Bimini South - Fort Lauderdale

 Zondag 18 maart zijn we om 16.00 uur bij de ingang van de Marina op Bimini South Island, Bahama’s. Een resort Marina, in het midden de Marina en allemaal appartementen er omheen.  Niet zo sfeervol maar vooruit.  Als toegang hebben ze een mooi kanaaltje gegraven, de Marina is 10ft diep maar helaas er liggen zandbanken bij de ingang van het kanaal. En de Lion King loopt lekker vast.  Nog 1 uur voordat het hoog water is. Robbert staat op de kant en ziet dat we maar een heel klein beetje nodig hebben.  Har laat de boot  rustig vast lopen en met behulp van de inkomende deining  worden we er heel langzaam overheen getild.
Het inklaren gaat wat moeizaam omdat we onze cruising permit niet kunnen vinden. Met wat medewerking van de beambten lukt het om een kopie uit West Point te krijgen  (de haven waar we met Kerst lagen). Je mag 2x op 1 permit de Bahama’s binnen komen binnen 2 maanden.
Enkele dagen later vonden we de permit alsnog !!!!



We gaan lekker  in een box naast de Trobriand liggen , wat hebben we veel bij te kletsen !!  Het worden gezellige dagen met soms wel heel late avonden.  We pakken onze  dinghy’s om  naar Bimini North te varen. Daar kun je tenminste nog wat eten kopen. Onze boot is intussen leeg wat voedsel betreft. De laatste blikjes uit Holland gaan er aan en met wat improvisatie en samenwerking hebben we heerlijke maaltijden. Gelukkig komt hier wel  een visser langs met lobsters die we heerlijk op onze BBQ bereiden.  We kopen bij de lokale vissers conch en proberen het mals te slaan,  volgens de instructies  die ze ons gaven  ………… helaas  is dat geen succes.  Veel te taai, het lijkt wel gummi.


Er is nog een aardige nature trail op het eiland en we snorkelen wat.  De mooiste vissen zien we echter vanaf de steigers . Enorme Adelaars roggen (Eagle Ray ), soms zwemmen ze gewoon in de haven en springen ook uit het water. Verder  zandhaaien die rustig op de bodem liggen en allerlei leuke kleine kleurige visjes.

Robbert kan mijn computer weer op orde krijgen (nogmaals heel veel dank !)  en zet snel alle reisfoto’s op de externe schijf.  Het lukt hier ook om te skypen , je moet een beetje geduld hbben.
Onze waterpomp doet al een tijdje raar en woensdagavond begeeft hij het helemaal.  Klussen geblazen !! Samen met Robbert halen ze alles uit elkaar. We hebben 2 pompen waarvan er 1 motor het heeft begeven. Gelukkig draait alles prima op 1 motor.  Misschien niet wanneer je met 8 man aan boord bent maar met z’n 2en gaat het prima.

Dan is het weer tijd om verder te gaan. De Trobriand gaat verder de Bahama’s  en wij steken weer over naar Florida.  Vrijdag is een gunstige dag, we vertrekken deze keer echt met hoog water en varen zonder problemen de haven uit.  Slechts 45 mijl naar Fort Lauderdale.  De wind belooft niet helemaal wat voorspeld was en blijft recht achter zitten. Het wordt een motortochtje.

In Lauderdale hebben we dezelfde steiger kunnen huren als de vorige keer.  Wanner  we daar aankomen is het wel laagwater………   Dus ook hier weer gewoon op de bank laten lopen en wachten (1.5 uur) tot we los zijn en de laatste 300meter  af leggen.  Allemaal vertrouwd hier maar wel even omschakelen naar de Amerikaanse wereld !!!
De boot krijgt een grote wasbeurt , er zat nog Cuba zout op.

We moeten ook opnieuw inklaren,  en pakken de fietsen. Dat wordt ons 1e flinke fietstocht hier in Lauderdale, naar het Custom and Border Protection office.  Ook maar even langs Westmarine natuurlijk. En op de terugweg een drankje op de boulevard, er valt veel te bekijken !!

 Deze dagen gebruiken we om de klussen te klaren. Harry vliegt woensdag naar Nederland en ik krijg vrijdag vriendinnen te logeren.  Even beide andere bezigheden.

