Bonaire 19-25 juni

6 dagen blijven we op prachtig Bonaire.
Dinsdagmorgen 19 juli, eerst maar eens goed uitslapen. De mooring ligt nog geen 200 mt van de kant net naast Bonaire Nautico Marina. Daar kunnen we tegen een vergoeding  internet krijgen en een aanlegplaatsje voor onze dinghy,  en de fietsen. 

Eerst inklaren en een beetje rondlopen in Kralendijk.  De Nederlanders zijn hier in 1634 gekomen, zagen het vlakke land  en begonnen met  zoutwinning.  Ze importeerden slaven  om het zware werk onder slechte omstandigheden en brandende zon , te verrichten.  Toen de slavernij werd afgeschaft gingen de zoutfabrieken dicht.
De bevolking bestaat nu uit een mengeling van ex-slaven, Nederlanders en Zuid-Amerikanen.  Men spreekt er Engels, Papiamento, Nederlands en Spaans.  Na de 2e Wo werden de zoutfabrieken heropend en tegelijkertijd begon het toerisme op gang te komen. Bonaire is nu een echt duik-eiland.
Kralendijk is een vriendelijk plaatsje. Een winkelstraat die er erg Nederlands uitziet  (met Blokker), pleintjes, kroegjes, een supermarkt  en een super hippe  heerlijke ijssalon.  AH en de Jumbo zijn er ook maar iets verder buiten het centrum en onder een ander naam. 
Als we naar de jachthaven gaan zien we 3 NL boten, 1 daarvan kennen we uit St Annaland (Dikke Druijf) maar de bemanning is naar Nederland.  Met de bemanning van de andere boten maken we kennis onder het genot van een biertje bij Karel’s . In het begin is Rudi aan boord van de Lizzy onze buurman maar in de loop van de week wordt het steeds drukker op de moorings en komen er aan beide kanten nog boten naast ons liggen.



De zuidkant van Bonaire is vlak en een mooi fietsgebied. De eerste tocht gaat naar Lac Bay in het ZO van het eiland. Leuke tocht , gedeeltelijk over onverharde weg.  Boeiend zijn de enorme cactussen die hier groeien, wel 3 meter hoog soms. Verder doornachtig struikgewas en droge harde grond.  Het is wel warm om te fietsen en we keren om ipv de zuidpunt rond te rijden. Ik vind het te ver. Har gaat vooruit, ik wil wat foto’s nemen en langzamer fietsen.  Helaas na een kwartiertje krijg ik een lekke band  …………….  Puf puf, geen sterveling te zien natuurlijk. Ik besluit het voorwiel mee te nemen en naar de verharde weg te lopen om te liften.  Uiteindelijk lukt dat.  Terug naar de boot, even later is Harry er ook. We plakken de band en  Rudi is zo vriendelijk om mij met de auto naar de fiets te brengen ……….. maar waar is de fiets ???  WEG.  Dan maar even naar Karel’s  om bij te komen. We besluiten toch aangifte te doen en gaan naar de politie .  De politie is toch echt je beste vriend ……. Zij  hadden de fiets meegenomen.  Het is al laat en we besluiten hem morgen op te halen.   Onze afspraak met Daan en Maarten (sv Lola)  was toch al in het honderd gelopen want we konden hun huisje niet vinden. De volgende ochtend blijk ik zelfs  2 lekke banden te hebben. Ik ga  nooit meer te dicht  langs cactussen rijden want er zaten echt van die lange stekels door de buitenband heen.



Volgend tochtje is  naar de zoutwin- gebieden, het is Cargill die nu de exploitatie groots aanpakt. Een enorm gebied en de kleuren van het roze water en de witte zoutbergen zijn indrukwekkend. Er staan zelfs nog wat slavenhutjes op het strand . 

Uiteindelijk vinden we toch het huisje van Daan en Maarten en gaan op de koffie. Daan gaat over 4 weken bevallen en daarom hebben ze voor een half jaar een huisje gehuurd.
Zondag rommelen we aan boord , even uitklaren en ’s avond komen de nieuwe vrienden nasi bij ons eten. Een gezellige afsluiting van ons verblijf in Bonaire.  Veel te weinig gezien maar genoten.
Hoe het ook met onze overzeese koninkrijksgenoten mogen gaan, 1 super Nederlands artikel heeft zich op alle eilanden genesteld  ................ 

Mandag 25 juni om 07.30 vertrekken we naar Curaçao. We vliegen met 8-9 knopen over het water (2 riffen grootzeil, fok vol bij) en 3.5 uur later zijn we bij de ingang van het Spaanse water. Toevallig, maar daardoor niet minder leuk, staan Wim en Mathilde (lonely planet) op het strand bij de ingang. Alsof we binnengehaald worden !!   Het kost wat tijd om een ankerplek te zoeken maar nu liggen we in gebied B vlak achter het eilandje Willemsberg.

Voorlopig geen zeiltochtjes meer. Ik vertrek volgende week naar Nederland en Harry eind juli. Groeten en tot in september

Dominica - Bonaire


Zaterdag 16 Juni is het  tijd om verder te gaan. Eerst nog even naar de markt, die is heel uitgebreid en kleurrijk hier. De keuze aan vers fruit, groente en vis is groot.  Deze keer kopen we mahi-mahi , ed populairste vis in deze regio. Hij is zelfs duurder dan tonijn. Mahi-mahi wordt ook wel dorado of pompano genoemd en in het nederlands  goudmakreel.  In ieder geval erg lekker.

Rond 12 uur vertrekken we.

De koers is 244’ en de afstand is 445 mijl. Zoals altijd een Oostenwind 15-20 knopen. De golven zijn flink en de boot rolt aardig. Voel me niet zo lekker ondanks het pilletje maar dat komt waarschijnlijk door de felle zon. Even een tijdje naar binnen en dan gaat het beter.
We beginnen met 1 rif in het grootzeil en lopen gemiddeld 8 knopen.  In de namiddag gaat het rif eruit. We sturen met de windvaan maar dat gaat niet zo lekker op deze koers. De hoge golven beinvloeden  de windvaan en de lijntjes moeten steeds aangespannen worden.

Zondag is verder rustig en we slapen goed.

’s Nachts neemt de wind toe, 20-21 kn,  en gaat er weer een rif in. Een paar uur later nog een 2e rif erin. Voor de snelheid maakt het niet veel uit, we blijven 8 tot 9 knopen lopen maar de boot ligt wel rustiger.  Maandag heerlijk de hele dag een sluier bewolking. 

100 mijl voor Bonaire breekt het roer van de windpilot !!! gewoon afgebroken.  We denken dat het roer (pendulemroer) niet helemaal  goede in lijn stond met de as van de stuurinrichting. Niet ernstig maar we moeten nu wel handmatig sturen.  Om de 2 uur wisselen we elkaar af.

Rond 01.00 dinsdagmorgen zijn we bij Bonaire.  Het is erg donker, geen maan. We halen de snelheid uit de boot en varen heel langzaam richting Kralendijk. We zien de moorings , het is niet druk dus plaats genoeg.
 Nu pech bij het oppikken van de mooring,  de pikhaak blijft in de lus hangen en verdwijnt in het water.  Vlug de achterklep open gemaakt zodat ik de lijnen met de hand kan oppikken.  Met enige moeite krijgen we ze op de punt en dan is het intussen 03.00 en kunnen we eindelijk opruimen en slapen.  Toch wel erg onhandig om geen stuurautomaat te hebben !!!!


dominica van 10-16 juni


Zondag 10 juni
Van Montserrat is het 82 mijl naar DOMINICA . We vertrekken vroeg in de avond  en om 10.00 uur de volgende morgen liggen we op anker  in Prince Rupert Bay bij Plymouth in het NW van Dominica.  Het was heerlijk varen zo ’s nachts, rustig windje en geen brandende zon. Er liggen 15 boten om ons heen met veel rood, wit blauw (Frans en NL). Een paar uur later zien we de Panache binnen varen van Annet en Jacques. We houden een rustig dagje net als alle ander Dominicanen  voor wie de zondag nog de dag des Heren is.  Wel een speciale  zondag , Corpus Christi, en een processie van 1e communicantjes trekt door het stadje.



