Suriname


Op dinsdag 1 oktober vertrekken we samen met Spirited Lady van St Laurent de Maroni (Frans Guyana) naar Suriname.
Om 6 uur keert het tij in St Laurent, we halen het anker op en gaan met de stroom mee richting zee. We halen het niet in 1 getij. Rond 8 uur laten we het anker vallen op dezelfde plek als op de heenreis en genieten van een rustig dagje. 4 uur is het goede moment om weer verder te varen zodat we met hoog water over de drempel bij de monding van de rivier kunnen. BYE BYE Frans Guyana en Maroni River.

Het wordt een donkere nacht met veel vissers boten en weinig wind. Volgens plan zien we de zon opkomen bij de monding van de Suriname rivier. Ook het tij klopt en we varen de rivier op. Ze is breed, goed betond en overal diep. In alle opzichten is dit een ander rivier. Geen mangrove, oerwoud of kleine dorpjes. Gewoon keurige oevers met Hollandse bedijking en veel industrie langs de rivier.

Officieel mag je niet voor anker bij Paramaribo. De ankerplek ligt namelijk voor het huis van Bouterse. Toch zien we er de 2 Franse boten liggen die we kennen uit St Laurent. Misschien heeft hij geen problemen met Franse boten voor zijn villa ?? 

paleis, niet de villa van Bouterse
In ieder geval varen wij door naar Domburg. Huub is een Nederlander die een kleine Marina wil ontwikkelen in Domburg. Hij is begonnen met  nieuwe moorings  te plaatsen en een klein Marina  complex op de kant te bouwen. (wasmachines, toiletten etc. zijn nog niet klaar). We zijn er blij mee want de stroom op de rivier is hier heel sterk. Een goede mooring is beter en rustiger dan een anker. Woensdag middag rond 2 uur liggen we vast.
Om ons heen nog 8 andere boten, onder andere de Passat, die we uit Guyana kennen.

We hebben zin in een paar rustige dagen.


mooi gerestaureerde huizen in Paramaribo



Cathedraal, geheel van hout

We gaan 2 keer naar Paramaribo. Vrijdag 4 oktober om in te klaren en Jo (crew van Spirited Lady)  af te zetten bij een leuk B&B (Zus&Zo). Hij vliegt de volgende ochtend vanaf Zanderije.

Het vervoer tussen Domburg en Paramaribo is niet geweldig. We wachten bijna een uur op het busje. Inklaren doe je bij de Vreemdelingen. Suriname is nog niet zo op zeiljachten ingesteld ……..  de vreemdelingen politie zit ver buiten Paramaribo, je Toerist Card (een soort visum) moet je in de stad halen en de verbindingen zijn bar slecht.

De komende dagen blijven we veel op de boot, even genoeg van uitstapjes, busjes etc. We maken kennis met de andere cruisers en met de Nederlanders die hier wonen. Dat zijn er nog al wat, de wat jongeren werken een beetje, de wat ouderen rommelen wat. We hebben niet de indruk dat het leven hier gejaagd is. Lekker gezellig op z’n Surinaams. “kom even zitten dan kunnen we gezellig kletsen” zegt zomaar iemand tegen je die op een bankje aan de waterkant zit, of in zijn tuintje wanneer je langs de straat loopt.

Iedere week-avond wordt er geborreld op de kant, voorheen bij de friettent/snackbar (bitterballen, kibbeling, bamihap etc.) maar nu vaak bij de Marina in aanbouw van Huub. (achter de friettent !)  Wij zeilers zijn van harte welkom. De Engelstaligen voelen zich een beetje buitengesloten ……………. Ja, ja weten ze ook eens wat het is om niet je eigen taal te kunnen spreken.

Aan boord houdt Harry zich bezig met de winches, haalt ze helemaal uit elkaar, schoonmaken en opnieuw in het vet. Ik schrijf de Blog verhalen, zoek de foto’s uit, werk mails bij en Skype.

Eileen of Avoca en Kaisosi zijn ook aangekomen. Gezellig om elkaar weer te zien.
taxi naar Laarwijk

Woensdag 9 oktober


Tijd voor wat anders !  Met een klein taxi bootje gaan we naar LAARWIJK  een  dorpje  aan de andere kant van de rivier. Vroeger was hier een grote suiker plantage. Nu wonen er nog maar 100 mensen. Rambo, geboren en getogen in Laarwijk gaat met ons door het dorpje wandelen.  Er is een schooltje, 3 klassen, 3 leraren en totaal 12 kinderen.  Een klein winkeltje want veel hebben de mensen niet nodig. Iedereen verbouwt zijn eigen groente en fruit, houdt kippen of eenden. Wat over is verkopen ze op de markt in Domburg maar vooral Paramaribo.  Laarwijk  is vooral idyllisch .

