update

toch nog een klein berichtje. Vandaag vrijdag en we liggen nog steeds in Reykjavik. Helaas geven de ijskaarten geen doorgang in de Christian Sund. Nog even geduldig blijven, ook al valt het soms niet mee in een druilerige stad. Groenland belooft heel mooi te zijn, vandaar ons besluit om toch te wachten
groeten van ons beiden

laatste uit Reykjavik

Gasflessen . We hebben 2 Nederlandse  flessen van 5 kg. aan boord, ze staan beide in een gasbun aan BB. Bij vertrek  1 volle, de 2e was maar ¼ gevuld.  Nederlandse flessen in het buitenland vullen valt niet mee. In Isafjourdur lukt het om een IJslandse gasfles te kopen die op onze slang en drukregelaar past. Dat wil zeggen hij past  voor 99.8%  en moet nu na ieder gebruik dicht gedraaid worden.  Lastig !!  In Amerika heb je weer andere flessen die zeker niet op onze aansluiting gaan passen. Dat wisten we al.  Dus in Reykjavik  nog maar eens een poging  wagen om onze flessen te vullen. Via vele behulpzame IJslanders en helemaal aan de andere kant van de stad, kwamen we bij een service station van N1 (de lokale Shell) waar ze de flessen wilde vullen. Weer terug naar de boot, de flessen achter op de fiets binden en terug naar de N1. Zo was de dag ver gevorderd en vertrokken we pas woensdag.

De fietstocht werd toch iets pittiger dan we dachten nu de 200 km in 3 i.p.v. 4 dagen gedaan werd.

We bezochten Pingvellir , een historische plaats voor de IJslanders.  Sinds 930 toen IJslands eerste parlement (Alping) werd opgericht vond hier de jaarlijkse vergadering  van het parlement plaats. Dit bleef zo tot mid 1800. Daarna nam Reykjavik de controle over het parlement over.  Daarnaast is Pingvellir de plaats waar je de scheiding tussen het Noord Atlantisch en het Europese plateau het duidelijkst kan zien. Overal zijn grote scheuren in de grond, heel diep en verschillend van niveau. Er is een groot  meer (84 km2) en men denkt dat dit meer de aardplaten hier redelijk in evenwicht  houdt.
 We fietsen door het mooie gebied naar Laugardalur waar we een camping vinden en de tent opzetten. Volgende ochtend het beroemde Geysir. Ondanks de vele toeristen en de bijbehorende souvenier en eettenten, is het een indrukwekkend gezicht. Overal poelen  in de grond waar kokend water borrelt.  Uit een van de  “kookpotten”  ontsnapt  zo om de 8 minuten een enorme wolk stoom, soms wel 50 m. hoog.

Verder op de fiets naar de waterval  Gulfoss, we fietsen veel langs  de grote weg en de heuvels zijn pittig.  De waterval is prachtig en de toeristen talrijk.


  We moeten helaas terug naar Geysir, de korte route blijkt onverhard te zijn en dat is geen doen op de fiets.  Ons volgende doel is Hyeragerdi  maar dat halen we niet. We kamperen een 10km  eerder, die laatste berg zien we niet meer zitten. We hebben die dag 105 km gereden met nogal wat wegwerkzaamheden en pittige heuvels onderweg.  Hyeragerdi is de volgende dag een fraaie stop. We lopen 3 km de bergen in waar overal stoom uit de grond komt en een heerlijk warme rivier stroomt.  Hoe verder stroom opwaarts hoe warmer het water. Wij proberen een poeltje  van zo’n  40* en na een beetje oefenen lukt het aardig.  Heerlijk uren  in het warme water gezeten.  Dan terug naar Reykjavik, toch nog 50km en helaas helemaal langs de snelweg.


Vertrekken op zaterdag zit er niet in. Er komt een zware depressie aan die ons zaterdagnacht en zondagmorgen flink bezighoudt.  We liggen met 4 schepen aan lager wal.  Een Engelsman  ( 53 ft Hoek design) een Zweed (33 ft) en dan wij met een Noor tegen ons aan ( Jeanneau 43ds) . De windmeter geeft pieken van 37 knopen aan. Vooral de Zweedse boot heeft het zwaar te verduren.  Gelukkig komen we er allemaal zonder kleerscheuren van af maar wel met platte stootwillen.  We hebben zelfs onze zwaarste opblaasbare fenders ingezet.  En geloof me die zijn echt groot.