Daarna gaan we ons weer voorbereiden voor de verder tocht. Onze planning is terug naar de Caribien. Tijdens het  hurricane seizoen moeten we  onder de 13e breedtegraad blijven. Vanaf eind november kunnen we  de rest van de Carieb bezeilen . De  volgende planning wordt  Zuid Amerika.  Langs ArgentiniĆ« naar beneden en lang Chili omhoog.  Dat zijn voorlopig de grote lijnen voor  de komende 2 jaar.

foto's cuba

Als je onze cuba foto’s wilt bekijken klik dan op onderstaande link

Cayo Largo to Bimini South

Dinsdag 12 maart vertrekken we uit Cayo Largo. Gisteravond gezellig met alle vrienden gegeten in het restaurant en genoten van onze laatste avond op dit mooie plekje.
Het lukt niet om echt vroeg weg te varen, we moeten nog uitklaren . Hoewel het soepel gaat is het toch 10.45 uur voor we vertrekken.
We beginnen op de motor met  fok bij en varen we het rif uit . Drie kwartier later kan de motor uit. Onze koers is 245  de wind komt bijna uit het Oosten (079) en waait met 18.5 knopen (ware wind)  We zetten 1 rif in het grootzeil  en rollen de fok niet helemaal uit.  Voorlopig lopen we 7.5 knopen met een flinke deining achterop.  ’s Nachts neemt de wind nog wat toe en om 06.00 uur schrijf ik sog (speed over ground)  8.8 kn en true wind 22 kn. Dat schiet  lekker op ……. 170 mijl in 24 uur.  Nu ik dit schrijf  geniet ik hier nog even van want het 2e gedeelte ging heel anders.

Woensdagavond om 18.30 zijn we om Cabo St Antonio heen en laten we het anker vallen in dezelfde baai  als op de heenreis.  Deze keer  dichter bij de visserman maar ook nu  helaas niemand die ons verse vis komt aanbieden. Het is mooi hier aan de rand van mangroves, een grote baai en helemaal voor ons alleen.  We kunnen heerlijk slapen.
Donderdag 15 maart varen we om 07.45 weg. De zee is onrustig, we moeten hoog aan de wind varen . Het waait iets minder 13/14 kn en de golven zijn hoog.  We maken soms enorme klappen. Daarom nemen we de boot regelmatig op de hand , dat vaart rustiger en gaat ook iets sneller.  We varen langs de Cubaanse kust omhoog  en hopen zo minder last van stromingen te hebben. Het is hier een kruispunt van waterwegen, het Yucatan Channel,  de Golf van Mexico en de Florida Straits die later de  Golfstroom wordt.   We komen maar langzaam Noordelijker en merken voorlopig  nog niets van een meegaande Golfstroom.

 ’s Nachts breekt eerst de ene fokkenschoot en kort daarna de ander.  (levensduur was slechts 10 maanden !!).
Vrijdagnacht zetten we een koers richting Key West die we 12 uur kunnen volhouden. De wind is afgenomen tot 10 kn. Het is nu vaarwel Cuba, we hebben genoten. Mensen zijn heel aardig en de sfeer heel prettig en veilig.  Jammer dat het regime niet veel voortgang in het land teweeg brengt.  We merken dat de kwaliteit van verse producten gewoon jaren achter loopt.  Paprika’s smaken nog bitter, bietjes  missen de zoete smaak, de ananas is gewoon veel te klein en de watermeloen is nog vol met pitjes. Niet erg,  maar een beetje product verbetering zou het land ten goede komen. Cuba is goedkoop voor zeilers, havengeld 0.55 cuc per ft ( =0.55 $) en er zijn veel anker mogelijkheden. Levensmiddelen zijn niet te duur, zeker niet wanneer je ze in de lokale currency ( de pesos) kunt kopen. Uit eten gaan echt goedkoop. Auto’s  huren is duur maar openbaar vervoer is  prima en goedkoop.

Maar nu richting Bimini Islands (Bahama’s). We hebben een berichtje van de Trobriand  gekregen dat zij oversteken van Miami naar Bimini South. We verheugen ons erop om Lydia, Robbert en de meisjes na ruim 6 maanden weer te zien.  Laatste keer was Qaqartoq in Groenland . Uiteindelijk hebben we beide dezelfde route afgelegd , alleen met een ander tijdschema.  (zij ICW bij buiten langs)

Vrijdagnacht gaan we weer overstag  maar het duurt nog bijna een hele dag voordat we eens wat profiteren  van die Golfstroom maar dan ook 3 kn. We blijven regelmatig overstag gaan.  Het weer is prachtig  maar voor het eerst  krijgen we  een bui over ons heen,  gratis douche !!!
 Er is nu veel  scheepvaart , oppassen geblazen dus. Kennelijk zijn we weer op de AIS te volgen want we krijgen mailtjes van mensen die ons zien, grappig is dat.

Het wachtlopen gaat goed. Na 2 nachten wisselen we het schema zodat we ook de moeilijke (03-06 uur) wacht om de beurt doen.  Nu nog een nacht en zo komen we  zondagmiddag rond 4 uur bij de Marina op Bimini South island aan.  We hebben dan een kruisrak van 750 mijl er op zitten.


Cayo Largo

Van zondag 4 maart tot zondag 11 maart
Cayo Largo is een toeristen eiland ! Op het kleine vliegveldje landen kleine en grotere vliegtuigen. Vanuit Havanna of andere plaatsen in Cuba maar ook rechtstreeks charters uit Canada. Er zijn 3 of 4 grote resorts, soms hotel stijl soms bungalows, maar in ieder geval alles met de formule : all inclusive". Ik denk niet dat je op die manier enig idee hebt dat je in Cuba bent, maar goed ieder zijn eigen keuze.
Voor de Cubanen (laten we zeggen voor de Staat) is het goud verdienen hier. Niemand woont hier permanent. Het is 20 dagen werken en 10 dagen vrij. Personeel komt met speciale vliegtuigen.
De Marina heeft 2 steigers, 1 voor passerende jachten en de andere voor toeristen boten. Iedere morgen strikt om 9 uur varen grote Catamarans vol met toeristen uit. Naar het Leguanen eiland, naar de riffen , naar de verschillende stranden etc etc. Dan nog enkele boten voor duikers en zo genieten zeker 300 mensen per dag van uitstapjes in deze mooie omgeving.
Wij kijken dat zo vanaf ons achterdekje aan onder het genot van een ontbijt. Als iedereen vertrokken is, is de marina weer voor de zeilers. Ook hier veel catamarans waarvan de meeste charterboten zijn. Varierend van 45 tot 60 voet.
We pakken ons eigen bijbootje en varen ook naar het Leguanen eiland. Gekke beesten, niet zo groot en niet echt mooi. Je moet goed kijken want hun schutkleur is fantastisch op de rotsen. Dan varen we een beetje tussen de mangroven en bij een mooi strandje gaan we lekker zwemmen.
Op de landtong richting zee vinden we een leuk restaurant , ook weer een prachtig strand en gezellig om even te vertoeven. Je kunt er ook "zwemmen met dolfijnen", dat hebben we niet gedaan maar wel met plezier toegekeken hoe die beesten eigenlijk "zwemmen met mensen". Ze zijn goed getraind en halen allerlei kunsten met de mensen uit. Meest spectaculair vond ik wel dat 2 dolfijnen onder de persoon door zwemmen zijn voeten op hun neus pakken en hem boven het water uit tillen. Ze hebben niemand in het water laten vallen.
We hebben de fietsen weer voor de dag gehaald en maken een tocht over het eiland. Behoorlijk warm met een flinke tegenwind. Eindelijk eens een weg met heel weinig verkeer. Alleen toeristenbussen en een paar huur autootjes, wel wat vreemd want het hele eiland is maar 27 km lang en de bussen rijden langs alle bewoonde plekken.
De verharde weg houdt op bij het laatste resort en daarna lukt het toch wel om verder te fietsen door de duinen, zo nu en dan glibberend door het zand. We stoppen een paar keer om de zee te zoeken. Niet overal is strand, op sommige plekken slaan de golven op enorme rotsformaties. Helaas kunnen we niet helemaal tot de Oostpunt komen en eindigt onze tocht bij de vuiverbranding !!! Beetje teleurstellend en daarom wandelen we nog een eind verder over het strand maar echt tot de punt komen we niet.
Terug lekker voor de wind, we stoppen bij een resort en mogen best een drankje aan de bar halen. Het is lunchtijd dus nemen we er maar een bordje friet bij, staat toch zo voor het opscheppen bij het buffet.
Er is een klein winkeltje bij de Marina maar je kunt er bijna niets kopen. Brood, eieren en een klein beetje groente. Wel redelijk goed fruit en natuurlijk drank.
We trekken sinds Havanna op met een Duitse en Oostenrijkse boot. Theo heeft een prachtige red snapper heeft gekregen van een andere zeilboot die naar huis ging . Groot genoeg voor 6 man. Wij hebben de BBQ en ieder maakt nog wat bijgerechten. Met een paar flessen wijn erbij hebben we een luxe diner aan boord van de LionKing.
Verder zijn we best lui met lezen en rommelen. Har geeft de winches een onderhoudsbeurt, haalt ze helemaal uit elkaar, schoonmaken, invetten en weer monteren. Een tijdrovende klus.
Jammer genoeg hebben ze hier ook weer regelmatig disco's met dezelfde herrie als in Havanna. Wij begrijpen niet waarom je zoveel herry maakt wanneer er niemand is die er naar komt kijken of luisteren !!!
Zaterdag besluiten we om maar eens van plek te wisselen. We verlaten de Marina, willen in een baai ankeren maar komen er niet in. Iedere keer lopen we vast in het zand en uiteindelijk besluiten we om dan maar ter plekke het anker te laten vallen. Het is wel heerlijk om voor anker te liggen. Je kunt zo naar de kant zwemmen en het is 's avonds en 's nachts doodstil.
Vandaag hebben we een wandeling van 3 uur langs het strand gemaakt, erg mooi en onderweg gewoon even zwemmen. Prachtig blauw water maar om te snorkelen was het te zanderig. Het heeft de laatste week natuurlijk erg hard gewaaid. Misschien dat we morgen nog even naar het rif varen , daar schijnt het wel helder te zijn.
Dan komt ons vertrek in zicht. We gaan terug naar Florida, waarschijnlijk via de Bahama's. Het wordt een flinke tocht van ongeveer 600 mijl (ft Lauderdale).
Voor nu groeten uit Cuba, zondagavond 11 maart.

