Vrijdag 18 nov gooien we de trossen weer los, een makkelijk vertrek. Geen anker ophalen, schoonmaken, binnenhalen en alles weer in de ankerbak opruimen. Aan een uurtje hebben we genoeg, zelfs tijd om rustig te ontbeten. Het is mooi weer, eenmaal buiten worden de golven behoorlijk hoog. Niet erg maar wel vermoeiend. We zeilen zonder rif , hebben de wind achter en moeten geregeld gijpen. Zeezeilend is een bulletalie absoluut nodig, zeker bij deze zeegang (lijn die de giek vast zet ter voorkoming van een ongecontroleerde gijp). Met iedere slag naar buiten neemt de golfhoogte toe. Dan gijpen we weer en ligt ze iets rustiger. De boot loopt als een trein. ’s Nachts neemt de wind nog iets toe en zetten we een rif. We zien heel veel dolfijnen. Zaterdag om 15.00 uur zijn we in Charleston – South Carolina en hebben we 237 mijl afgelegd zonder te motoren.
We varen rustig rond en besluiten te ankeren in de Ashley River aan de ZW kant van downtown Charleston. Deze keer gaat het niet zo soepel, pas na 4 keer ankeren zijn we tevreden en liggen we goed vast op deze snelstromende rivier. De moeite wordt beloond want later in de week zien we regelmatig boten van plaats wisselen en het anker opnieuw uitgooien. Vooral wanneer windrichting en getij tegen elkaar in staan beginnen de boten flink te zwaaien.
Er zitten veel pelikanen op de rivier. Ze zijn niet zo groot en kunnen enorme duikvluchten maken om vis te vangen.Een kamikaze duik alleen komen zij weer omhoog.
We hoopten de US kust af te zeilen zonder extra gas te moeten kopen. Helaas ……. Ik zal het verhaal van IJsland niet herhalen, maar Harry geeft niet snel op en dus hebben we 2 dagen door Charleston gefietst op zoek naar gas ………………… en uiteindelijk toch een Amerikaanse fles moeten kopen met alle nieuwe aansluitingen erbij. Inmiddels kenden we wel de weg in de stad !!! Dinsdagmorgen is de klus geklaard.
Charleston is erg leuk, je proeft een andere sfeer. We zijn in het Zuiden !!! Het is heerlijk weer, tussen de 20 en 25 overdag en ’s nachts koel genoeg om lekker te slapen. Het wordt langzaam tropisch met veel palmen, oude (koloniale stijl) huizen en de mensen zijn vriendelijker, al is het alleen al door hun leuke accent. Charleston is een universiteitsstad (vooral medisch) en dat geeft toch een minder toeristische indruk.
We pakken de fiets om naar een oude plantage te gaan. Magnolia Plantage, ongeveer 20km buiten de stad. Jammer dat je alleen maar langs drukke wegen kunt fietsen. De plantage is nog privé eigendom maar opengesteld voor publiek. De tuinen zijn prachtige tuinen en de woning is te bezichtigen. Vroeger werd hier rijst en katoen verbouwd, nu zijn het grote rietvelden en veel water.
Opeens zien we volop krokodillen in het water, maar ze liggen ook in de zon op het gras langs het fietspad . We nemen aan dat ze niet gevaarlijk …… er is immers geen bordje met “pas op voor krokodillen” …………. tja zo ga je denken in een land waar alles 10x van te voren verteld wordt.
Zo genieten we nog een paar mooie dagen in Charleston. Geen wifi aan boord en om te internetten gaan we weer naar Starbucks. De was doe ik in de lokale wasserette. We doen uitgebreid boodschappen want ook bier en wijn is op. Vanaf nu kopen we pakken wijn, handiger aan boord maar vooral beter mee te nemen op de fiets. Gelukkig is de supermarkt deze keer gewoon in de stad.
We fietsen nog eens langs de boulevard en de Battery, dit is het mooiste en oudste deel van de stad. Heel Amerika maakt zich klaar voor donderdag 24 nov. Thanksgiving Day. DE familiedag in Amerika . Alle winkels en de meeste restaurants en cafés zijn dicht de stad ziet er uit als op een zondagmorgen. Wel wandelen overal familie-groepjes en natuurlijk moet er gepicknickt worden. Sommige groepjes heel gezellig en blij bij andere lange gezichten , zo van “moet dit nou”.
Vrijdag 24 om 00.30 halen we het anker op en vetrekken richting St Augustine in Florida. We hebben een paar uurtjes voorgeslapen. Het is goed weer met N tot NE wind maar veel golven. Ik voel me niet helemaal lekker en neem de eerste slaap. Daarna gaat het beter maar we houden de hele trip een bijzonder ruige zee. Er is weinig ander scheepvaart verkeer maar weer veel dolfijnen. Waar is nu die Right Whale die hier zo veel voor komt ???
Zaterdag middag gaat moet de motor een paar uur aan maar ’s avonds moeten we 2 riffen in het zeil en de fok zetten omdat we te snel gaan !!!! Dat doe je niet zo snel maar we kunnen St Augustine niet in het donker aanlopen. Het kanaal is heel smal met onverlichte bebakening en we moeten wachten op hoog water. De kaarten geven voor deze inlet geen diepte informatie. Het is een grijs stuk op de plotter. Geen software foutje maar de zandbanken verplaatsen zich zo vaak dat de informatie altijd onjuist zou zijn. We hebben Boat US gebeld over de laatste informatie betreffende diepgang, geen probleem ze adviseren ons met bijna hoog water binnen te lopen.
We zijn lid geworden van Boat US een soort ANWB met een afdeling Tow Boat US wat je als wegenwacht kan beschouwen. We hebben al zo veel verhalen gehoord van mensen die aan de grond liepen dat het ons een goede investering leek. Slepen is nu namelijk gratis en zonder lidmaatschap $250 per uur ! Alles gaat goed en we kijken even rond en besluiten een mooring te pakken van de Municipal Marina die net achter de prachtige oude Bridge of Lion ligt. Ze wijzen ons mooring M53 toe, er liggen er ongeveer 80 en het was even zoeken. De logica in de nummering was/en is ons niet duidelijk. We pikken de lijn van de mooring op en gaan genieten van een kopje koffie met appeltaart op het achterdek in de zon.
Er zitten veel pelikanen op de rivier. Ze zijn niet zo groot en kunnen enorme duikvluchten maken om vis te vangen. Een kamikaze duik alleen komen zij weer omhoog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten