de Mediterrane 2015

Na een laatste koffie bij Janny en Martien vertrekken we op dinsdag 31 maart uit Las Palmas, Gran Canaria richting Madeira.  Het wordt een mooie overtocht , wel starten we met een fikse deining .  Sinds november vorig jaar hebben we niet meer  (echt) gezeild …………..  dus absoluut geen zeebenen Ik ben flink zeeziek voor een dag en daarna gaat het wel weer.   Vrijdagmorgen lopen we Funchal op Madeira aan. Er is geen plaats in de Marina op dat moment, we moeten wachten totdat een grote catamaran vertrekt . Wij krijgen zijn plaats toegewezen,  naast een oude British Steel racer. Tot die tijd dobberen we in de buitenhaven en genieten van een rustig ontbijt.

Madeira is mooi. Het is nog wat vroeg voor de bloemenpracht waar het eiland om bekend staat, maar het is Pasen en  gezellig druk. De terrasjes lonken met dit mooie weer en we slenteren wat door deze mooie stad.  Met onze  ochtendwandeling (in hoog tempo) leren we al snel de hele stad verkennen.  Zondag pakken we de bus van 07.40 naar Ribeiro Frio. De busrit  op zichzelf   is een schitterende tocht.  In de middle of no-where beginnen we onze wandeling naar Camacha. Schitterende smalle paadje langs steile wanden en door bossen. Het oude kanalen systeem, Lavadas genaamd, is nog aardig in takt over het eiland.  Bij vertrek is het echt koud , handschoenen waren welkom geweest, maar verder dalend wordt het al snel warmer. En uiteindelijk is het korte broek en T-shirt.  De wandeling was 26 km. !!!

Maandag 6 april is er een mogelijkheid om te vertrekken richting Gibraltar. Voor deze tocht plak ik weer eens een pleister achter de oren . Het helpt fantastisch en ik heb geen last van zeeziekte.

 De zee is weer onstuimig en de wind draait in het begin van achter naar half naar hoog aan de wind en uiteindelijk kunnen we met halve wind de zeilen trimmen.  Na enige tijd gaat het 1e rif erin, daarna het 2e en ook de fok reven we.  Totdat het hele verhaal zich weer in omgekeerde volgorde afspeelt en uiteindelijk de Code0 uit het voorluik komt, gevolgd door de Genaker ,  die  niet  lang op blijft  want  er is niets meer over van de wind en de motor gaat aan.

Vrijdag  nacht naderen we de straat van Gibraltar, de zeilen staan weer bij en de wind neemt enorm toe. In de loop van de ochtend  blaast  hij met  windkracht 8 de straat uit.  We willen aan de noordzijde naar binnen varen, maar na enige tijd besluiten we dat het te ruig is en voor ons onbekend water. We vallen we af en varen richting Cadiz, de boot spuit met bijna 11 knopen vooruit. Tijd om weer een nieuwe gribfile binnen te halen die ons vertelt dat de wind zeer spoedig gaat afnemen.  Met Cadiz in zicht keren we om en  lopen uiteindelijk heel rustig de haven van La Linea binnen , net naast Gibraltar. Het was een fraaie zeiltocht met veel werk aan de winkel !

Naast ons ligt de Simmertime waar we gisteren al marifoon contact mee hadden. Zij zijn motor-zeilend naar door de straat naar binnen gevaren.

Het is 11 april.  Gibraltar blijft een raar verschijnsel. De hele dag staan er files van mensen die het ‘staatje’ in willen, gelukkig is douane een peulenschilletje anders was het leed niet te overzien. De toeristen komen voor de ROTS en de Spanaarden voor de goedkope boodschappen.  Wij komen voor beide.  La Linea zelf heeft een aardig oud centrum  en verder is het goed fietsen in de omgeving. We ‘beklimmen’ de ROTS wat vele malen mooier is dan met het busje omhoog gaan, de apen bekijken en weer naar beneden.

Op 18 april gaan we weer verder. Almerimar is de bestemming  waar we een tijdje zullen blijven liggen.  Het is er niet duur, de haven ligt goed beschut en alle voorzieningen zijn in de buurt.  Later komen we er achter dat Almerimar wel een ontzettende uithoek is, gelegen tussen de Spaanse  kassen-cultuur .  De havenmeester vertelde ons trots dat je vanuit de ruimte als eerste  herkenning op aarde het Amazone gebied en de Spaanse kassen ziet !!  Ik geloof dat ik het eerste gebied prefereer.  (al ben ik er nooit geweest) . De Simmertime ligt ook een tijdje in de Marina, wat veel gezelligheid geeft.

  Het Marinadorp is uitgestorven, de helft van het appartementen complex is permanent gesloten.  Er zijn nog maar weinig toeristen.  Wel een golfbaan op loopafstand, waar we een paar keer spelen. De stad El Ejido ligt op 7,8 km en daar fietsen we net gemak naar toe (of met de bus).

Ik vlieg vanuit Malaga naar Brazilië om met Lars en familie 2 weken rond te trekken. (zij hadden al geboekt om ons daar op te zoeken). Het wordt een prachtige trip , maar ook erg veel genieten van kinderen en kleinkinderen.

Har bezoekt in die tijd Granada , Cordoba , verkent de Sierra Nevada en haalt mij op 18 mei weer op in Malaga.  We blijven nog een tijdje in Almerimar hangen en vertrekken op  donderdag 28 mei richting Balearen.  Slechts een route van 130 mijl, maar we leggen  op de een of andere manier heel veel extra mijlen af (het was wel opkruisen, maar toch ?)  .  Vrijdagavond valt  het anker vallen voor de haven van Salinas op Formentera.

We bekijken het plaatsje , gaan met de bus een eind richting vuurtoren en maken daar een leuke wandeling.  Zondag ankeren we  opnieuw  aan de NW kant van het eiland en verbazen ons over het weekend leven van de rijke Spanjaarden (of misschien wel buitenlanders). Het ene megajacht na het andere laat zijn anker vallen.  Natuurlijk zijn we wel wat gewend uit de Carieb maar een helikopter op het achterdek hebben we nog niet meegemaakt.  Petje af voor de piloot, het blijft toch een wiebelend  draaiend schip.



Juni 2015

We steken over naar Ibiza, slechts 7 mijl naar Ses Salinas  (op de Balearen wordt Catalaans gesproken vandaar het ses) . Met de bus rijden we naar Ibiza stad, eigenlijk gebruiken ze hier de oude naam Eivizza. Even wat inkopen doen bij de Lidl.

In de komende dagen ‘cruisen’  we langs het eiland.  De zuid en westkust zijn erg mooi. Geel, bruine rotsen , steile bergwanden en groene heuvels erachter.  Onderbroken door vele kleine zandstrandjes waar het goed ankeren is.   De bebouwing (privé huizen en hotels, appartementen) aan de zuid en west kust zijn goed geïntegreerd in het landschap. De rotspartijen vanaf  en voor Punta del Embarcador zijn indrukwekkend.  Helaas is San Antonio Abad een voorbeeld van hoe het niet moet, hoge flats etc.

We gebruiken  (tot nu toe )de volgende ankerplekken  Ses Salinas , Cala d’Hort, Cala Moli (Vedella is mooier maar was vol) San Antonio.

Internet aan boord is moeizaam of gewoon niet mogelijk, zelfs op de kant is het beperkt. Deze keer dan ook geen foto’s.