Van Havanna naar Cayo Largo

We vertrekken op dinsdag 28 febr. van Marina Hemmingway. Allereerst nog even bij douane en la Guardia langs om uit te klaren en ons tonnetje met vuurwerk op te halen. Het gaat eigenlijk heel vlot na een uurtje kunnen we wegvaren. Het is prachtig weer. We lopen hoog aan de wind die tussen de 18 en 23 knopen uit het NO tot O waait en speed over ground ligt tussen de 7 en 8 knopen. Kleine uitschieters naar 10 zijn altijd leuk om te zien.
We varen buiten het rif , enorme dieptes onder ons die de dieptemeter niet meer aangeeft. 's Middags zetten we een rif in het grootzeil om het schip wat rustiger te leggen. Later neemt de wind weer iets af en om 2100 beginnen we wacht te draaien. Har begint met slapen. Het is halve maan en buiten is het is prachtig. De maan komt vroeg op en de komende nachten zullen half verlichte en een halve donkere nacht hebben. Maar het is helder dus met een prachtige sterrenhemel.
Op de extra dag van dit jaar, woensdag 29 febr., neemt de wind iets af. We zetten de gennaker bij en vliegen vooruit. Rond 1400 uur zijn we bij Cayos de la Lena die in een ruime goed toegankelijke baai liggen vlak voor Cabo San Antonio (de west punt van Cuba). We gooien om 15.10 uur het anker uit in 3m water, op 21"54.44N en 084"52.92W (voor de liefhebbers!). Dit is een mooie stop voordat we Cabo San Antonio nemen.
Ik duik het water in om te kijken of er iets van koraal is, helaas alleen maar gras en zand., zelfs geen vissen. Jammer maar wel heerlijk om even te zwemmen. Wel wat onwennig om voor het eerst naast de boot te snorkelen/zwemmen. Voor alle zekerheid een reddingsboei aan een lange lijn meegenomen. Even later zien we de Duitse catamaran binnenkomen en later de Oostenrijkse monohull. We hebben ze in Marina Hemmingway leren kennen, zij gaan ook naar Cayo Largo.
Donderdag 1 maart
We vertrekken om 07.30. De weersvoorspellingen zijn stabiel. Het wordt weer hoog aan de wind varen maar nu met opkruisen. We maken lange slagen, het zeilt super maar vordert natuurlijk niet zo snel. We nemen het roer regelmatig op de hand, dat vaart toch een stuk rustiger en ongeveer 1 knoop sneller wanneer de golven hoger zijn. Het is geen straf met wind en zon op je lijf.
De dag gaat snel en deze keer wisselen we het wachtschema. Ik begin dus met slapen. 's Nachts zie ik het triplog de 7000 mijl passeren, dat is wel even een - WOUW! waard.
We besluiten om in 1 keer door te varen naar Cayo Largo en doen er dus nog een nacht bij. In de loop van vrijdag beseffen we dat we nu in het donker aan zullen komen. Dat is geen goed idee en we leggen een rif in het grootzeil en de fok. Varen wat ruimer en proberen niet meer dan 5 knopen te varen. Raar gevoel om te vertragen i.p.v versnellen wanneer je vaart. We laten ook de generator even draaien, bakken brood en maken water, laden de elektronica van tandenborstel tot computer etc. Helaas kunnen we met een stevige wind de zonnepanelen niet op de reling houden. Dat blijkt toch te belastend voor de scepters te zijn. Vandaar de generator !
meer volgt snel...