’s Avonds eten we bij Garden of Eden, een exclusief Thai’s restaurant in Paramaribo. De afstand Domburg Paramaribo is misschien 25 km maar je doet er lang over want de weg is verschrikkelijk slecht.

Oei, vergeten te reserveren …………. We moeten een uurtje wachten op een tafel . Het restaurant ziet er prachtig uit , geen probleem om rustig van een aperitief te genieten. Het eten is voortreffelijk en de bediening meer dan aangenaam. Onze taxi’s staan geduldig voor het restaurant te wachten …….. hoezo extra ritjes maken ??  Rond 0100 uur zijn we weer aan boord.

Domburg stelt als plaats niets voor. Best uitgestrekt , soms aardige huizen en langs de rivier een paar kapitale villa’s (drugshandelaren zegt men). Het centrale pleintje waar wij onze dinghy’s aanleggen is de ontmoetings plek, maar de naam dorpsplein is wat veel gezegd.  Overdag zijn er groente/fruit stalletjes en tijdens het weekend nog 2 eettentjes. Een van de dames wil voor ons de was doen en die komt warempel gestreken terug ……….  gestreken lakens is me in geen jaren meer overkomen !

 Er is een internet kantoortje, 2 Chinese supermarkten, kapper, benzinestation en een soort polikliniek waar iedere morgen een arts aanwezig is.

 In het weekend is er wat meer leven in de brouwerij, mensen uit Paramaribo komen wat aan de waterkant zitten en de restaurantjes doen goede zaken. Vanuit de luxe villa’s komen waterscooters, kano’s en een zeilbootje.

En zo integreren wij in het Domburgse leven. We gaan ook een biertje op de kant drinken om 5 uur, kletsen met de Nederlanders , organiseren zondagavond Pot Luck en later nog een BBQ.  We halen de fietsen tevoorschijn en de laatste dagen huren we een auto om flink inkopen te doen want de boot voorraden raken op. We beginnen bij een luxe supermarkt, een soort Spar/ Vomar. Allemaal Nederlandse producten, ingevlogen dus veel te duur. We kopen toch maar een pakje stroopwafels , dropjes en kaas , de rest liever bij de Chinese winkel …….. veeeel goedkoper.

Slager Rossignol ,ook Nederlanders, Zij bezitten oude plantages waar ze nu koeien weiden. Mooi vlees en heel goedkoop. Dat gaat in de diepvries.

Dinsdag 1 oktober,  is een vrije dag. We gaan met Bas, Stella en Mosi (2,5 jaar)een dagje op stap. Bas kennen we uit Nederland. Hij is leraar op een Middelbare school in Paramaribo . Stella is Saramakese  (Maroon) en we gaan op bezoek in het dorp waar ze vandaan komt.   90 km naar het zuiden over een prima weg, aangelegd door de Chinezen, in ruil krijgen ze concessies om hout te kappen.  We passeren Suralco,  eens een grootse aluminium maatschappij.  Na 90 km slaan we af en komen bij de rivier. Stella’s vader wacht ons op met een bootje en we varen een stuk op de rivier. Hier is het wel mooi met oerwoud en mangrove. Er ligt een resort Berg en Dal. Het dorp ligt aan de overkant.  Er wonen 1000 mensen, de jongeren werken veelal in de goudmijnen of vertrekken naar Paramaribo. Er is een school, onderwijs is in het Nederlands, hoewel de mensen hun eigen dialect spreken. Er zijn medische voorzieningen etc. Hoewel er geen verharde straten zijn is er wel echt structuur in het dorp , de houten huizen staan in een rij en vormen een hoofdstraat. Families wonen dicht bij elkaar.  Heel anders dan bij de Amerindians , die veel individualistischer zijn en ruimte om zich heen willen.

Onderweg hebben we eten voor de lunch gekocht. We maken kennis met Stella’s moeder, broer en nog wat ander mensen.  De kinderen uit het dorp komen nieuwsgierig naar de witneuzen kijken. Helaas is er niet genoeg tijd om het Brocopondo meer te bezoeken. We rijden terug naar Paramaribo, nemen afscheid van Bas en Stella en zijn voor donker weer in Domburg.  Een leuke interessante dag .



Woensdag hebben we nodig om de boot zeilklaar te maken. Ook de Passat vertrekt morgen. Suzi kookt ons afscheidsmaal. Zij blijft als enig Rally lid achter, wachtend op nieuwe crew om weer verder te varen.

Donderdag vroeg vertrek ,  genoeg stroom mee om in 1 keer de rivier af te varen.  Onze volgende bestemming : Tobago

 

 

 

 
 

Frans Guyana




Frans Guyana , 2e bestemming van Nereid’s Rally

Woensdag 18 sep.

We vertrekken vroeg vanaf Parika.  Eenmaal buiten de rivier kan de motor uit en voorlopig hoeft hij niet meer aan.  Het waait stevig en in de ochtend blijft de bimini opgevouwen.