Dominica heeft geen directe internationale vliegverbindingen en is daarom niet zo aantrekkelijk voor de georganiseerde vakantiereizen. Hier geen grote resorts en bungalow parken.

De Caribs vestigden zich in de 14e eeuw als eersten op het eiland en noemde het Waitikubuli (Tall is het Body) . Er wonen nu nog ongeveer 2200 Caribs op het eiland in de buurt van Bataka  aan de Oost kant.
Columbus landde in 1493 (op een zondag) en noemde het Dominica.  De Spanjaarden hadden weinig interesse (geen goud) maar de Fransen claimden het eiland in 1635. Ook de Britten hadden interesse en na veel strijd vertrokken de Fransen in 1805. Pas in 1978 werd Dominica een onafhankelijke republiek binnen de Commonwealth.
Dominica is heel erg heuvelachtig  en de Morne Diablotin (national park) 4747ft is de hoogste berg in de Oost Carieb. Het regent hier zo veel dat er 360 riviertjes van de berg stromen. De vegetatie is prachtig groen tropisch regenwoud.
We pikken helaas  geen wifi op aan boord en moeten van ellende een kroegje zoeken !!  Annet en Jacques zitten er al en hoewel ze gesloten zijn is er nog net  een koud biertje voor ons. En internet werkt.
Maandagmorgen varen we naar de douane en klaren in. Dat gaat heel snel en kost bijna niets.  Nog wat rondlopen en op zoek naar groente en fruit maar vinden niets. Kennelijk alleen op de markt op dinsdag en dan is er inderdaad ook vis. Prachtige tonijn, 1 avond gebakken tonijn 1 avond tonijn gazpacho  a la Blue Martini (red. voor de insiders!)  helaas zonder zeewier en wasibi maar heerlijk.
Bistro Lion King is soms helemaal zo slecht nog niet.

Terug aan boord ontdek ik in de (plastic) voorraadkist  een kapot pak appelsap.  Dat geeft natuurlijk schimmel, alle  kartonnen verpakkingen zijn  vochtig    etc etc.  Beter om ook pasta , koekjes en andere dingen in plastic dozen te doen  die goed afsluiten  ,,,,,,,,,,,,,,,, en wat dan die pakken vruchtensap  ??



De komende dagen gaan we Dominica ontdekken.  We beginnen  met Cabrits National Park, gelegen op een schiereiland waar  Fort Shirley ligt, een Brits fort uit de 18e eeuw. Gedeeltelijk  gerestaureerd en bruikbaar voor manifestatie.  Maar grotendeels  als  ruïne in het hele park.  
Om wat meer van het land te kunnen zien nemen we een lokaal busje richting Calibishi . Een prachtig rit dwars door de bergen. De chauffeur zet ons af bij het begin van de wandeling naar de Chaudiere Pool, ongeveer 45 min.  Klimmen en dalen door tropisch regenwoud, lekker  warm !! De heldere pool is een prima beloning.  Met een volgend  busje  rijden we  nog even door naar de kust , naar Calibishi, het stelt niet veel voor , we drinken wat en weer  busje terug naar Portsmouth.

 De minibusje zijn voor +/- 20 mensen. Gewoon langs de weg gaan staan (soms bus huisjes) en ze stoppen . Wil je uitstappen dan roep je gewoon stop.  In grotere dorpen vertrekken  ze vanaf een  centraal punt. Is de  bus  vol is gaat hij rijden, daarna de volgende bus etc etc . Heel vriendelijk  allemaal, geen passagiers ronselen  ……………..  geen Amsterdamse Taxi taferelen en het kost bijna niets..
Woensdag varen we iets verder naar Roseau (de hoofdstad 15000 inw) en gaan aan een mooring liggen. We blijven een dagje aan boord, even wat zorg voor de boot. Het grootzeil kwam heel moeilijk naar beneden, dan moet de mastrail met zoetwater schoongemaakt worden en ingespoten met W40.
Met een waterstraal gaat het makkelijk  maar daarvoor moet je aan de kant liggen.  Nu doen we het met borsteltjes en bakjes water   ……  veel gedoe maar het werkt altijd goed.

Tijd om Roseau en omgeving te verkennen.   Het is een grotere stad met veel kleur en  huizen in Caribische stijl.  De boulevard is typisch uitgerust voor de cruiseschepen . Souvenir stalletjes en luxe taxfree winkels, maar geen cruiseschip in Town dus geen handel en dan zijn de meeste gesloten. 

De echte stad  ligt erachter , we lopen wat  rond door de straatjes,  de botanische tuinen en klimmen omhoog naar een fraai uitzichtpunt over stad en baai. Het achterland van Roseau , het hoogste deel van Dominica, (Morne Trois Pitons National Park 17000 acres) ,  met in het midden een vulkanisch landschap.  Veel oorspronkelijk regenwoud , watervallen en meren. IN ieder geval groen, groen en groen.  We kiezen voor de pittigste wandeling (6 mijl)  naar het Boiling Lake.  Een gesloten meer waar een scheur in de aardkorst hete gassen laat ontsnappen.

  De wandeling gaat door de Valley of Desolation ,  waar een vulkaan uitbarsting in 1880 het regenwoud verwoestte. Wat over is zijn verschillende stomende riviertjes en kokende gaten (geiser-tjes) .  De wandeling begint in Laudat (350 inw.) Helaas weinig busjes die kant op maar voor E$ 30 (= 11 US$) , ipv E$ 4(pp) brengen ze ons er wel even heen.   Weer een fraaie tocht en wanneer we in Laudat uitstappen, staat er binnen een paar minuten een gids voor onze neus.  De tocht is pittig, 3 uur heen , soms heel stijl met veel trappen, maar zeer de moeite waard.  En dan dezelfde weg terug.  Aan het eind  een duik in een fris ( te koud voor mij) riviertje en dan terug naar de boot.

Zaterdag 16 juni is onze laatste dag in Dominica. De markt in Roseau is heel groot en we slaan wat verse spullen in voor onderweg.  Om 12OO vertrekken we richting Bonaire.


Saba. St Eustatius . Montserrat

Dinsdag 5 juni
Op naar SABA, slechts 22 mijl en er staat en flinke wind. We zetten een rif in het grootzeil en varen de zelfkerende fok.  Saba rijst echt op uit het water, een  klein eiland of een grote rots, in ieder geval  heel stijl. Aan lijzijde (west) liggen een aantal moorings  waar we er een van oppikken. Helaas niet  bij  de “Steps”  die heeft  geen drijver meer en  dan kunnen we  niet bij.

 Het is tegen 16.30 wanneer we in de dinghy stappen.  We zien wel een weg maar aan wal gaan is vrij lastig. Allemaal van die mooie gladde keien. We sjouwen het bootje toch maar een eindje over de keien en beginnen aan onze wandeling naar The Bottom , de hoofdstad van St Maarten.

De weg is vreselijk stijl en het kost echt veel moeite om het hele stuk te lopen.  Bottom is grappig maar heel klein en een leuk restaurantje zien we niet.  Met een lekker ijsje op een bankje bekijken we het lokale leven. Het ziet er prachtig uit. Geen hotels, condo’s of casino’s een paradijsje in de Carieb.

 Dan maar terug naar de boot …………… down hill is wat makkelijker maar oef die kuiten !!! Nog net voor donker krijgen we de dinghy weer in het water.
Nu moet er nog gekookt worden, brrrr ….. ben veel te moe …………. Om 22.00 liggen we erin en slapen als marmotten.



Woensdag 6 juni
We laten Saba voor wat het is want een 2e wandeling naar Bottoms zien we niet zitten.

Volgend doel St EUSTATIUS (Statia eng.)  Veel wind, 2 riffen. Slechts 20 mijl maar niet bezeild en we doen er de hele dag over.  Om 17.15 valt het anker bij Oranjestad. Enorm veel deining hier, maar we liggen goed vast.  De rest van de dag blijven we gewoon aan boord.

In de 18e eeuw was Statia de drukste haven ter wereld, het centrum tussen Europa, Afrika en de New World. Waardevolle goederen uit de New World en het centrum van de slavenhandel.  Statia is een nu een  bunkerhaven en overal liggen tankers en andere boten voor anker. Grote slepers varen af en aan . Er is 1 bunkerpier en de rest  gaat met barges. In ieder geval eens wat anders om te zien dan al die cruisers !

De volgende ochtend naar de wal, naar de enige stad Oranjestad.   Het valt niet mee om de buitenboordmotor op de dinghy te krijgen met die enorme deining.

Oranjestad is mooi gerestaureerd  wat me een beetje aan Veere doet deken. Vast een Hollandse adviserende (uitvoerende ?) hand in het restauratiewerk.  We wandelen rond, Fort Oranje, museum , Government House, ruïnes van de Synagoge etc.  Har loopt nog naar de Quill een vulkaan in ruste, nu helemaal begroeid .  Ik haak af, vind  het veel  te warm en ga beneden op een terrasje aan het water zitten.

Vrijdag 8 juni

Vroeg vertrokken richting MONTSERRAT, ongeveer 64 mijl. De wind is goed , een  bezeilde koers hoog aan de wind. Om 5 uur valt het anker bij Old Road Bay.  Slechts 1 andere zeiler in de baai, geen deining heerlijk rustig.

Dit soort dagtochten zijn best intensief .  Een kleine indruk voor de niet zeilers :
- Voor vertrek  “Zeilklaar”  maken (huik los, val aanslaan eventueel rif voorbereiden, binnen alles vast
- anker ophalen en alles (anker , lijnen, stootwillen) weer in de ankerbak opruimen.
- zeilen hijsen en trimmen  en dan gaat de motor uit
Alles bij elkaar zijn we ongeveer 45 min bezig.   En ’s avonds het programma in omgekeerde volgorde.
Hoe de zeildag verder verloopt is natuurlijk afhankelijk van het weer.

In ieder geval waren we deze dag flink moe en lagen vroeg in bed.

Montserrat is beslist niet toeristisch, we wandelen naar het dorpje Salem, maar het is echt helemaal niets.  Vinder toch een klein ‘restaurantje’  maar we houden het bij een Cola en rusten even uit op het  terrasje.  In 1989 heeft hurricane Hugo hier vreselijk huisgehouden . En vanaf 1995 wordt de vulkaan actief en teistert het eiland 2 jaar lang met diverse uitbarstingen. The hoofdstad Plymouth lag in 1997 volledig bedolven onder as en is nooit meer herrezen. Nog steeds is er 1/3 van het eiland ‘no go zone’ . Vanaf het Vulkaan Observatiestation is goed te zien hoe de lava stroom liep en waar de uitbarsting geweest is. Je ziet wat daken en torens boven de as uitsteken.  Luguber gezicht. 


Verder is het een vruchtbaar eiland met veel mangobomen en prachtig bloeiende struiken.  We lopen terug via een andere weg langs aardige huizen , waarschijnlijk  vakantiehuizen van ???  , de meeste zijn onbewoond op dit moment.

Terug op de boot tijd om te relaxen. We eten om 7 uur (vroeg voor  ons)  en kunnen dan nog net voor donker het anker ophalen.  Deze keer gaan we  ‘s nachts varen, lekker koel ! 82 mijl naar Dominica.

st Maarten 3


Het laatste weekend ( ¾ Juni)  in St Maarten hebben we wat uitgebreider  boodschappen gedaan, tijd besteed aan mails en Skype  en Happy Hour bij Lagoonies.

 Zondagmorgen  gaan we  naar het vliegveld  en installeren ons met een colaatje (ze hadden niet eens koffie) bij de Sunset Bar,  in afwachting van de Boeing 747 van de KLM die om 11.15 moet landen. Waarom  ……………… de landingsbaan begint  in de baai ongeveer 25m van de zee.  Eerst  een smal strand , een weg, een hek en dan begint de landingsbaan.  Je kunt  ongeveer onder het vliegtuig gaan zitten wanneer het  landt !!! 



 KLM is de enige die hier met een 747 landt en ik moet eerlijk zeggen dat het spectaculair was.  Opstijgen is ook spannend, je kunt bijna achter de motoren gaan staan, goed vasthouden aan het hek anders word je zo de zee ingeblazen (van horen zeggen want wij hebben er niet op gewacht).

Daarna voor de dinghy een plekje gezocht  op zoek naar strand en zee. Een  weg en golfcourse oversteken, en we zaten opeen fraai stukje rustig strand, de rest van de middag heerlijk gezwommen en gelezen.  Later nog even  hallo zeggen bij Lia en Bob (die liggen buiten de Lagoon) maar we blijven gezellig een paar uurtjes aan boord .

Maandag niet vertrokken!  De achterstag spanner moest nog verder getest worden, uiteindelijk gaat hij er  ’s middags  op.

Dinsdag ( 5 juni)  is het eindelijk allemaal geregeld. We wachten niet op de motor voor de stuurautomaat, hij is wel besteld maar wordt straks nagestuurd als we in Curaçao zijn.  Deze keer varen we braaf achter het motorbootje van de werf aan en komen zonder horten of stoten  buiten.

Klussen !


Maandag 28 mei dus vroeg naar de werf. Het toegang ‘kanaal’ is nogal onduidelijk. We krijgen duidelijke instructies hoe te varen (ivm met diepte) maar ……………..  hartstikke vast. We wachten tot er wat bootjes komen, met iemand van de werf en met een hoop geduw en getrek komen we los en varen veilig naar onze ligplaats.  Nu kan het geklus beginnen :
Klus 1 , de autopilot. Het is Har niet gelukt de motor eraf te halen. Zij besluiten de hele unit weg te halen en de motor is inderdaad stuk.  Als we een nieuwe willen bestellen blijkt de levertijd 6 weken te zijn. Daar kunnen we niet op wachten. Ook wij moeten uiterlijk 1 Juli uit het hurricane gebied zijn.  We wachten nu nog op een spoedbestelling maar anders vertrekken we zonder nieuwe autopilot en moet het maar in Curaçao gebeuren.

Klus 2 , de hydraulische achterstag spanner werkt al een tijdje niet meer op zijn maximale bereik. Hij lijkt te lekken. Ook die wordt uit elkaar gehaald en onderdelen besteld. Hopelijk zijn ze er morgen (2 juni)

Klus 3 , nu we op de windvaan-stuurinrichting gaan varen moeten er  pinnen op de nood-helmstok gelast worden zodat we ook overstag kunnen. Tot nu toe moesten de lijnen van de windvaan stuurinrichting naar de noodhelmstok daarvoor los  en vast gemaakt worden. Erg lastig en ook niet zo veilig. Nu kunnen we werken met een kettinkje wat we zo kunnen loshalen of vast klikken.

Klus 4 , de doorvoer van de top-spinnaker val, boven in de mast, was eruit gekomen. Opnieuw laten lassen en monteren

Klus 5 , een nieuwe lijn voor fokroller, die lag kant-en-klaar in de winkel.

Klus 6 , het beslag van de giekneerhouder / bevestiging giek was weer eens gebroken (voor de 4e keer, laatste reparatie was helemaal in het begin van de reis op de Orkneys)  We hebben gekeken naar een andere bevestiging maar dat blijkt niet mogelijk.  Nu zit er een zwaardere uitvoering op.

Klus 7, nieuwe zeillatten voor de fok. Op mysterieuze wijze waren die alle 4 verdwenen.  Na veel heen en weer gepraat besluiten we die uit Nederland mee te nemen en tot die tijd met de keerfok te zeilen.  $120 verzendkosten zijn zo snel verdiend.
Wel hier een nieuwe zeillat voor het grootzeil, 2de van boven, gekocht en gemonteerd.
En ook de zeillathouder van de 2de zeillat van onder aan voorlijk/mastwagen vervangen. Een nieuwe reserve kopen we wel weer in NL.

Klus 8, de binnen speaker van de net nieuwe Amerikaanse marifoon doet het niet meer .  De externe buitenspeaker wel maar dat is toch erg lastig.  Repareren gaat duurder worden dan de marifoon gekost heeft, dus dat vergeten we maar.

en altijd nog wel wat te repareren aan de buiskap

 Een hele lijst. Sommige dingen doen we zelf. We beginnen met de giek vrij te maken. Die moet eraf. Halen de zeillatten uit het zeil en laten het zeil op het dek zakken. Dan alle reeflijnen uit de giek, alle ander zaken los en hij gaat van boord.

We demonteren de fokroller ,kapotte lijn eraf en nieuwe erin. 
De achterstag spanner halen we eraf en samen met de nood-helmstok, het gebroken beslag van klus 4  gaat het naar de werkplaats.  De autopilot motor wordt nu samen met de tandwielkast gedemonteerd en in de werkplaats van elkaar gehaald.  Het ziet er complex uit maar ze pakken het allemaal zeer efficiënt aan , daar zijn we heel blij mee.
Het is nu  zterdag 2 juni.  We wachten nog op het laatste nieuws over de autopilot en de achterstag spanner moet nog komen. Verder is alles in orde.
Grote schrik vanmorgen toen de dinghy niet meer achter de boot hing.  Gestolen ??? Ik heb een uur naar de bewakingsfilm gekeken en iemand van de werf is met een bootje gaan rondkijken.  Hij bleek te zijn ‘aangespoeld’ bij een Marina aan de overkant.  We weten het niet zeker, een joy-rider of een gebroken lijn ….. maar gelukkig is hij weer terug met motor en alles.
groeten van ons en tot de volgende haven


St Maarten 2


Na de pittige tocht van San Juan naar St Maarten  gingen we op 23 Mei met de eerste brugopening  voor anker in Simpson Bay Lagoon. Vlak na de brug tegenover de Palapa Marina. Prima plekje, dicht bij de kant.  Het is heel rustig in de Lagoon en ook de meeste Marina’s zijn leeg. Geen superjachten meer en ook rustig op de kant.  Iedereen gaat nu langzaam vertrekken voordat de hurricanes de regio gaan teisteren.
Woensdag en donderdag  zijn we bezig met  het  zoeken  naar een werf om de nodige zaken te regelen.  St, Maarten is een prima plek voor reparaties. Boten is hier de  business en volgens iedereen vind je hier goed  vakmanschap. We komen terecht bij FKG, bespreken alle zaken en maken een afspraak. We kunnen pas maandag langszij komen.  Mooi de tijd om een beetje rond te kijken en de boot weer op orde brengen ( naar de leef-uitvoering ipv de zeil-uitvoering).
St, Maarten is nu een koninkrijk binnen ons koninkrijk, net als Aruba en Curaçao.  Erg Nederlands ziet het er niet uit, de voertaal is Engels en je betaalt met Amerikaanse  Dollars.  Hoewel de prijzen  in supermarkten en andere winkels worden aangegeven met Antilliaanse Guldens, dat heeft iets te maken met de tax free status van het eiland.  Even wennen dus.

We vinden een geweldige supermarkt, erg Europees gericht en dus slaan we goed in. Gelukkig brengen ze je met de auto terug naar de bijboot. Al met al een heel gesjouw maar nu hebben we dan ook weer Venco dropjes aan boord !!
Zaterdag varen we met de dinghy naar het Franse deel van St Maarten, naar Marigot. Het ziet er leuk uit, dit is gewoon nog rans en de auto’s hebben Eu/Franse nummerplaten. Hier betaal je in Euro’s ! en natuurlijk wordt er Frans gesproken.  Een stukje Riviera in de Carieb.  Het is er wel erg stilletjes en zelfs een terrasje is verlaten. We varen maar terug en drinken wat bij Lagoonies.   De tent in Town ontdekken we de komende dagen.

Zondag gaan we naar Philipsburg, de hoofdstad van het Nederlandse deel. Ook totaal uitgestorven. Winkels dicht en niemand op de toch indrukwekkende boulevard. We gaan nog een keer terug wanneer de winkels open zijn maar het blijkt toch alleen tot leven te komen wanneer er cruiseschepen liggen. Soms wel 7 tegelijk.

tussen de bootwerkzaamheden door is het heel ontspannen hier. Biertjes drinken met allerlei Nederlanders die hier werken en wonen of met de paar zeilers die net als wij nog wat aan de boot moeten doen


Puerto Rico - St Maarten


Op  maandag 20 mei vertrekken we om 07.15 uit de Marina van San Juan. De douane was gister avond  in de Marina om een schip in te klaren, dat was boffen , ze waren  zo vriendelijk ons al vast uit te klaren.We moesten  alleen maar onze  Amerikaanse witte inklarings kaartjes inleveren.  Maar wel belangrijk voor ons visum.

 Kruisend tegen een Oosten (soms ZO)  wind van 17 tot 20 kn. en een flinke golfslag, beginnen  we vol goede moed aan ons laatste traject richting Carieb.

Na een paar uur begeeft de autopilot het , hij vertoonde al enige tijd kuren maar nu is het echt afgelopen.  Geen aangenaam  vooruitzicht om de komende dagen op  de hand te moeten sturen .

 We besluiten een ankerplek te zoeken bij Isla de Culebra.  Een mooi beschutte baai en de laatste ankermogelijkheid  op dit traject. 

Het kost moeite om een goed plekje voor de nacht te vinden. Er liggen  veel kleine onverlichte bootjes en de kaartplotter  geeft beperkte informatie over deze baai.  Wanneer we de motor uitzetten is het 22.00 uur en zijn we behoorlijk moe.

De volgende ochtend  halen we de windvaan-stuurinrichting  (windpilot) tevoorschijn  en installeren hem.  Dit wordt de eerste keer dat we hem gebruiken op de Lion King , spannend dus. Gelukkig  werkt het prima.  Har moet wel bij iedere overstag manoeuvre de lijnen opnieuw instellen.  Dat is  lastig want we moeten vaak overstag  …………… de zee is heel onrustig, er is veel wind , soms met  buien waarin  uitschieters naar 28 kn plus de bijbehorende windshifts.  Ik wordt zeeziek en neem pillen in, dat helpt wel goed. We proberen ’s nachts rakken te maken van 3 uur zodat we nog een beetje slaap kunnen pakken.

Het wordt weer een pittige tocht maar  dinsdag avond (22 mei) laten we het anker vallen voor de brug bij Simpson Bay Lagoon op St maarten.