van Cuba naar Florida


Na 2 fijne maanden in Nederland zijn we op 27 maart rond 3 uur ’s middags weer aan boord. Lion King ligt er nog net zo bij als we haar achterlieten.  Wel erg vies aan dek en ook binnen  wat vochtaanhang maar nog net geen schimmel. We laten het even zo, alle luiken kunnen weer dag en nacht open, eerst maar eens goed doorluchten.  Ik maak alleen de kuip schoon om lekker buiten te kunnen zitten en misschien komt er wel een  buitje voor de rest van het dek.

Har houdt zich bezig met het installeren van de nieuwe onderdelen die meegekomen zijn en ik ga op zoek naar voedsel.  De rolverdeling is direct weer duidelijk .Tot nu toe ken ik 1 boot waar de vrouw alle technische dingen voor haar rekening nam, maarja daarnaast deed ze ook  het huishouden  …………….. dan houden wij ons maar aan de klassieke taakverdeling.

Het is erg gezellig in de Marina, iedereen wacht op  goed weer om over te steken naar Florida en/of de Bahama’s.  De wind zit weer eens langdurig in het Noorden. Het waait vrij hard en de golfhoogte bouwt zich op.  Een  Engels jachtje gaat als eerste, een dag later de Australische catamaran, maar die gaat naar Mexico. Wij zijn de volgende .

 


Dinsdag 1 april vertrekken we rond 09.30 en worden enthousiast uitgezwaaid .  Het wordt een prima oversteek, inderdaad is de zee ruig maar de wind zit goed en ter hoogte van  de Florida Keys  krijgen we 3 tot 4 knopen extra mee van de Golfstroom.  Dat schiet lekker op, sog (speed over ground) 10/11 knopen.

 Woensdag rond 3 uur lopen we Ft Lauderdale binnen. Een korte stop om nieuwe elektronische kaarten te kopen en te foerageren. Heel vertrouwd  om hier weer binnen te varen. Even wachten voor de 17th Street brug en dan heel hard doorvaren om de 2e  (las Olas) te kunnen halen. Nu wordt het moeilijk, we willen naar de ankerplek bij Middle River (vlakbij de steiger waar we eerder lagen) het is al bijna laag water en tegen beter weten in proberen we over de ondiepte te komen.  Lukt natuurlijk niet. Gaan we 5 uur wachten op hoger water of in de Marina. Voor $150 kunnen we tot de volgende morgen 1200 uur blijven liggen,  Marina nummer 2 vraagt $200. We balen, na 1.5 jaar Cariben  zijn we nog niet gewend aan deze Amerikaanse Marina prijzen. We gaan gewoon weg,  de brugwachter is verbaasd dat we nu al weer door de brug willen.

In Varadero had iedereen ons aangeraden om in West Palm Beach in te klaren, vriendelijke en makkelijke douane vlak bij de ankerplek.  Ook Palm Beach kennen we en in het donker ankeren we net na de inlet.  De volgende morgen eerst  inklaren,  we hebben ook een nieuw cruising permit nodig.  Ons huidige permit willen we niet gebruiken, het  is nog maar 2 weken geldig.  (daarna moet de boot 2 weken het land uit voordat een nieuw permit afgegeven wordt)

Het gaat allemaal eg traag en er is een hele papierwinkel in te vullen.  Maar een cruising permit krijgen we niet want we komen uit Cuba !!!!!!   We staan perplex,  nooit ergens gelezen, nooit van iemand gehoord.  Heel graag wil je nu een discussie aangaan met de ambtenaar maar we weten dat het nergens toe zal leiden en ook niet verstandig is.  Afdruipen dan maar. We moeten vanaf nu in iedere haven in en uit klaren, best vervelend  en waarschijnlijk tijdrovend en ook nog kostbaar want elke keer opnieuw 30 $ betalen.

Als troost trakteren we ons op een dikke hamburger met friet . Volgende feestje is boodschappen doen bij de Publix, alles is er te koop en wat een variĆ«teit, 2 rugzakken en 4 tassen laden we in de dinghy en zo terug naar de boot. Van de buurjongens  krijgen we een heleboel  vis, zij hebben  geen ijskast aan boord  maar vingen wel een hele grote Mahi Mahi. Boffen wij even.

Morgen nog  een rustig dagje aan boord en dan vertrek op zaterdag. Eerst natuurlijk even uitklaren ………….. helaas is de douane op het weekend niet aanwezig, in dat geval moet je op  het vliegveld uitklaren, maar dat is niet naast de deur.  We geloven het wel en vertrekken om `1800 uur richting Cumberland Island. 280 Mijl, wind uit het oosten,  met de  Golfstroom mee en het gaat weer heel snel.  Totdat we dichter naar de kust moeten , geen wind meer en geen Stroom. Over de laatste 30 mijl doen we 7 uur en zo liggen we maandag om 10 uur op anker voor Cumberland Island in de staat Georgia.