Via de radio horen we dat de andere boten een slechte nacht gehad hebben, veel te veel wind en ruige zee. Spirited Lady is voor anker gegaan voor de drempel  en gaat nu net voor ons naar buiten.  We varen lekker, er moet flink gekruist worden en de golven zijn hoog.  Altijd weer vermoeiend met koken en slapen.  De tegenstroom valt deze keer mee, we merken het  alleen wanneer we verder naar buiten gaan.  2x per dag hebben we radiocontact  met elkaar,  voor zover de anderen binnen bereik zijn.  We varen Suriname voorbij en dreigen weer ’s nachts bij de riviermonding aan te komen.  Har besluit de laatste wacht gewoon een beetje rond te dobberen tot het licht wordt, er is geen wind meer.  Alle boten komen in de riviermonding  langzaam bij elkaar. 

 Intussen is het zaterdag 21 sept. Keurig met hoog water  de rivier drempel over en we varen door tot een mooie ankerplek.  Tegen e tijd dat we weer verder kunnen  zijn ook de andere boten er. In colonne varen we naar St Laurent de Maroni met de Eileen of Avoca van David voorop.  In de verte zien we een enorme plensbui hangen  ……….. heerlijk,  zo zijn de boten weer schoon en wij ook.

De Maroni  is een rustige rivier in vergelijking met de Essequibo, we moeten vlak langs de (oost)kust varen want  daar is het diep. Het is erg mooi.

St Laurent verwachtte ons vrijdag en had een ontvangst  comité  klaarstaan.  Vanwege ons oponthoud met de visnetten zijn we een dag later .Telefonisch konden we geen contact maken en helaas is de sms nooit aangekomen.  Sneu voor de organisatie.

Toch ontvangen ze ons vandaag  met  petit comité ,   heel aardig.  St Laurent ziet er leuk uit en we  vinden een goede ankerplek ,net  achter een wrak wat meer op een eiland lijkt dan een wrak.  Mooi plekje.

Om 6 uur begint het officiële gedeelte met een warm  welkom van de loco burgemeester.  Opgeluisterd met folkloristische dansen van  Amerindian meisjes  in klederdracht en  een stoere dans van de  Maroons. Voor het oog van de TV camera’s moeten we ons persoonlijk voorstellen.  Ik trek de stoute schoenen aan en doe het als enige in het Frans, wordt zeer gewaardeerd.  Daarna is er een buffet met lokale gerechten, werkelijk een mengeling van keukens, echts heel lekker. We kletsen gezellig met de mensen  uit het dorp en drinken na afloop een biertje  bij de Mombari .   Het is hier weer Frankrijk, met euro’s en navenante prijzen .

Dit is de plek waar de Rally ideeën geboren zijn. David heeft plannen om hier  een kleine Marina aan te leggen.

 Zondag een rustige dag en ’s avonds eten we heerlijk bij een Chinees restaurantje.

Maandag 23 sept.  Er is een busje beschikbaar, we doen eerst douane, dan de wasserette en daarna de supermarkt, een  Uplus , te vergelijken met  Carrefour, dat wordt dus flink inslaan.

Waterhalen kost veel tijd en vooral energie, we sjouwen toch weer ongeveer 100 liter naar de boot.

Enkelen van ons gaan een paar dagen naar Cayenne.

Na 3 weken is er probleem op een van de boten , kleine muiterij op de Spirited Lady, een bemanningslid verlaat de boot ,  Tja dat kan gebeuren. We hadden Ian aangeboden om met ons verder te varen maar het leek hem beter te vertrekken.  

 In Frans Guyana hebben we weer internet, de eerste dagen op de kant in een kantoortje. Maar David koopt een nieuwe antenne zodat we allemaal Wi-Fi aan boord hebben, Luxe hoor.

In de namiddag lopen we wat door St Laurent en drinken wat bij de Mombari.

 Op woensdag 25 sept nodigen we iedereen uit voor een BBQ op de Lion King.  Heel vroeg ga ik met David naar de vismarkt.  Hij is van Italiaanse afkomst …………  dat betekent dat je moeder je geleerd  heeft om altijd meer dan genoeg  in te slaan (je weet maar nooit wie er  langskomt)
 Zo kom ik thuis met 2 enorme vissen . Op woensdag en zaterdag is er markt in St Laurent, kleurrijk met veel fruit, groente en kruiden.  De variatie is niet zo groot maar we hebben weer verse spullen aan boord.  Ik verwacht 8 mensen voor de BBQ. Probeer de vissen in alu folie te wikkelen met heerlijk verse kruiden, maak een grote salade, knoflookboter en stokbrood en een ratatouille.  De champagne ligt koud in onze ijskast en in die van Kaisosi.  Ik gebruik de diepvries om bier en fris te koelen. (gewoon stand 1, gaat prima).  De vis steekt met staart en stukje kop over de BBQ heen maar wordt super lekker. Het is een gezellige avond.   En wat gebeurd er …………. Om 10 uur komt het groepje uit Cayenne terug (1 dag eerder) zo hebben we inderdaad extra gasten ………….. geen nood want ik heb 2 vissen !!!

