Op maandag 20 mei
vertrekken we om 07.15 uit de Marina van San Juan. De douane was gister avond in de Marina om een schip in te klaren, dat
was boffen , ze waren zo vriendelijk ons
al vast uit te klaren.We moesten alleen
maar onze Amerikaanse witte inklarings
kaartjes inleveren. Maar wel belangrijk
voor ons visum.
Kruisend tegen een
Oosten (soms ZO) wind van 17 tot 20 kn.
en een flinke golfslag, beginnen we vol
goede moed aan ons laatste traject richting Carieb.
Na een paar uur begeeft de autopilot het , hij vertoonde al
enige tijd kuren maar nu is het echt afgelopen.
Geen aangenaam vooruitzicht om de
komende dagen op de hand te moeten
sturen .
We besluiten een
ankerplek te zoeken bij Isla de Culebra.
Een mooi beschutte baai en de laatste ankermogelijkheid op dit traject.
Het kost moeite om een goed plekje voor de nacht te
vinden. Er liggen veel kleine
onverlichte bootjes en de kaartplotter geeft beperkte informatie over deze baai. Wanneer we de motor uitzetten is het 22.00 uur
en zijn we behoorlijk moe.
De volgende ochtend
halen we de windvaan-stuurinrichting
(windpilot) tevoorschijn en
installeren hem. Dit wordt de eerste
keer dat we hem gebruiken op de Lion King , spannend dus. Gelukkig werkt het prima. Har moet wel bij iedere overstag manoeuvre de
lijnen opnieuw instellen. Dat is lastig want we moeten vaak overstag …………… de zee is heel onrustig, er is veel
wind , soms met buien waarin uitschieters naar 28 kn plus de bijbehorende
windshifts. Ik wordt zeeziek en neem
pillen in, dat helpt wel goed. We proberen ’s nachts rakken te maken van 3 uur
zodat we nog een beetje slaap kunnen pakken.
Het wordt weer een pittige tocht maar dinsdag avond (22 mei) laten we het anker
vallen voor de brug bij Simpson Bay Lagoon op St maarten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten