Everglades

Uiteindelijk  verhalen we de boot op dinsdag de 13^e.  Net voor hoogwater vertrekken we uit de Marina en varen voorzichtig de Middle River op. Het is niet ver en gaat prima er blijft voldoende water onder de kiel om de ondiepte te passeren. We liggen hier uitstekend, keurige steigers die  bij een woon/kantoor gebouw  horen. Alles  achter een elektrisch gesloten toegangshek.  De boot naast ons is ook bewoond door een enthousiaste klusser zonder geld!  Hij kocht een mooi schip met schade  om op te knappen  …….. we denken dat hij er nog wel een tijdje zal liggen.

Er is een ruime douche / toiletruimte en aansluitingen voor water, stroom en pump-out systeem.  Hier kunnen we de boot met een gerust hart achter laten.

 

Woensdag huren we een auto en vertrekken donderdag 15 dec. vroeg richting Everglades.

Leuk om weer eens auto te rijden hoewel Har van de Kia Rio niet echt opgewonden raakt.

Maar de deal was goed en dat gaf de doorslag.Tentje weer achterin en op pad.

Het achterland van Fort Lauderdale is al Everglades maar het National Park begint pas een 100 km naar het zuid-westen. Tot die tijd is er eerst bebouwing en daarna heel veel agrarisch land. Veel fruitteelt en tuinderijen. Hierdoor is het ecologisch systeem van de Everglades zwaar beschadigd , en in het bijzonder de hele waterhuishuiding. Pas in 1940 bedenkt men dat het toch wel een uniek natuurgebied is , Milieuactiviste Majory Stoneman Douglas strijdt jaren voor het behoud van het gebied, en bereikt dat het uiteindelijk een Nationaal Park wordt. 

Er is een mooie site wanneer je interesse hebt nps.gov/ever

Onze eerste stop is Chekika, een hoger gelegen gedeelte, die Hammock genoemd worden en waar de Indianen vroeger op leefden. Begin 20^e eeuw toen alle Indianen verdreven of vermoord waren werd Chekika het privé eigendom van ene Grossman familie . Zij ontdekten er een waterbron met helende capaciteiten. Later is de hammock aan de Amerikaanse regering terug gegeven , die het in 1991 toevoegen aan het National Park.

Om Chekika heen is alles fruitteelt en we stoppen dan ook bij de ‘wereld beroemde’ fruitstal van Robert Is Here. Geen idee hoe hij aan die bekendheid komt maar de even beroemde key-lime milkshake was heerlijk.

Daarna verder naar het Ernest F Coe visitors center ( oost ingang van het park) . Nadat we de nodige informatie krijgen rijden we de prachtige weg dwars door het park naar Flamingo Center (zuiden). We vinden het de camping aan de rand van het water , Florida Bay. Het restaurant stelt niet veel voor maar de hamburger is prima. Helaas zijn we onze eigen BBQ vergeten anders hadden we net als de andere kampeerders lekker een vuurtje kunnen stoken.

Vrijdag 16 vroeg opgestaan. We hebben een wandelroute uitgezocht , de Rowdy Bend trail. Erg mooi maar ……………….. de muggen ………….het is verschrikkelijk. Ze vinden mij lekkerder dan Har en steken dwars door T-shirts heen. Toch lopen we door want het is er echt heel mooi. De echte schade zien we pas later, we zitten beiden onder de muggenbeten en hebben daar nog vele dagenveel plezier van !!!! 

We rijden terug richting Homestead en stoppen onderweg om meertjes , hammocks en uitzichten te bewonderen. Daarna slaan we linksaf in westelijke richting en rijden de Tamiami trail , ofwel route 41. Deze loopt dwars (oost-West) door de Everglades.

Onze bestemming is Everglade City, de West ingang van het park is . Daarna gaan we nog door totChokoloskee en vinden na enig zoeken een commerciële camping, niet half zo mooi als de parkcampings maar wel een prachtig haventje met uitzicht op de Thousand Island Sea. Deze keer meer keuze mogelijkheden om te eten in Everglade City. Weer met de kippen op stok want verder is er niets te beleven en het is vroeg donker.

Zaterdagmorgen huren we een kano, een lekker stevig ding en we gaan 5 uur peddelen door prachtige waterwegen. Het is schitterend. Onderweg zien we een grote krokodil half op de oever liggen, toch wel een beetje griezelig wanneer je er in de waterrimboe langs vaart. We stoppen dan ook niet voor foto’s. Achteraf jammer want nu hebben we een argument of het nu een krokodil (zeg ik) of een alligator (zegt Har) is.

Na afloop drinken en eten nog wat in Everglade City en rijden daarna een stukje op weg 41 tot we een prachtige camping vinden aan Monument Lake. Onder het genot van een wijntje en biertjegenieten we van de prachtige omgeving.

Zondag morgen 18 december. We staan rustig op, ontbijten en wandelen nog wat rond. Daarna rijden we naar het Shark Valley visitors center en maken een 2uur durende rit met de tram door Shark Valley. Leuk om wat extra informatie van de park rangers te krijgen. We zien veel vogels, alligators groot en klein en de uitzichttoren geeft een mooi overzicht van het landschap. Daarna rijden we naar Miami, dwars door de stad tot aan Miami Beach en via de kustweg A1A terug naar Ft Lauderdale.

voor al onze trouwe volgers en vrienden, for all our good friends

fort Lauderdale

Fort Lauderdale was ooit de hippie place van de jaren 60, vol met dronken en stoned teenagers op de fraaie stranden.  Nu is het een stijlvolle stad met (nog steeds dezelfde) prachtige stranden, een drukke boulevard met de vele restaurants en cafétjes .Maar bovenal is  het  een watersport stad met alle kanalen en rivieren die aan Venetië doen denken.  (dat zeggen de Amerikanen!).  Zuid Florida is ook de plaats  where the boys are en Lauderdale is zeker het middelpunt. Het is zonder meer een heel aparte stad.

 

 Zaterdag was het groot feest in de stad met een traditionele Boat-Parade . Rond een uur of 7 begonnen de fraai versierde boten (Kerstversiering) langs te varen en met een lekker wijntje en eten hebben we de hele parade op het achterdek  voorbij zien trekken.

Het klimaat is hier fantastisch,  rond de 25’ altijd wel wat wind, veel zon maar ook zo nu en dan een regenbuitje of een echte tropische stortbui.  De korte broeken zijn niet meer in de kast geweest.

Onze Olas Marina is een bedrijvige jachthaven, boten komen en gaan. Soms voor een gewoon bezoek, maar ook  voor onderhoud werkzaamheden of om een nieuwe bemanning of gasten op te pikken.

Ook aan boord van de Lion King veel bedrijvigheid.  De grootste watersportwinkel van Florida werd net geopend toen wij kwamen en zo konden we alle punten van  de onderhoud- en  wensenlijst afwerken.

-          Een mastbeslag monteren wat we in Annapolis besteld hadden (de tie-down rod, voor de kenners).Bij een inspectie in St Annaland door een gerenommeerd bedrijf (???) was het beslag niet goed vastgezet.

-          We hebben nu een goed, permanent led-ankerlicht gemonteerd op de radarpaal. 

-       

  

Een echte Wi-Fi antenne met ethernet kabel die niet beperkt wordt door de usb lengte van max 5 meter, en gelijk maar een Wi-Fi router gekocht zodat we nu beide tegelijk op ons eigen ‘LionKing’ netwerk kunnen inloggen.

-          Har besloot toch Amerikaanse stekkers te monteren (3 stuks voor de meest voorkomende ‘standaard’ aansluitingen).

-          De boot wordt verder in de was gezet, ( is nog niet helemaal klaar)

-          De achterhutten zijn opgeruimd , schoongemaakt en klaar om Lars, Marieke en de kindertjes te ontvangen.

-          We hebben weer wat aan de planning gedaan, waaronder een betaalbare ligplaats in Fort Lauderdale voor de maand Januari gevonden.  Morgen gaan we de boot verhalen,  dat wordt  voorzichtig over de rivier varen met hoog water want de diepgang is niet overal ruim.  Als ik in januari naar Nederland ga blijft Har daar met de boot liggen.  Daarna wordt onze bestemming Cuba waar we maximaal 2 maanden mogen verblijven.  

Er was ook voldoende tijd om langs het strand te lopen en veel te fietsen.  We zijn met de dinghy alle kanalen doorgevaren. Erg leuk langs de prachtige huizen maar daar liggen wel  van die grote jachten voor en die zijn lang niet altijd van de bewoners. Dat is in Venetië toch wel een beetje anders ! 

St Augustine en Palm Beach

We blijven  van 26 tot 29 november in St Augustine.  Juan Ponce de Leon landde hier in 1513 maar pas  in 1565 stichtten de Spanjaarden hier een nederzetting. Historische aspecten zijn hier mooi  in ere gehouden en de  toeristen komen om door de mooie oude straatjes te slenteren waar veel huisjes en winkels in oude stijl gebleven of herbouwd zijn.  Vanwege het  Thanksgiving weekend  is het erg druk in de stad.  Heerlijk om een biertje op het terras te nemen en naar de mensen te kijken.

De volgende dag (zondag)  pakken we de fietsen en rijden kris kras door de stad en ontdekken veel   prachtige gebouwen.  Bijvoorbeeld het Flagler College (art-university) is in veel historische gebouwen gevestigd, waaronder het vroegere prachtige hotel Ponce de Leon. Nu is het absoluut  het mooiste meisjes dorm van de States.  Ook in Newport  zagen we al  dat Universiteiten  vaak in historische gebouwen gevestigd zijn.  Een goede  manier om de vaak veel te grote gebouwen in stand te houden ; zolang er genoeg studenten zijn die dure Colleges kunnen betalen.

 Al met al was St Augustine een mooie stad,  en  ’s avonds prachtige verlicht in Kerstversiering.  

Maandag blijven we lang aan boord, het is heerlijk weer maar de wind steekt behoorlijk op. De schepen op de moorings  gaan weer alle kanten op.  Iedereen zit op stand-by  aan boord en deze keer  is het voor ons maar goed ook. Plotseling breekt de mooring lijn (door geschavield blijkt later)  Snel  de motor aan, rondje varen en  opnieuw de mooring lijn oppakken en vastmaken.  Binnen een kwartier zitten we weer achter de koffie, heel tevreden met onszelf omdat  het zo efficiënt en rustig ging !! Later horen we dat de havenmeester het druk heeft gehad met een andere boot waar dat ook gebeurde, maar dan zonder dat er iemand aan boord was.

 ‘sMiddags gaat de wind liggen en pakken we de dinghy, er moeten boodschappen gedaan worden.

Dinsdagmorgen  wachten we op het pump-out bootje (om de vuiwater tank leeg te pompen).  Alle jachthavens hebben op ieder steiger meerdere pump-out  punten. Heel goed geregeld, zo zal het over enkele jaren in Nederland ook wel zijn. Wanneer je op anker of aan de mooring ligt kun je het pump-out bootje bestellen (gratis) . 

Helaas kwam het bootje niet op de afgesproken tijd . We moeten echt nog even de kant op om te internetten.  Daarna nemen we de fietsen weer aan boord  en maken alles klaar voor vertrek.

 Om 12.30 zijn we los met uitgaand tij.  We hebben 200 mijl voor de boeg  naar Fort Pierce. Het is prachtig zeilweer, knik in de schoot en al snel zonder riffen. Om de invloed van de Golfstroom te ontlopen  varen we dicht onder de kust . Erg fraai ziet het er niet uit. Veel  hoogbouw , liefst wit , en het land is vlak.

 We lopen netjes  ons  wachtschema  en  de middag en de nacht glijden rustig voorbij.  Wanner we in de buurt van Fort Pierce komen en contact leggen met de jachthaven,  horen we  dat ze ons niet kunnen hebben met 8 feet diepgang !!  Dat stond niet in de cruising guide.

 Dat betekent nog 40 mijl doorvaren naar de Lake Worth Inlet . St, Lucie Inlet slaan we over, ook te ondiep.  We komen nu  natuurlijk in het donker aan bij Lake Worth. De inlet is goed  bebakend , beetje lastig soms met alle lichten van de wal. Wanneer we binnen zijn en wat zeilboten op anker zien , leggen we de Lion King er mooi  tussen in.

De volgende ochtend om 11.00 uur met inkomend tij halen we het anker weer op. We willen naar West Palm Beach , 4 mijl verder naar het Zuiden via de ICW (intercoastal waterway)  We moeten door 2 bruggen waarvan de openingstijden  keurig in de gids staan. We passen onze snelheid aan en en wachten braaf voor de brug. Helaas zo werkt dat niet hier, je moet altijd om een opening vragen !! ’s Lands wijs ’s lands eer, we moeten er wel om lachen en het kost maar een kwartiertje extra.  

Palm Beach Town Docks geeft ons een prima plaatsje aan de buitensteiger. Het is even slikken want we zien geen zeilboten in de haven , alleen  enorme motorjachten. 200 Feet (60 meter) en meer noemen ze hier groot, alles daaronder  is normaal of klein. Wij zijn inmiddels met onze 53 feet een klein bootje geworden !!

Het is even acclimatiseren om in Palm Beach te zijn, we hadden het niet uitgekozen en waren dus niet voorbereid.  Natuurlijk kun je boodschappen doen, alleen niet voor melk, boter en kaas.

 Wel bij Chanel, Gucci, Versace en anderen. Fietsers zie je ook niet veel, wel Ferrari, Porsche, Lexus en anderen. Geen appartementen, rijtjeshuizen of flats maar wel schitterende  huizen. Veel huizen  in Mediterrane  stijl maar dan dubbel zo groot en veel ruimte er omheen. Het is werkelijk prachtig en dan zijn er ook nog fraaie stranden.

Gewone winkels en supermarkten vind je aan de overkant in West Palm Beach.  Maar ook daar een mooie boulevard, chique kantoorpanden en leuke  pleinen met  restaurants, cafés en een uitgebreid uitgaansleven.

Inmiddels is het vrijdag 2 december.  Het eeuwige poetsen op die motorjachten inspireert ons ook  tot een huishoudelijke dag.  Har neemt de buitenkant  van de boot voor zijn rekening en ik binnen , met  nog een wasje tussendoor.  De winterkleren worden nu definitief opgeborgen en de zomerkleren kunnen in de kasten.   Best veel werk allemaal  en een  goed excuus  om ’s avonds gezellig uit eten te gaan.

Intussen  hebben we de Publix (de AH van Zuid Florida) gevonden en  zaterdag laden we onze fietstassen en rugzakken vol met lekkere en nuttige dingen.

Zondag en maandag nog een paar lekkere dagen, we wandelen wat, fietsen heel  het eiland rond  en luieren aan boord.

Maandagmiddag vertrekken we uit de jachthaven en gaan terug naar ons ankerplekje bij Lake Worth Inlet.  Zo kunnen we dinsdag vroeg vertrekken richting Fort Lauderdale. Opnieuw een heerlijke zeiltocht, mooi weer, lekker halve  wind, gewoon een luie tocht.  6 Uur later zijn we bij Port Everglades Inlet, de toegang tot Ft Lauderdale.  We hoopten op  een mooring bij Las Olas Marina maar die zijn helaas allemaal bezet dus leggen we de Lion King in de Marina.  Ge-sandwich-t tussen de motorboten, aan de ene kant 185 feet aan de andere kant slechts 100 feet.

Groeten Ans en Harry   

Fort Lauderdale

Maandag 5 dec. zijn we van de Marina in West Palmbeach naar een ankerplek gegaan vlak voor de Lake Worth Inlet. Zo konden we dinsdag vroeg direkt na hoogwater de Oceaan op varen. Mooi weer, wind 9-12 knopen uit NE. We varen dicht onder de kust en zijn 6 uur later bij Port Everglades Inlet, tevens de toegang tot Fort Lauderdale.  Een uurtje later liggen we heel rustig in de Marina tussen 2 gigantische motorboten, houden wel alle golven en wind tegen maar ook veel zon.  Dit is toch echt motorboten land.
groeten Ans en Harry

Palm Beach

Even een saai positiebericht. We zijn maandag rond de middag uit St Augustine vertrokken met bestemming Fort Pierce. Na een heerlijke tocht blijken we toch niet in de Marina's te kunnen, niet genoeg diepgang. Ok dan gaan we gewoon verder nog zo'n 50 mijl naar Palm Beach, Lake Worth inlet. Dat betekent in het donker aanlopen maar inmiddels draaien we daar onze hand niet meer voor om.  Alles gaat prima, we laten woensdagovond het anker om 20.00uur vallen. Vanmorgen hebben we de boot verlegt naar de Palm Beach town Docks Marina. We blijve hier een paar dagen,niet zozeer omdat Palm Beach ons erg aantrekkelijklijkt maar we moeten even een depressie voorbij laten gaan. Maar goed we maken er wel iets van. Het doet een beetje vreemd aan om langs de Prada, Gucci en Chanel winkels te lopen en een supermarkt hebben we nog niet gevonden.
groeten van Ans en Harry

Beaufort – Charleston- St Augustine

 Vanwege de reparatie aan de motor zijn we gisteren  in de jachthaven gaan liggen.

Vrijdag 18 nov gooien we de trossen weer los, een makkelijk vertrek. Geen anker ophalen, schoonmaken, binnenhalen en alles weer in de ankerbak opruimen.  Aan een uurtje hebben we genoeg, zelfs tijd om rustig te ontbeten.  Het is mooi weer, eenmaal buiten worden de golven behoorlijk hoog. Niet erg maar wel vermoeiend. We zeilen zonder rif , hebben de wind achter en moeten geregeld gijpen.  Zeezeilend  is een bulletalie absoluut nodig, zeker bij deze zeegang  (lijn die de giek vast zet ter voorkoming van een ongecontroleerde gijp).  Met iedere slag naar buiten neemt de golfhoogte toe. Dan gijpen we weer en ligt ze iets rustiger.   De boot loopt als een trein.  ’s Nachts neemt de wind nog iets toe en zetten we een rif. We zien heel veel dolfijnen. Zaterdag  om 15.00 uur zijn we in Charleston – South Carolina en hebben we 237 mijl afgelegd zonder te motoren.

We varen rustig rond en besluiten te ankeren in de Ashley River aan de ZW kant van downtown Charleston.  Deze keer gaat het niet zo soepel, pas na 4 keer ankeren zijn we tevreden en liggen we goed vast op deze snelstromende rivier.  De moeite wordt beloond want  later in de week zien we regelmatig boten van plaats wisselen en het anker opnieuw uitgooien.  Vooral wanneer windrichting en getij tegen elkaar in staan beginnen de boten flink te zwaaien. 

 Er zitten veel pelikanen op de rivier. Ze zijn niet zo groot en kunnen enorme duikvluchten maken om vis te vangen.Een kamikaze duik alleen komen zij weer omhoog.

 Zondag gaan we de wal op.  Er staan 2 dringende zaken op de to-do lijst.  De gasfles is leeg en er is een scepter afgebroken. Dat laatste fixen we voorlopig zelf. Het is een scepter aan de stuurboord zijreling waar een zonnepaneel aan hangt.  Het is niet de 1^e scepter die breekt  en we weten wat er gedaan moet worden. Het zonnepaneel kan wel even op het achterdek liggen.

We  hoopten de US kust  af te zeilen zonder extra gas te moeten kopen.  Helaas  ……. Ik zal het verhaal van IJsland niet herhalen, maar Harry geeft niet snel op en dus  hebben we 2 dagen door Charleston gefietst op zoek naar gas  ………………… en uiteindelijk toch een Amerikaanse fles moeten kopen met alle nieuwe aansluitingen erbij.  Inmiddels kenden we wel de weg in de stad !!!    Dinsdagmorgen is de klus geklaard.

Charleston is erg leuk, je proeft een andere sfeer. We zijn in het Zuiden !!!  Het is heerlijk weer, tussen de 20 en 25 overdag en ’s nachts koel genoeg om lekker te slapen.  Het wordt langzaam tropisch met veel  palmen,  oude (koloniale stijl) huizen  en  de mensen zijn vriendelijker, al is het alleen al door hun leuke accent.  Charleston is een universiteitsstad (vooral medisch)  en dat geeft toch een minder toeristische indruk. 

 We pakken de fiets om naar een oude plantage te gaan. Magnolia Plantage, ongeveer 20km buiten de stad.  Jammer dat je alleen maar langs drukke wegen kunt fietsen.   De plantage is nog privé eigendom maar opengesteld voor publiek. De tuinen zijn  prachtige tuinen en de woning is te bezichtigen.  Vroeger werd hier rijst en katoen verbouwd, nu zijn het grote rietvelden en veel water. 

Opeens zien we volop krokodillen  in het water,  maar ze liggen ook in de zon op het gras langs het fietspad . We nemen aan dat ze niet gevaarlijk  …… er is immers geen bordje met  “pas op voor krokodillen”  …………. tja zo ga je denken in een land waar alles 10x van te voren verteld wordt.

Zo genieten we nog een paar mooie dagen in Charleston. Geen wifi aan boord en om te internetten gaan we  weer naar Starbucks.  De was doe ik in de lokale wasserette.  We doen uitgebreid boodschappen want ook bier en wijn is op. Vanaf nu kopen we pakken wijn, handiger aan boord maar vooral beter mee te nemen op de fiets.  Gelukkig is de supermarkt deze keer  gewoon in de stad.

We fietsen nog eens langs de boulevard en de Battery, dit is het mooiste en oudste deel van de stad. Heel Amerika maakt zich klaar voor  donderdag 24 nov.  Thanksgiving  Day.   DE familiedag in Amerika . Alle winkels en de meeste restaurants en cafés zijn dicht de stad ziet er uit als op een zondagmorgen.  Wel  wandelen overal  familie-groepjes en natuurlijk moet er gepicknickt worden. Sommige groepjes heel gezellig en blij bij andere  lange gezichten , zo van “moet dit nou”.  

Vrijdag 24 om 00.30 halen we het anker op en vetrekken richting St Augustine in Florida. We hebben een paar uurtjes voorgeslapen. Het is goed weer met N tot NE wind maar veel golven. Ik voel me niet helemaal lekker en neem de eerste slaap.  Daarna gaat het beter maar we houden de hele trip een bijzonder ruige zee.  

Er is  weinig ander scheepvaart  verkeer  maar  weer veel dolfijnen.  Waar is nu die  Right Whale die hier zo veel voor komt ??? 

Zaterdag middag gaat  moet de motor een paar uur aan maar ’s avonds moeten we 2 riffen in het zeil en de fok zetten omdat we te snel gaan !!!!    Dat doe je niet zo snel maar we kunnen St Augustine niet in het donker aanlopen. Het kanaal is heel smal met onverlichte bebakening  en we moeten wachten op hoog water.  De kaarten geven voor deze inlet  geen diepte informatie.  Het is een grijs stuk op de plotter. Geen software foutje maar  de zandbanken  verplaatsen zich zo vaak dat de informatie altijd onjuist zou zijn.  We hebben  Boat US gebeld over de laatste informatie betreffende diepgang,  geen probleem ze adviseren ons met bijna hoog water binnen te lopen. 

We zijn lid geworden van Boat US een soort ANWB met een afdeling Tow Boat US wat je als wegenwacht kan beschouwen.  We hebben al zo veel verhalen gehoord van mensen die aan de grond liepen dat het ons een goede investering leek. Slepen is nu namelijk gratis en zonder lidmaatschap $250 per uur !  Alles gaat goed  en  we kijken even rond en besluiten een mooring te pakken van de Municipal Marina die net  achter de prachtige oude Bridge of Lion ligt.  Ze wijzen ons mooring M53 toe, er liggen er ongeveer 80 en het was even zoeken. De logica in de nummering was/en is  ons niet duidelijk.  We pikken de lijn van de mooring op en gaan genieten van een kopje koffie met appeltaart  op het achterdek in de zon.

Er zitten veel pelikanen op de rivier. Ze zijn niet zo groot en kunnen enorme duikvluchten maken om vis te vangen. Een kamikaze duik alleen komen zij weer omhoog.

Donderdag 10 nov. Hampton (Norfolk)

Als we rond 4 uur in Hampton aankomen merken we al snel dat de schepen die meedoen aan de  1500 mijls tocht naar Bermuda nog niet vertrokken zijn.  Het is overvol . Inmiddels neemt de wind toe en is het manoeuvreren in een volle haven niet makkelijk.  En zonder boegschroef kunnen we ons niet in kleine gaatjes wringen !!  We zien een lege steiger bij de Yacht Club, normaal is een jachtclub hier alleen voor leden.  We bellen toch maar even ……………. Ze zijn heel vriendelijk en als de eigenaar van de ligplaats niet komt mogen we daar rustig liggen.  De beslissing is snel genomen, we nemen het risico, want  inmiddels is het al bijna donker.  Het blijkt dubbel boffen, de eigenaar kwam niet en het liggeld is goedkoper.  Men  betaalt hier gemiddeld  $2.50/2.75 per voet, maar bij de Yachtclub was het de helft !!

De volgende morgen vertrekken de Carieb gangers  en loopt de haven leeg. Wij bekijken Hampton maar veel  interessants is er niet.

 Om 2 uur vertrekken we.  Het waait stevig 20-25 knopen  schuin van achter, daarbij nog wat stroom van2-3 knopen mee en zo vliegen we met vol zeil en  een snelheid van 10-11 knopen  Hampton uit ; Langs Norfolk ; om Cape Henry heen en op een prachtige voor de windse koers naar beneden.  Har gaat vroeg slapen maar tegen 2300  maak ik hem wakker om  een rif te zetten.  De regel is dat we  ’s avonds en ’s nachts geen riffen alleen zetten.  Een stukje veiligheid waaraan we ons eigenlijk keurig  houden.  Met  het wisselen van de wacht gaat het rif er al weer uit. We kunnen tot 4 uur ’s ochtends zeilen, dan moet de motor aan.  De hele zaterdag blijft het mooi weer maar de wind wisselt veel van richting en sterkte. Har probeert het maximum eruit te halen. Het kost wat extra mijlen en gaat  niet meer zo snel.

 Uiteindelijk komen we om 5 uur zondagmorgen bij de inlet (ingangen in de kust)  van Beaufort aan.  Een deel  van het zijkanaal is niet verlicht. Het is volle maan en we hoopten dat de boeien  zichtbaar zouden zijn.  Helaas is het nu net bewolkt en we besluiten een uurtje rond te dobberen totdat de zon opkomt.  Beter safe than sorry want het kanaaltje is maar smal en buiten de vaargeul heel ondiep.

We worden beloond met een prachtige zonsopgang wanneer we Taylor Creek binnenvaren en  daar anker laten vallen.   Ik pak nog even een paar uurtjes slaap voordat we Beaufort gaan verkennen.

Het is prachtig weer en we willen lekker even de kant op. Aardig plaatsje en we lunchen op een terrasje. ’s Avonds een spectaculaire zonsondergang

Met het bijbootje proberen we rond en tussen Carrot eiland te varen. Een klein natuurgebied met wat duinvorming en waterpoelen . Er lopen wat  paarden en het is niet bewoond.  Helaas is het zelfs voor dit bootje te ondiep, we leggen ergens aan en lopen wat rond. 

Maandag brengen we de fietsen met de dinghy naar de kant, zetten ze in elkaar en gaan de omgeving  bekijken.  Helaas komen we niet ver want de trapper van Harry’s fiets begeeft het.

Fietsenmaker zoeken  …….. worden direct geholpen ……. Maar de dag is al ver gevorderd,  dus morgen maar opnieuw proberen.

Er liggen veel boten op anker en onze  ‘waterburen’ uit Québec komen een borreltje halen.

Dinsdag en woensdag zijn ook nog mooie dagen, lekker relaxen aan boord en fietsen. Het is allemaal niet zo groot en al snel hebben we alles gezien. 

Donderdag regent het , er passeert een koufront  met veel wind en de temperatuur daalt enorm.

We hebben nog een klus te klaren. Bij het aanlopen van de haven maakte de motor een vreemd geluid. Har heeft er naar gekeken maar vindt het beter iemand te halen.  Een nogal forse monteur wringt zich naast de motor ruimte en constateert dat een onderdeel van de flexibele koppeling los geraakt is. Me de juiste gereedschappen  en wat  ‘loctite’  zit alles nu weer goed vast. We krijgen nog het goede advies om de motor voortaan  iets rustiger in z’n achteruit zetten.

Morgenochtend (vrijdag  18) gaan we weer verder. We hopen op een goede wind uit N/NO en de tocht naar Charleston is op bezeilde koers 200 mijl.

Van New York naar Chesapeake Bay

Voor vertrek vanuit New York  tanken we eerst diesel aan de New Jersey kant. Het is zondagmiddag 30 oktober.  We vertrekken  op de motor maar vlak voor het Vrijheidsbeeld hijsen we de zeilen, mooi gezicht.

 Het is niet al te druk met scheepvaart en ruimte genoeg om rustig naar de Narrows te zeilen. Dan een laatste brug en op naar open water. Bij  Sandy Hook varen we  de Atlantische  Ocean op.  Veel boten gaan hier de ICW (Intercoastal waterway) op. Een waterweg die bijna helemaal van Noord naar Zuid langs de Amerikaanse Oostkust loopt. Wij kunnen daar niet varen, we zijn te hoog voor de bruggen en te diep voor het water.  Tot een uur of 4 ’s nachts kunnen we zeilen dan moet de motor aan.  Bij Cape May draaien we Delaware Bay is, het is dan maandagmorgen 10.00 uur.  We hebben de stroom mee (gepland en gelukt !) en om 15.30 uur varen we het C&D Canal in. 

Een van de weinige kanalen op zeeniveau in de US. 14 mijl lang en het verbindt de Delaware rivier met de Chesapeake Bay. In 1829 kon het kanaal eindelijk geopend worden. Er werd al over gesproken door de Nederlander Augustijn Herman in 1600. In het begin  was het kanaal echter verdeeld in secties door sluizen, wat de doorvaart ernstig vertraagt. In 1927 na grondige verbeteringen is het kanaal ‘sluisvrij ’ 27 feet diep en 400 feet breed. Van 1960 tot 1970 worden nogmaals verbeteringen uitgevoerd en nu  is het 450 ft breed en 35 ft diep. Een duur kanaaltje dus waar wij tijdens onze doorvaart geen enkel commercieel schip tegenkomen.  Wel een kleine zeilboot die problemen heeft met de buitenboord motor. Het stroomt heel hard in het kanaal dus  nemen we hem  op sleep  en samen gaan we  in Chesapeake City voor anker.  Wanneer  zijn motortje het weer doet krijgen we een fles wijn als dank  en kletsen we nog wat na bij ons aan boord.

Volgende morgen , dinsdag 1 november vertrekken we vroeg richting Selby Bay, dit is de haven waar Dennis zijn boot ligt. Ook  Howard en Donna liggen daar momenteel en staan al klaar om onze lijnen aan te pakken. Helaas lopen we net voor de ingang van de haven vast , niet diep genoeg dus. Na een beetje heen en weer varen besluiten we het anker te laten vallen. Prima zandbodem en we liggen in 1x goed vast. Ons Rocna 40 kilo anker bevalt prima, tot nu toe steeds in  1x goed vast.  We halen de dinghy eruit en gaan gezellig bij Howard eten.  De volgende morgen constateren we opnieuw water in de dubbele bodem van onze dinghy. Na een inspectie van de onderkant blijkt er een flinke scheur in te zitten. We overleggen met Dennis en leggen de dinghy op de kant in de jachthaven.  Nu komt ons oude vertrouwde  opvouwbare porta-bootje uit de garage. Oh wat is dat heerlijk licht en goed handelbaar.  Hij schuift zo geheel in de garage.

Woensdagmiddag gaan we naar Annapolis waar Dennis ons komt ophalen. We nemen een mooring, en negeren het bericht dat de mooring voor max 45ft is , zal wel meevallen denken wij.  Dat bezuren we de volgende morgen, de boot moet onmiddellijk weg. Intussen zijn we in Harrisburg (2 uur rijden) waar we bij Dennis en Patty logeren. Via via kan Dennis regelen dat iemand van Jeanneau de boot voor ons verlegt aan een van hun eigen stijgers. Mazzle !!

Samen met onze vrienden bezoeken we donderdag  Gettysburg, het slagveld dat in 1863 een keerpunt was in de burgeroorlog tussen Noord en Zuid. Heel interessant en goed gepresenteerd. We gaan gezellig uit eten, toeren door de omgeving en kletsen heel wat bij.  Vrijdag staat Washington op het programma, op z’n Amerikaans bekijken we de Mall (met de auto eromheen dus) en we bezoeken een van de musea van het Smithsonian Instituut.  ’s Avonds zet Dennis ons in Annapolis af en hij gaat naar zijn eigen boot.

 Zaterdag varen we met een aantal boten van de jachtclub naar St Michaels. Het is prachtig weer en we kunnen het grootste gedeelte zeilen. We sluiten ons bij de rest van de groep aan voor cocktails maar gaan gezellig met Dennis eten. Dit is ons laatste samenzijn, het waren fijne dagen.

Zondag zeilen we terug naar Annapolis, gaan nu netjes voor anker en de volgende dag doen we  boot-boodschappen  (nieuwe zeillat, cruising guides  en onderdeel voor de mast) en lopen nog wat rond.

Maandagmorgen vertrekken we op tijd. Het is prachtig weer maar helaas geen wind. We motoren naar Solomons, gooien het anker uit maar gaan niet aan wal, dinsdag hetzelfde verhaal dus motoren we naar Deltaville,  Woensdag nogmaals mooi weer en geen wind, we motoren nu naar Hampton vlak bij Norfolk.  We gebruiken de dagen  ook maar voor een schoonmaakbeurt van de boot en allerlei kleine klusjes.

Groeten vanuit Hampton Yacht Club, donderdag 10 nov.

7 november Annapolis MD

zondagmiddag 30 okt. vertrokken vanuit 79th Street Harbour NYC, eerst nog even tanken. We hijsen de zeilen dicht bij het Vrijheidsbeeld en zeilen de Narrow's uit.  Langs de New Jersey kust naar het zuiden , allemaal zeilend. Om 04.00 maandag moet de motor bij en varen we Delaware Bay binnen. Via het Delaware/Chesapeak Canal varen we richting Chesapeak Bay. We gooien het anker voor 1 nachtje uit in Chesapeak City. Dinsdagmorgen zetten we de tocht voort en laat in de middag ankeren we in Selby Bay. Dit is de thuishaven van Dennis. De volgende morgen leggen we de boot in Annapolis waar Dennis ons ophaalt. We logeren 2 dagen bij Patty en Dennis, bezoeken Gettyburg en Washington. Genieten van gezellige dagen. Vrijdagavond zijn we weer terug aan boord en het weekend maken we een tochtje naar St. Michaels. Nu liggen we weer in Annapolis, beetje boot-bootschappen doen en morgen verder de Chesapeak afzakken.
groetjes van Ans en Harry

zondag 30 oktober

Zaterdag was het winter in New York. Bijna de hele dag sneeuw, met flinke stormen en alle bijbeghorende ongemakken.  De boot moest natuurlijk extra lijnen hebben , we werden dus helemaal nat en koud. De kachel heeft de hele dag aangestaan. Nu op zondagmorgen is het weer zonnig maar nog koud. We gaan ons klaarmaken om te vertrekken. Thermo spullen maar weer aantrekken. Even een winterse indruk en groeten tot de volgende keer. Ans en Harry

New York

Dinsdag 25 oktober
Vroeg op pad, het is prachtig weer. We pakken Broadway en lopen die af tot aan 9/11 Memorial Park (Ground 0), onderweg nemen we de tijd om alle bekende punten te bekijken. Het is een heel eind en de koffie en lunch stops hebben we echt nodig om even bij te komen. Om 4 uur sluiten we ons aan bij een enorme rij mensen die naar Ground 0 willen. Op z’n  Amerikaans is alles perfect geregeld en we zijn vrij snel  in het park. Het heeft lang geduurd voordat de beslissing viel hoe deze plek opnieuw gebruikt kon worden. Memorial park is simpel en rustig, wij vonden het indrukwekkend. Een Noord en Zuid Fountain met de namen van de slachtoffers symboliseren de verdwenen torens. Er is een gedeelte van de Zuidtoren blijven staan en dat wordt volgend jaar het museum. Op de rest van de grond verrijzen  nieuwe skyscrapers.

We zijn inmiddels aardig moe en kribbig, het wordt uitrusten en eten bij de Mac en dan gaan we toch terug wandelen. We zoeken een bios voor een filmpje. Dat lukt helaas pas in de buurt van onze haven en dan is het te laat voor de film.  Waar zijn al die bioscopen in New York ??? Dan maar lekkere dingen kopen en thuis snacken, glaasje wijn erbij en heel moe maar voldaan is het al na middernacht voordat we erin liggen.

Woensdag 26 oktober

Fietsen in NY is heel leuk. Veel straten hebben een gedeelte voor fietsers. In de Noord-Zuid richting een paar echte fietspaden, bv langs de rivier of door Central Park. Dit gaat veel sneller en het is minder vermoeiend.

We stoppen bij het vroegere vliegdekschip Intrepid  wat nu als museum op de Hudson River ligt. Lijkt ons interessant en met een gids bekijken we het hele schip, plus nog de Groomer, een onderzeeër.

Dan pakken we de fiets weer en willen naar de East Side. We lunchen in Greenwich en vinden onze weg naar Wall Street. Het innerlijk van de beurs mag dan kommer en kwel zijn, de buitenkant is in ieder geval nog statig en fors. Jammer dat er zoveel bewaking is maar NY is wat zenuwachtig vanwege de demonstraties. In meerdere steden worden demonstraties gehouden tegen de regering,( dat is wat simpel weergegeven !!!) een grote groep kampeert al dagen op een van de pleinen in het centrum.

We fietsen weer naar het Noorden en eten aan boord, daarna lopen we naar de film die we gisteren gemist hebben.

Donderdag 27 oktober

Vandaag helemaal geen mooi weer. ’s Morgens ruimen we de boot op en bestuderen we het volgende deel van de reis. Het wordt een lange tocht met weinig uitwijk mogelijkheden. Het weer is goed voor het eerste deel van het traject, maar dan zullen we moeten schuilen voor een storm depressie met 40 knopen wind. Mogelijke schuilplaatsen zijn Atlanta of Cape May, maar dat zijn nou niet echt de meest interessante plaatsen. Dan lijkt het toch veel leuker om wat extra tijd voor NY te nemen, en dus besluiten we uiteindelijk nog niet te vertrekken.  ’s Middags pakken we nog even de fiets en rijden door Central Park, doen boodschappen etc. De wind neemt toe en we liggen aardig tegen de kant te beuken. We blazen een van de grote fenders op en halen de autoband uit de garage. De stroom is enorm en de hoeveelheid troep die bij ebstroom meekomt is verschrikkelijk. Hele boomstammen lopen vast tussen de boot en de kade. De vloedstroom neemt alles weer mee maar 6 uur later komt er weer een nieuwe lading stammen en troep. We blijven aan boord en houden de zaak in de gaten. Rond 2300 uur neemt de wind wat af en de lucht breekt open. Morgen waarschijnlijk droog maar winderig en kou, is voorspeld.

We gaan cultureel doen en beginnen met het Metropolitan museum. Nu we wat extra dagen hebben is er nog veel mogelijk.

Van Newport naar New York

Zaterdag 22 oktober 06.00. Heerlijk zo’n mooring, tros los en wegvaren.  Geen lijnen of stootwillen op ruimen. Het is prachtig weer. We beginnen op de motor om op open water te komen. Maar na een uur kunnen we zeilen. Wat een prachtig zeilwater hier, er zijn dan ook volop boten op het water. Tussendoor moet de motor nog een uurtje bij en Langzaam varen we Long Island Sound binnen (de Noord kant) richting New York. We vinden een prima ankerplaats in Duck Island Roads 41 ’15.8N en 072”28.8W. Tot onze verrassing liggen er 2 moorings en we pikken er een op. Lekker makkelijk. Het was een prachtige zeildag. De Lion King heeft 66 mijl afgelegd in 11.5 uur waarvan 5.25 op de motor.