Maandag verplaatsen we de boot naar een andere kade, er wordt nog meer storm verwacht.  Met de Engelsen drinken we een gezellige borrel op de goede afloop. De Zweden vertrekken richting IJsland maar wij wachten de volgende depressie af en hopen donderdag te kunnen vertrekken.  Ook de ijssituatie ziet er weer niet goed uit. Er is opnieuw ijs voor de ingang van Prins Christan Sund.  We zien wel in het slechtste geval  moeten we Groenland overslaan .  Dat was ons verhaal tot 26 juni. Morgen gaan we voor langere tijd varen en weten dus nog niet wat de volgende bestemming gaat worden.
Veel groeten van Ans en Harry


Westfjorden


Het waren gezellige en rustige dagen in Isafjordur, met prachtih weer. Een klein letterlijk dieptepuntje was een verstopte vuilwater tank van het toilet. Ja,ja het is allemaal zoals je nu bedenkt. Bah en vies
Vrijdag 8 Juli willen we vertrekken van Isafjordir naar Hornstrandir.  Het meest  N.W.deel van de  West Fjorden .  We checken  het anker want dat is nog niet gebruikt.  En ja hoor, geen stroom op de ankerwinch. Ons anker , een Rocna, weegt 40 kilo, van handmatige bediening dus geen sprake. Alles weer uit-  en  in- elkaar , ergens een breuk in een elctriciteits draad.  Zo simpel te maken maar het duurt uren voordat je het  euvel gevonden hebt. Inmiddels is het ver in de dag en besluiten we morgen te vertrekken.


9 Juli richting  Lonafjordur, ons aangeraden door alle IJslanders  die we gesproken hebben.  Het is slechts 20 mijl maar al kruisend doen we er lang over. Voor de liefhebbers van google maps  ……. We varen eerst  Jokulfjordir  in , een zij-fjord van het grote Isafjardardjup.
   Achter in het Jokulfjordur ligt de gletsjer  Drangajukull. Schitterend, het lijkt of de uitlopers zo in het water overgaan.  Het fjord wordt wel beschreven in onze Pilot maar de kaartplotter geeft geen informatie over de  diepte.  Spannend hoor, midden in het fjord blijkt het gewoon 40 meter diep te zijn  en de ondieptes aan de kant kun je prima waarnemen. Bovendien is het  allemaal breed genoeg.  Helemaal achterin laten we het anker in 5 meter vallen.  Prima bodem en in 1 keer liggen we als een huis.  Ongeveer 250 mt van de kant. 

  Op heel  Hornstradir - 580 km2-,  geen wegen, geen huizen (een paar zomer huisjes) en geen gsm of radio bereik.  Rond 1950 zijn de laatste bewoners hier vertrokken.  Nu de bijboot eruit, en  helaas een lek !! Gelukkig ver boven de waterlijn dus bandenplak doet de klus. De volgende ochtend gaan we naar de wal. De eerste keer roeiend maar daarna  met de buitenboord motor. Is  toch makkelijker.  Nog steeds schitterend weer, zonnig en 17 gr.  Het is hier zo mooi dat we besluiten een paar dagen te blijven. We maken iedere dag een prachtige wandeling van zo’n 4 tot 5 uur. Soms kunnen we een pas niet over vanwege de sneeuw.  We komen  meertjes vol met ijsschotsen tegen en veel watervallen, allemaal heel erg mooi.   In onze baai zitten een paar zeehonden, veel eenden en vogels en op het land heel veel bloemen.

 De laatste dag gaan we toch nog even een ander fjord in dan liggen we ook beter gepositioneerd om te vertrekken .