Donderdag ,
’s middags heeft David een afspraak met Damian, een lokale partner in zijn Marina-project. Ergens in de jungle heeft hij een soort buiten verblijf. Suzi, Jo en wij gaan mee. Half uur rijden we richting Cayenne  , verlaten  dan de weg en rijden de jungle in tot een klein dorpje aan de rivier  (mana river) . We stappen over in een piroque , een lokaal bootje. Deze is  echt niet groter dan een uitgeholde boomstam .  Er zitten geen bankjes in en we proberen heel stil te zitten op onze hurken. In deze rivier zitten immers piranha’s en anaconda’s, ……………  liever niet omkiepen dus.
Het is een prachtige rivier met alleen maar oerwoud aan beide kanten. Na 15 min zien we een grote open plek, dat is onze bestemming.  We klimmen uit de piroque en bevinden ons op een enorm open stuk , heuvelachtig, prachtige bomen en planten. Er staan wat half-af gebouwen, de daken zijn nog van zwart bouwplastic.  Damian is een zeer gastvrije, bijzondere man. Hij neemt ons  mee over zijn terrein , als we door een stukje bos gaan komen we  bij een grote natuurlijke poel.  Een klein riviertje uit het oerwoud  voert onafgebroken  helder zoet water aan.  Er is ook een zoetwater  bron, het water is getest en  drinkbaar bevonden.  Dit is echt heel prachtig.
De welkomstdrank komt op tafel, ik weet niet wat het is maar het is sterk !!! Het lukt me om het bij eentje te houden.
In onze piroque zaten ook 3 mannen met een Canal+  T-shirt aan.  Tot mijn stomme verbazing kwamen ze inderdaad de TV installeren, grote satelliet schotel en klaar is Kees !!  Bizar en wel een beetje een ontgoocheling.    

 ’s avonds gaan we met de Rally  groep eten op een omgebouwd Nederlands wrak. Heel sfeervol
Maar  helaas evenaart de kwaliteit van het eten niet de sfeer in het restaurant.

Vrijdag 27. Vroeg vertrekken we  met een bootje naar Galibi. Onze gids is Mike (he dat was ook de visboer!)   Galibi is een Amerindian dorpje bij de monding van de rivier, aan de Surinaamse kant.  De Maroni river heet in Suriname Marowijne rivier en is van Noord naar Zuid de grens tussen Frans Guyana en Suriname.  De tocht duurt 1,5 uur en we varen tussen de eilanden die in het midden van de rivier liggen.

Galibi is een ongerept dorpje, geen straten of echte huizen, meer hutjes en verder zand. Alleen de kapitein (het hoofd) woont in een ruim stenen huis.  Er zijn niet veel mensen, de meeste werken in St Laurent of Paramaribo. Vaak hebben ze een huis in St Laurent en gaan hun kinderen daar naar school.  Óp die manier wonen ze gewoon in Europa en genieten van de sociale voorzieningen !!  Het zijn vooral de Maroons (Bosjesmannen) die  van dit systeem profiteren.
 
Enfin, wij genieten van Galibi.  We slapen in een simpel hotel aan een prachtige baai. Kamers met douche en toilet,  goed bed met klamboe en heerlijk luie stoelen voor op het strand. Je kunt hier ook wel zwemmen, het duurt niet lang of alle dames liggen in het water . De mannen zijn te lui !!
Mike onze gastheer, kookt een heerlijke vissoep. Jamais gouter , heet deze vis , en dus letterlijk een vis die je nog nooit gegeten hebt.  Ik weet niet hoe het dan de volgende keer heet.
  We verkennen het dorpje verder, zien hoe er vis gerookt wordt en  daarna luieren we op het strand.
De dag gaat gewoon over  in het avondeten.  BBQ, ……….. heerlijke kip met  kousenband en rijst of cassave brood.  Suzie blijft met haar hondjes in de hangmat slapen en de rest gaat terug naar het hotelletje.   De volgende morgen trakteren ze ons op een echt Hollands ontbijt  ……. jum jum  , verse broodjes , scrumbled eggs, kaas , ham , pindakaas , jam en nutella.  Ik zie Harry wel 4 broodjes  naar binnen werken.
De terugreis gaat dicht langs de oever. Mike weet veel te vertellen over vogels en planten. Van zijn schoonvader geleerd, zegt hij. Die is nog echt Amerindian en leeft dicht bij en met de natuur.




Intussen is het zaterdag en marktdag in St Laurent.  Ik heb niet veel nodig nu we zo vaak  buiten de deur eten.  Maar lunchen op de markt is een specialiteit.  In het overdekte deel zijn verschillende keukens.  We bestellen een Pittige soep met garnalen, vlees, groente  etc.  Heerlijk,  de vlammen slaan uit je oren.  Maar in diezelfde markt  vindt je  ook  een perfecte espresso .
Om 4 uur begint “open boten “ , mensen mochten zich bij e VVV inschrijven om onze jachten te bekijken.  Echt heel leuk om te doen, we zijn 2 uur bezig. Har en Jo spelen  taxi met de dinghy’s .
Er is weinig tijd om bij te komen want om 18.30  zijn we uitgenodigd  door de VVV voor een avond rondleiding door de gevangenis (waar Papillon heeft gezeten ) . Zij doen dit 1 keer per maand en  er zijn ook andere toeristen.  Begeleid door  muziek en kleine informatieve  lezingen  gaan we door het hele complex. Ik vind het echt indrukwekkend.  Van de 70.000 gevangenen hebben 300 het overleefd nadat ze hun straf hadden uitgezeten. Dat zegt iets over de condities !
De avond is nog jong en we dineren  bij de Monbari,   Speciaal diner voor ons met champagne en  4 gangen  voor de speciale prijs van €28.  We blijven nog wat rondhangen want dit is ook de meest populaire  uitgaans tent .  Ik weet niet of ik dit nog wel dansen noem, laten we zeggen erotisch bewegen op goede muziek !! Om 0100 hebben we het wel gezien en gaan  lekker slapen op een ligt deinende boot.   

Intussen is het zondag 30 sept. We zijn uitgenodigd door Damien op zijn jungle-paradijs. Zijn dochtertje wordt 9 jaar . Har heeft meer zin in een rustig dagje op de boot en blijft lekker thuis. Het was me nog gelukt om zaterdag  een cadeau te kopen. Schattig zilveren kettinkje met een geëmailleerd teckeltje eraan.  David vond een bijouterie doosje. Later blijkt dat ze het heel leuk vindt. Gelukkig maar want we hebben een heerlijke dag . We vertrekken om 10.00 uur en nemen zwemspullen mee. Deze  keer is de piroque wat groter.  Damien is een voortreffelijk gastheer, er is volop eten en drinken, we zwemmen heerlijk in de poel en er zijn leuke mensen om mee te praten.  We voelen ons even opgenomen in one big happy family. 
Maandag 31 september.  Klaarmaken voor vertrek. Het busje is er weer, we doen immigratie, douane, boodschappen, water halen , voorkoken, internetten etc.  Suzie geeft een afscheidsborrel op haar boot. Officieel is de Rally nu afgelopen.  Veel veel dank aan David voor de perfecte organisatie. Maar er worden nog meer  “awards” uitgereikt.  Voor de beste “hugger” (knuffelaarster) dat is Annet,  de grootste chocolade eter is Jo, de beste nettenvanger zijn wij natuurlijk en de rest ben ik vergeten .
Alweer een gezellige avond.

Dinsdag 1 oktober :  Alleen Spirited Lady en wij vertrekken om 06.00 met uitgaand tij.  We varen tot de ankerplek en wachten op het volgende tij.  Lekker even tijd om bij te komen.  Om 4 uur gaan we weer verder, het wordt een donkere nacht zo zonder maan.  Onze slaap wordt nogal gebroken want er zijn veel vissersboten en soms is het beter even samen te overleggen. Tot 2 keer toe besluiten we onze koers te wijzigen voor de visser mannen.

De volgende morgen komen we keurig met daglicht en ruim voor hoogwater bij de monding van de Surinamerivier aan.  Onze eindbestemming  bestemming is Domburg. De rivier is ruim , goed betond en dus makkelijk te bevaren.  Rond 2 uur zijn we bij Domburg. Er  liggen nieuwe moorings, ze zien er goed uit en we pakken er een op.

Alweer een nieuw land SURINAME.

Guyana 01


Guyana , Nereid’s Rally , bestemming 1
Guyana betekent in Amerindian taal : “Land of vele waters “
(voormalig Brits Guyana) 215.000 km2, bevolking ong. 752.000 mensen. Onderdeel van  de grootse Amazone delta in het noorden van Zuid-Amerika.  Gelegen aan de Atlantische oceaan en grenzend aan Venezuela aan de westzijde , Suriname aan de oostkant en Brazilië in het zuiden en zuidoosten.  Duidelijk  onderscheidbare geografische zones : het kustgebied, tropische regenwoud, savannes en een zandachtig gebied.
Grootste lengte van Noord naar Zuid is 720km.  Ligging tussen 1 en 9 graden noorderbreedte en 57 en 61 graden westerlengte. Klimaat is tropisch . Geldeenheid is Guyana Dollar 200 GYD is 1 USD. De hoofdstad is Georgetown. Het enige Engels sprekende land in Zuid Amerika.
Een goede reisgids bestaat bij “Bradtguides”