 Zondag 23 oktober

07.00 tros los en wegwezen. De motor moet aan en helaas gaat hij de hele dag niet uit. De NW wind die we vroeg in de morgen wilden gebruiken is slechts 5 knopen sterk. Wanneer de wind aanwakkert draait hij weer naar SW en dat is recht op de kop. In het grootzeil zetten we 2 riffen zoals gewoonlijk wanneer we op de motor varen. Zo ligt  de Lion King lekker rustig en loopt  met veel gemak  7kn …. op weg naar New York. Har bekommert zich om de navigatie en ik duik de kajuit maar eens in. Bak 2 broden en een cake. Ruim uitgebreid van alles op en zorg voor de inwendige mens. Zo nu en dan lekker in de zon, maar het is vrij fris vandaag. Om 6 uur zijn we bij City Island 48’51.7N en 073”47.1W bij de ingang van East River. We laten het anker vallen en genieten van een rustig avondje met film en heerlijk uitslapen.

Maandag 24 oktober

Vertrek is gepland  om 12 uur, dit i.v.m. het tij in Hell Gate. We gebruiken de tijd om de bijboot leeg te laten lopen. We konden hem in Newport bijna niet in de garage krijgen, er zit weer water in de dubbele bodem. We trekken hem half uit de garage en laten het water eruit lopen. Repareren de stop en hopen dat het probleem nu opgelost is.

Het is redelijk goed weer, we hebben een tocht van 4 uur op de motor voor de boeg.  We draaien East River op en passeren vele bruggen. Hier geen angsten wat doorgang betreft, het is allemaal even hoog. NY begint met veel industrie afgewisseld met woonwijken.

Hell Gate, waar East River en Harlem River samenkomen, doet zijn naam eer aan. Maar met het juiste tij mee gaat we er soepel met 10 knopen doorheen. Nu komt de skyline van Manhattan in zicht. Langzaam kunnen we de straatnummers herkennen.  UN gebouw, Brooklyn Bridge, helemaal om Manhattan heen, Battery Park en dan gaan we aan de Westkant omhoog. Het is even zoeken waar de TwinTowers nu gestaan hebben, je ziet absoluut geen open plek vanaf het water. We varen de Hudson River op en krijgen wat stroom tegen. Onze jachthaven (gemeente haven)  ligt op 79th Street, nog even varen dus. We kunnen helaas niet aan een mooring, niet sterk genoeg, en ankeren durven we niet aan. De stroom is hier verschrikkelijk. Dus meren we af langs de buitenzijde van de steiger, in de haven is het te ondiep. Er liggen nog wat bezoekende schepen. We kruipen tussen een groots motorjacht en een Canadees zeiljacht.  De haven is shabby maar de buurt, Upper West Side, chique. Prima dus.

 

19-21 oktober Newport

Woensdag 19 oktober 2011

Het regent in Newport (RI). Wanneer we naar buiten kijken is de Eagle van Carroll vertrokken. We melden ons per telefoon bij Homeland Security, het gaat allemaal snel en soepel nu we een Cruising Permit hebben. De havenmeester van Newport Old Harbour komt al vroeg langszij, wij hebben niet zoveel haast want het regent nog steeds. Even later pakken we de dinghy om aan wal te gaan. Lopen wat rond …… het ziet erg leuk uit, mooie panden, winkeltjes en eettentjes, alles goed onderhouden. 2 Uur later komt het water echt met bakken uit de hemel en gaan we terug aan boord. Duiken de kajuit in en komen er die dag niet meer uit. Genoeg te doen binnen, de website en mails bijwerken, foto’s sorteren en over Newport lezen. De dag vliegt voorbij.

Donderdag 20 oktober

 De dag begint met een zonnetje en het is redelijk droog. Eerst naar de bieb waar zoals gewoonlijk vrij internet is.  Ik moet buiten skypen want mensen kijken me boos aan als ik zit te praten. Har haalt nieuwe gribfiles en mails op.

Newport heeft een rijke historie. Eind 1800 was  de bloeitijd  van de groot industriëlen in Amerika. Newport werd HET zomerresort voor de rijken uit New York. Ze bouwden buitenpaleizen en wedijverden met elkaar om het grootste en opvallendste “cottage”.   Veel van deze Mansions zijn nu ondergebracht in een Preservation Society die ze onderhoud en exploiteert. Een stuk of 7 zijn te bezichtigen ,waarvan  de “Breakers” van de Vanderbilt familie de bekendste is.  Het was interessant maar pompeus.

Het regent nog een beetje maar de wind steekt flink op (uitschieters tot 50 knopen). De afstand van de wal naar de boot is maar een paar honderd meter maar met de dinghy is het een natte aangelegenheid. Ook de Lion King gaat flink tekeer op de golven.

Vrijdag is het weer zonnig, droog en een graad of 17. Prima wandelweer. We gaan de Cliff Walk doen. Voordat  we bij de kust zijn  wandelen we door een ander deel van Newport. Een iets oudere winkelstraat en fraaie woonwijken.  Ook nu worden nog prachtige grote villa’s aan de kust gebouwd.

 Het pad langs de zee is ruig en geeft een mooie indruk van de achterzijde van de Mansions.  Na 3,5 mijl langs de kust klauteren zijn we aan de andere kant van het pad. We drinken nog even koffie  bij de Tennis Hall of Fame waar in 1881  de eerste American Open gespeeld werd.

We besluiten ook nog maar even naar “Westmarine” te lopen om een Amerikaanse VHF (marifoon) te kopen. De afstand blijkt  “iets”  verder dan geschat . Maar de winkel is heel groot en we snuffelen heerlijk nog een uurtje rond, kopen de VHF en nemen de bus terug.

Even eten aan boord en dan met computers onder de arm weer de wal op. Recht tegenover onze Marina is een leuk café met WIFI, we downloaden  de laatste gribfile en  surfen op het net.  Nog een biertje bij de Newport Blues Club. Op vrijdagavond is er niet veel blues maar wel live music. Voor een uurtje krikken wij de gemiddelde leeftijd flink op.  Moe en voldaan terug aan boord, spullen klaarleggen voor morgen want we gaan vroeg weg.