Donderdag 14 Juli  om 12 uur gaan we weer verder.  Prachtig weer en een goede wind van achter, we lopen als een trein.  De afstand naar Rijkjavik is ongeveer 200 mijl.  Er zijn een paar opmerkelijke punten.  De Bjargtangar vuurtoren op de Latrabjarg kliffen is Europa’s meest westelijke punt.  We varen er ruim om heen want het spookt er altijd.  De klif is een vogelparadijs en eindelijk zien we eens een heleboel Puffins bij elkaar. Ze zijn erg leuk om te zien.  Waarschijnlijk hebben we een Orka gezien, maar alleen de vin !!!! en  ook nog op behoorlijke afstand.

 Een ander hoogtepunt was de Snaeffelsjukul, de gletsjer op het schiereiland. Hij steekt  zo ver in zee  dat we hem de halve reis gezien hebben.  Als het helder is zie je hem ook vanuit Reyjavik.   Alles bij elkaar wordt het een prettige zeiltocht en op vrijdag 15 juli om 16.00 uur liggen we in Reykjavik.
 Met wat kruisen hebben we 241 mijl afgelegd in 28 uur, niet slecht.

 Een hele overgang van puur natuur in verlaten fjorden naar een zeer  moderne levendige stad.  De jachthaven heeft even geen onderkomen vanwege de bouw van een schitterend concert gebouw, We liggen aan keurige drijvende pontons. Alles bij elkaar met zo’n 40 jachten maar voor bezoekers is er niet veel plaats.  Opeens nog 2 Nederlandse schepen, beide op de terugweg.  Een vertrekt een dag later en met de andere brengen we een gezellige avond door. We hebben elkaar veel te vertellen.  Zij hebben er 2,5 jaar opzitten waarvan langere tijd in Newfoundland , Amerikaanse Oostkust en Caribien.  Voor ons een nabije toekomst. En wij kunnen wat vertellen over IJsland.

We zullen hier nog even blijven want de passage door Prins  Christian Sund (zuid Groenland) is nog steeds niet ijsvrij.  Er ligt hier nog een franse en  zweedse boot en we gaan allemaal dezelfde kant uit.  Dus allemaal wachten. Laatste kaart die we net ophalen zien we dat het ijs weg is. Nu op zoek naar een weather-window.
Morgen pakken we  de fietsen , de tent en een paar spullen en gaan we 3-4 dagen op stap.  Er zijn rond Reykjavik beroemde toeristische dingen die we willen zien. Het kan in een dagtocht per bus maar wij willen wat anders. Een tochtje van 200 km op redelijk vlak land , dat moet kunnen.
Lieve allemaal het werd weer een heel verhaal.   Veel groeten en tot een volgende keer.
Ans en Harr

reykjavik

Hallo, beste volgers. We zijn vrijdagavond na een goede trip vanaf de Westfjorden aangekomen in Reykjavik. Nu even alles verkennen en dan komt er ook een verslag op de webside. Tot snel.
groeten ans en harry

Isafjordur

Zaterdag 2 Juli om 05.10 vertrekken we richting Isafjodur aan Westkust van IJsland.  Een tocht van 180 mijl.  De wind  zit deze keer goed, zeker zodra we de N-E kaap om gaan.  We vertrekken met mooi weer. Turen eindeloos over het water op zoek naar walvissen maar helaas zien wij ze niet , wat niet wil zeggen dat ze er niet zijn. We zien wel veel dolfijnen, ze springen vaak uit het water. Altijd een fantastisch gezicht. Je merkt dat ze boten gewend zijn, en zijn niet erg in ons geinteresseerd . Een paar grote jongens  komen toch polshoogte nemen en zwemmen onder de boot door.

 ’s Middag zitten we opeens in de mist zomaar van de ene minuut op de andere. Het blijft zo tot de ingang van het Isafjardardjup flord.  Dan geen mist maar wel  regen, gelukkig  is het niet meer zo koud.   Bij het ronden van de N.W. kaap hebben we erg veel stroom tegen en  een enorme deining komt schuin achter in.   Lion King houdt zich prima, het is imposant die grote golven achter je aan te zien komen.  We hebben vaak moeten motoren deze trip.  25 uur later liggen we weer aan een kade.