De eerste Europeanen kwamen met Columbus in de 15e eeuw. In 1595 Ontdekte Sir Walter Raleigh het gebied en beschrijft  dat hij de verloren gouden stad gevonden heeft El Dorado.
In de 17e eeuw vestigden de Hollanders zich in Guyana en beginnen suiker plantages . Vervolgens vochten de Hollanders met de Engelsen en later de Fransen  totdat de Engelsen in 1803 de overwinning opeisten en ze British Guyana onderdeel maken van hun koninkrijk. Uiteindelijk werd Guyana in 1970 weer geheel  onafhankelijk  

Maandag 9 september .

Na een heerlijk lange nacht, voelen we ons weer uitgerust. Om 14.15 met inkomend tij gaan we met 3 boten verder de rivier op. De catamaran, Kaisosi vaart voorop dan Lion King en daarna Spirited Lady.  Best een beetje spannend want goede kaarten zijn er niet. C-map houdt er al helemaal mee op, maar Navionics  blijft gelukkig wel informatie geven. Hoe betrouwbaar dat is weten we niet. We hebben uit de Doyle gids van Guyana (gratis op internet) de waypoints op de plotter uitgezet. Banken verplaatsen zich hier en boeien verdwijnen of worden soms door vissers verplaatst wanneer ze hun netten er aan vast maken.

Vissers zijn eigenlijk onze grootste zorg. Het zijn kleine bootje, de netten zitten aan de punt van het bootje vast en drijven in de stroom richting. Kleine witte drijvertjes zitten aan de netten vast of gewoon plastic flessen. Moeilijk te zien en je hebt  geen idee hoe lang de uitstaande netten zijn.  Vaak wel een paar honderd meter.

De dieptemeter is verder onze grote vriend, die geeft immers altijd juiste informatie. Kaisosi heeft geen last van de ondieptes maar informeert  ons wanneer wij moeten opletten.

In het begin blijkt Navionics nog wel te kloppen , verder de rivier op vertrouwen we op de waypoints.   We kunnen onze eindbestemming niet in daglicht bereiken.  Het  laatste traject is de oversteek van de rivier , toch ongeveer 2 mijl breed, die we zigzaggend af moeten leggen tussen  eilandjes , ondieptes en rotsen. We aarzelen even maar besluiten de Kaisosi achterna te gaan. Spirited Lady blijft achter en gooit haar anker uit.

Een half uur later zijn we veilig aan de overkant. De mensen van Hurakabra resort zien ons aankomen en geven aanwijzingen voor een goede ankerplek. Al met al was het een prachtige tocht en nu we goed op anker liggen kunnen we genieten  van de oerwoud geluiden. Vanavond  niet meer naar de kant en vroeg naar bed.

 


Dinsdag 10 sept. We maken kennis met Gem , lady of the Hurakabra resort. Een warm welkom met een koel drankje.  Harry en Terry gaan met een bootje naar Bartica om in te klaren. Voor Nereid’s Rally is het allemaal heel eenvoudig. Maar ook voor andere boten (2 schepen voor anker rond Bartica) is inklaren  eenvoudig.  Kit Naciamento is de master of the house. Een niet onbelangrijk figuur in Guyana en ook voormalig minister.

Bartica is de enige stad in dit deel van Guyana . Vanaf onze ankerplek is het  15 minuten met de dinghy  verder de rivier op.  Hier splitst de rivier zich, de Essequibo gaat door in Zuidelijke richting. Bij fort Kyk-Over-Al splitst de Cuyuni rivier zich af en iets verder de Mazaruni en Kaburi rivier.   

’s Avonds zijn alle Rally boten binnen, we ontmoeten elkaar in  de bar van Hurakabra, wisselen verhalen uit over het eerste traject van de Rally  en leren elkaar beter kennen.   Voor allen was de overtocht van Trinidad naar Guyana wel meegevallen, ondanks de tegenstroom . Dit wordt de eerste van vele gezellige avonden.

 


Woensdag 11 sept.  Officiële ontvangt van Nereid’s Rally door Guyana.  Veel pers aanwezig, vertegenwoordigers van het ministerie van Toerisme en Economie. De minister zelf was verhinderd maar die ontmoeten we op een later tijdstip. Verder vertegenwoordigers van Politie, Douane en Bureau voor toerisme. Toespraken , Intervieuws etc.  gevolgd door een heerlijke lunch. De hele delegatie bestaat uit  30 mensen. Guyana wil graag op de kaart gezet worden als cruisers  bestemming !  Na een heerlijke lunch  vertrekt het gezelschap  weer met de boot, terug naar Georgetown.

 



 Donderdag 12 sept. We staan vroeg , om 06.30 begint onze jungle tour  (achter het resort) Onze gids is beroemd in Guyana, hij heeft alle bergen beklommen, dwars door de jungle zonder paden. Er zijn mieren en planten naar hem vernoemd.  Maar ja, zelfs hij kan niet garanderen dat we jaguars en luipaarden zullen zien.  We moeten het doen met veel vogels  en  een scala aan planten en boomsoorten. Het is gewoon een heerlijke wandeling !



Na de koffie stappen we in onze eigen dinghy en gaan  naar Bartica.  Er wordt veel goud en diamanten gevonden in Guyana. Bartica is de plaats waar de “miners” vertrekken. Het Nederlandse woord  mijnwerkers is slecht  van toepassing want het goud wordt aan de oppervlakte gevonden, in de rivieren of in de jungle.  In ieder geval geeft het de stad een ruige uitstraling. Stevige bewakers voor de kantoren die het goud opkopen en veel lange ondiepe bootjes die de mijnkampen bevoorraden.  We lopen wat rond, vinden een prima eettentje waar we  een heerlijke  fried rice  bestellen voor de  lunch.

’s Avonds borrelen we op de Kaisosi (de catamaran)

 

Vrijdag 13 sept. !!

We zijn uitgenodigd door de gemeente Bartica. Ze halen ons op met de boot .  Er staat een busje klaar om ons Bartica te laten zien. Lopend kom je toch niet veel verder dan de hoofdstraat !  We stoppen een tijdje bij de rivier waar de ‘miners’ hun drijvend mining-platvorm en ander materiaal  onderhouden.  Een werkstation blijft gemiddeld 1 jaar op de rivier.  Interessant om alles te zien.

We krijgen  een semi picknick lunch en dan gaan we weer verder.  Bezoekje aan het gemeentekantoor, handjes schudden etc.





Volgende bestemming is  Sloth eiland. (5 minuutjes varen)  Een sloth is een luipaard.  Weer een prachtig huis/resort op dit kleine eiand, de eigenaar is Rafael.  Rafael is van Joods / Italiaanse afkomst en diamanthandelaar.  Tegenwoordig interesseert hij zich ook voor toerisme, heeft een reisbureau en dit resort.  Het ziet er prachtig uit. Wanneer we dan vlak voor vertrek ook nog een luipaard in een boom zien hangen (je moet wel erg goed kijken) is het helemaal compleet.  ’s Avonds eten we aan boord en hebben een rustige avond.

 
 


Zaterdag 14 sept.
Vroeg vertrekken we per bootje naar een ander resort Baganara.  Aanzienlijk luxer dan Hurakabra , met chique lounge, veel personeel en fraai aangelegde tuinen. Hier is ook een airstrip.  Na een drankje komt ons vliegtuigje aangevlogen. We zijn met 9 mensen + piloot.  We vliegen in 45 min. naar de Kaieteur Falls in de Potaro rivier.  Prachtig om over de jungle te vliegen en de loop van de vele rivieren te zien, triest om de goudmijn velden te zien.  Hier wordt de natuur onherstelbaar beschadigd.
Alleen de vlucht is de trip al waard.  De watervallen werden in 1870 ontdekt door Barrington Browne en worden gezien als een van Guyana’s hoogtepunten.  226 meter ononderbroken val ,  5x zo hoog als de Niagara watervallen . De geïsoleerde ligging van de watervallen maakt het nog spectaculairder.  Het Kaieteur National Park bestaat tegenwoordig uit meer dan 65 ha.


We landen vlak bij de watervallen en worden door een gids opgewacht.  We wandelen over een plateau naar 3 locaties op verschillende hoogten , met uitzicht op de waterval. Schitterend, zelfs een enorme tropische plensbui doet ons niets.

Vervolgens vliegen we verder naar het zuiden naar de savannes.  We landen naast de  Orinduik Falls, in de Ireng rivier. Hier komt het water trapsgewijze naar beneden en vind je mooie plekjes om te zwemmen of een heerlijke douche te nemen. Natuurlijke jacuzzi en watermassage !!!
We genieten van de heerlijke lunch die Gem voor ons gemaakt had, luieren wat en vliegen terug naar ons beginpunt waar  het bootje ons terug naar Hurakabra brengt.

 

Alsof de dag nog niet mooi genoeg was is de avond een van de hoogtepunten van ons bezoek. De minister van toerisme en economie,  Mohammed F Ali (nee niet de boxer)  komt speciaal voor ons naar Hurakabra.  Borrelen om 1900 , de dames mooi gekleed,  de minister lekker in korte broek. Zijn gezelschap bestaat uit 6 mensen.  Een heerlijk diner in de openlucht aan een lange tafel.  Allemaal gezellig en gemoedelijk.   Wat een dag !


