In de week van maandag 1 tot 7 okt. Gaan we nog een paar
keer kijken hoe de opbouw van het roer vordert.
Victor spreekt beperkt Engels en dat veroorzaakt zo hier en daar wat
misverstanden. We besluiten regelmatig te gaan om goed te weten wat er gebeurt.
Verder is het een rustig weekje. We doen erg ons best om wat Spaans onder de
knie te krijgen. Omdat het rond de boot
altijd druk is met snelle motorboten besluit ik vanaf de kant te gaan zwemmen.
Het water is heerlijk warm en redelijk schoon. Har mag helaas niet met zijn
duim in het water. De wond geneest maar
heel langzaam.
Donderdag begint het Carribean Sea Jazz festival dat klinkt
toch wat logischer dan in Curaçao waar ze het Northsea Jazz festival
hadden. Café La Plaza, een echt
Nederlands eetcafé , heeft de primeur. Om 8 uur speelt de band van ??? (sorry
vergeten) , We vinden het erg gezellig en het eten is goed.
Vrijdag wil Harry voor en check up van zijn duim langs een
dokter. We bussen naar het General Hospital ten Noorden van Oranjestad. De 1e hulp arts adviseert om naar het medisch centrum in San
Nicolas te gaan . In het GH is het basistarief $350 ongeacht e verdere
handelingen. Wel wat veel om een paar hechtingen eruit te halen. En aangezien we toch niets te doen hebben
pakken we ’s middags de bus en tuffen naar San Nicolas. De arts haalt de
hechtingen er nog niet uit maar geeft een 2e antibiotica. Zondag
terugkomen (dan heeft hij dienst) en gaan ze er wel uit. De wond is allesbehalve dicht maar de
ontsteking stopt zodra de hechtingen eruit zijn.  |
| opbouw van het roer |
Week 8 – 14 okt.
Maandag vroeg een laatste check van het roer. Helaas ,
hier gaat het fout. Het roer is maar aan 1 kant afgerond en stomp aan de andere
zijde. Weer een misverstand. Niemand is blij maar het moet wel hersteld
worden.
Intussen is het weer gaan waaien en de verwachting is pas
donderdag zonder wind. Niets aan te
doen. We gaan nog maar een keertje lekker uit eten ergens in de Hoofdstraat.
Donderdag komt het roer, ziet er nu goed uit, Victor heeft
Joydell, een duiker van het Dive Center
meegenomen. We slepen alles met de
dinghy weer naar de boot. Het
terugplaatsen van het roer gaat verrassend snel en makkelijk. We gebruiken de
grootzeilval , die we met een dwarslijn boven het gat van de roerkoning kunnen houden,
om het laatste stuk van de roerkoning
omhoog te hijsen. Zelfs het
monteren van de borgschroefjes op de juiste plek gaat snel.
Beide mannen willen graag mee om een proefvaart te maken.
Wat ben ik daar achteraf blij om want
het binnenhalen van het 2e anker (plus 60 meter ketting) moest met
de hand gebeuren. Omdat Harry nog steeds een
“one arm bandit” is , hadden we er samen een heel zware dobber aan gehad. We varen een 1.5 uur rond, op de motor maar
ook onder zeil. Het roer gedraagt zich
prima ……… we hebben weer een bruikbaar
schip !!! Pff dit heeft ons bijna 4
weken gekost. Als alles afgehandeld is
(centjes!!) ruimen we op en maken de boot klaar. Ik kook voor 2 dagen en dan
vertrekken we om 23.00 uur. Er is weinig
wind de komende dagen en de afstand naar Santa Marta is 275 mijl.
Vrijdagmorgen valt de wind weg en motoren we 6 uur.
Daarna wisselt zeilen en motoren elkaar af. We kunnen veel de Code 0 gebruiken maar
wanneer we meer dan een uur met een snelheid van 3 knopen gedobberd hebben zetten
we weer even de motor bij. ’s Avonds en ’s nachts is het heerlijk varen maar tussen
12 en 3 overdag is het bloedheet. Het
raam wat in de buiskap gemaakt is, is wel heerlijk maar midden op de dag kun je
beter binnen blijven.
We zien een walvis
op redelijke afstand. Hij spuit een paar keer en verrast ons ook met een mooie
zwaai van zijn staart voordat hij naar beneden duikt. Later in de middag zwemmen er dolfijnen rond
het schip. We gaan voorop staan, kennelijk zien ze ons want ze blijven een hele
tijd rond de boeg spelen. Dan zwemmen ze
naar de sleepgenerator die natuurlijk mooi blinkt in het water, en hangen er
nieuwsgierig boven. Het vislijntje hangt ook achter de boot, maar gelukkig
bijten ze nergens in. Wat zijn het toch een leuke beesten. Al met al was het heerlijk om weer eens op het water te zijn.
Zaterdag middernacht komen we in Santa Marta aan. Wim had
gezegd “ roep me maar op …….. van dat aanbod hebben we graag gebruik gemaakt en
zo leggen we heel snel en makkelijk aan in een prachtige Marina. Even een biertje en bijkletsen. Zij zijn net
terug van hun 6 daagse wandel tocht naar de Ciudad Perdida, het klonk
fantastisch, wij hopen dat later ook nog te doen.
Groeten voor nu uit COLOMBIA , SANTA MARTA
.JPG)