De volgende morgen schitterend weer , de zomer in IJsland is begonnen !  Het blijkt dat dit de koudste Juni maand was van de afgelopen 50 jaar.  Wat een eer dat wij dat mochten meemaken !!

Voorlopig blijven we in deze omgeving. We liggen veilig,  de mensen zijn erg aardig en komen spontaan langs om praatjes te maken en adviezen te geven waar we het beste naar toe kunnen gaan. Deze keer gaan we met de boot op stap om de prachtige fjorden te ontdekken.   Waarschijnlijk kunnen we goed ankeren in de fjorden.  Het is ook e groots wandel gebied.  Maar eerst lekker thuis blijven en genieten van het mooie weer.

Veel groeten van Ans en Harry.


Husavik

Moment van schrijven is 1 juli 2011


Op 21 juni vertrekken we uit Djupivogur. De tocht naar Husavik was zoals verwacht koud met nog steeds  een stevige Noorder  wind. De gemeten afstand naar de tussen liggende haven  Sedisfjordur is 55 mijl, zeilend hebben we 95 mijl nodig om er te komen. Het is erg koud. We gaan het prachtige fjord in, meren af aan een veilige kade en zo kunnen we rustig opwarmen en lekker slapen. Wat maakt het uit ……. we hebben alle tijd van de wereld.

 Het volgende traject is 170 mijl. Binnen in het fjord is het rustig weer. We vertrekken even na de middag, Har moet kort daarna de mast in omdat de grootzeilval achter het motorlicht blijft hangen. Eenmaal buiten blijkt het tocht weer 6 tot 7 bft te waaien. Overigens geheel volgens de gribfiles. Wanneer we om Langanes, de N.O kaap heen zijn neemt de wind langzaam af en wordt  het beter bezeilbaar. Toch hebben we 220 mijl afgelegd wanneer we vrijdag de 24e om 09.30 Husavik binnen lopen.

Schitterend hier, mooie beschermde haven met uitzicht op bergen (heuvels) met eeuwige sneeuw.  Wat vissersboten die weinig te doen hebben en er komt zelfs een Noors zeiljacht achter ons liggen. Dit is de haven voor toeristen om naar walvissen te gaan kijken. De boten varen af en aan.



 Wij gaan plannen maken voor een tochtje met auto en tent.

  Zondag vertrekken we naar het Jokulsargljufur National Park in het N.O. van IJsland. Omdat het niet aan de circular road nr1 ligt, is het heel ongerept en niet te veel  bussen met toeristen.  We maken prachtige wandeltochten door canyons, over lavavelden, en een enorme waterval bij Dentifoss.  Halverwege het park is een simpele camping waar we 1 nacht blijven .

 Daarna rijden we richting het merengebied Mivatn, wel erg toeristisch maar spectaculair. We lopen langs geisers en borrelde modderpotten,   het merengebied van Myvatn, we beklimmen vulkanen en wandelen weer over andere lavagebieden  en baden in een grot met een bron van 40’, dat is wel erg warm maar heerlijk.  Schitterende tochten met vreselijk slecht weer. De temperatuur hangt tussen de 4,5 en 6 graden en het regent veel. De avondwandeling is gewoon nodig om warm te worden voordat we de slaapzak in duiken.

 Donderdag brengen we de auto weer terug in Akureyri, we hebben zo’n 450 km gereden. Dan wordt het eindelijk mooi  weer !!! Alle IJslanders komen naar buiten en wij slenteren door de stad tot 3 uur wanneer de bus naar Husavik vertrekt, 85 km verder.





Nu weer thuis en langzaam denken aan verder trekken maar eerst een paar rustige dagen om alles bij te werken. Mails, skypen, bellen, dagboek bijhouden, foto’s downloaden, de website, boodschappen en een nieuw traject voorbereiden. Ik heb voor het eerst de bonte was gedaan aan boord (de witte had ik op de camping laten doen). Het is wel een gedoe maar gaat goed zolang we de kachel aan hebben om te drogen.   

Einde van dit verslag, dank voor jullie reacties en mails. Veel groeten van Ans en Harry