Zondagmorgen wil het gezelschap graag onze jachten bezoeken.  Tja, dus moeten we allemaal aan de slag , boten opruimen …………….  klaar voor showtime.  


De rest van de zondag  gebruiken we  voor enkele voorbereidingen voor de verdere trip. Wij hebben nog een flinke scheur in het zeil die gemaakt wordt.

 ’s Middags nemen we afscheid van  Gem en Kit die weer terug gaan naar huis en werk in Georgetown.  ’s Avonds hebben we pot luck met het personeel,  Joyce en Dough die de afgelopen dagen zo verschrikkelijk veel voor ons gedaan hebben. We hebben veel plezier. (als de kat van huis is ……………)  

 Maandag 16 sept.
De gemeente Bartica wil ons nog iets laten zien .Om 10 uur worden we opgehaald door Edward, gemeente ambtenaar uit Bartica. De bedoeling was een bezoek aan de Maroni Prison , destijds al door de Nederlanders gebouwd. Het gevangenis bezoek blijkit echter niet door te gaat, te veel problemen met toegangspasjes. In plaats daarvan maken we een river cruise ……….   Geen Amsterdamse rondvaartboot maar met  een zeer snelle speedboot over de rivier en dwars door allerlei stroom versnellingen. Onze gids weet veel en geeft interessante uitleg. Het is behoorlijk spectaculair. We stoppen nog ergens in de jungle en lopen in de stromende regen naar een waterval.  Helaas hadden wij geen zwemspullen bij ons (was toch niet nodig voor de gevangenis !!) maar nat worden we toch wel.



De tijd dringt want we moeten vertrekken !  Er moeten nog boodschappen gedaan worden in Bartica, we blijken ook nog even bij de burgemeester op bezoek te moeten .

Uiteindelijk kunnen we het anker om 5 uur ophalen.   Oef dat is natuurlijk veel te laat …………….

 

Wanneer we goed en wel aan de overkant van de rivier zijn wordt het donker. De waypoints zijn goed …………….. maar er zijn veel vissers. Kaisosi zit een paar mijl voor ons en waarschuwt voor vissers met lange netten. Wanneer wij op de aangegeven plek komen zijn er 2 vissers, we kunnen hun netten niet meer zien, denken dat we er langs/tussendoor varen  …….. maar helaas we varen er recht in.  We waarschuwen vlug Spirited Lady om helemaal naar het midden van de rivier te gaan die hier gelukkig diep genoeg is.  De motor is uitgevallen, de schroef zit muurvast.  De Coastguard die onze vloot naar buiten begeleid draait om en komt ons slepen naar Roeden Rust waar ook de anderen inmiddels op anker liggen. Daar aangekomen gooien ook wij het  anker uit en kunnen verder niets anders doen dan te gaan slapen , wachten op het licht.

 

Dinsdag 17 sept.

Niemand is vertrokken , iedereen is geschrokken en wil weten wat er moet ons gaat gebeuren. Mr Da Silva (woont in Roeden Rust) heeft onze ellende al via de radio gehoord en gaat het voor ons regelen !!! Helaas geen duikers in de buurt, ook geen  mogelijkheid om duik flessen te vullen.  Suzie heeft 1 halfvolle fles en David is een ervaren duiker. Maar een halve  fles zal nooit genoeg zijn. Het lukt Mr Da Silva om een compressor met drukvat (eigenlijk voor autobanden) aan de gang te krijgen,  en iemand duikt met alleen een mondstuk.  Bedenk dat er absoluut geen zicht is in deze bruine rivier !!! Helaas is de compressor/ drukvat al snel  leeg en wij hebben geen 110 volt aan boord om stroom te leveren. We worden verder naar de kant getrokken om in de buurt van een schip te komen en zo stroom te kunnen krijgen. Intussen zitten we ook al aan de grond.  Enfin de duiker gaat weer verder, de kiel is inmiddels vrij van netten, de schroef later ook maar dan begeeft de compressor het !! David gaat uiteindelijk naar beneden en haalt de laatste netten van de schroefas. Het is uitermate moeilijk en zwaar maar het lukt hem , er zit werkelijk geen zuchtje zuurstof meer in de fles.

Het water is intussen verder gezakt en we zitten goed vast. Vlot trekken lukt niet, dan maar de boot schuin trekken via de mast .Ik vind het griezelig maar het schijnt een veel gebruikte methode te zijn ………… en met succes. We drijven weer en kunnen verder. De andere schepen zijn al een paar uur geleden vertrokken. De Eileen en de Lion King varen samen weg.  Wij besluiten bij Parika weer voor anker te gaan, het is al weer donker en zoals we nu varen zijn we precies met laag water op de drempel bij de uitgang van de rivier.  We gaan gewoon lekker slapen en morgen dan maar verder. David vaart door zijn bootje steekt maar 1 meter.   


goudmijnen die de jungle voor eeuwig verwoesten