Newfoundland

In Port  au Choix hebben we een paar regenachtige dagen gehad . Dankzij zeer behulpzame  Newfoundlanders  konden we toch een paar dingen doen.  Tijdens het binnenlopen merkten we  dat de motor niet op volle toeren kwam.  Har vermoedt  onvoldoende diesel toevoer ;   een verstopt brandstof filter ?   Misschien toch een beetje vuile diesel gekregen in Groenland ???
Har probeert  eerst zelf  het filter te vervangen maar het  zit  op zo’n onmogelijke plaats dat we er een monteur bij halen. Met het juiste gereedschap  lukt het samen om het filter te  vervangen.

 Verder was het zoveelste leesbrilletje  overboord gegaan , en de Scopoderm pleisters waren op, beide vinden we gewoon  in de plaatselijke pharmacy.  Er is een bank waar we Canadese Dollars kunnen kopen. Ze aarzelen even want Euro’s heeft men daar nog nooit gezien .

We vertrekken in de nacht  van 13 sept.  Waarom ’s nachts …….   natuurlijk altijd vanwege de wind. Die draait  op dat moment naar het  NW en dat is precies wat we nodig hebben om onze koers  naar het zuiden te kunnen voortzetten.  Aangezien het hier bijna altijd  ZW-waait is moet je zo’n kans benutten.  Het gaat voorspoedig , en we komen  rond 5 uur ’s middags (lokale tijd) aan in Woody  Point , Bonne Bay aan. Met enige moeite vinden we  een plaatsje aan een kade. 


Nog maar net vast worden we uitgenodigd door Clyde.  Clyde is een ex- professor (literatuur)  van de universiteit  in St John, daarna uitgever ( in ruste).  Hij bezit een prachtig zomerhuis , traditioneel Newfoundland’s steil,  wat  ooit per schip naar Woody Point gesleept is.  
 We mogen van de douche en de wasmachine  gebruik maken  en na de 1e fles wijn blijven  we ook maar eten.  Het was zo gezellig dat hij de volgende avond voor verse cod-fish  zorgt en ik voor een groentencurry , dahl en rijst erbij.  We kookten gezamenlijk en hadden leuke gesprekken.   Heel bijzonder en wat een gastvrije mensen hier.

Woody Point ligt in/aan  het  Gros Morne National Park  en op donderdag (15 sep) maken we met de boot een tocht door het fjord tegenover ons.  Hoewel het zwaar bewolkt is wordt het een schitterende tocht . Onze electronische kaart is niet helemaal correct. Op een gegeven moment varen we dwars over land .  Raar gezicht op je plotter !!


 Aan de andere kant van Woody Point liggen  de Tablelands , waar we nog een klein stukje van zien wanneer we vrijdagavond met z’n 3en in Trout River gaan eten.   Maar dan stormt het inmiddels zo hard dat we met moeite een paar keer uit de auto kunnen stappen om van het uitzicht te genieten.  Het restaurant ligt aan zee en we hebben uitzicht op een woeste branding.  Thuisgekomen vinden we de boot toch te onrustig liggen en verhalen we hem nog even naar de binnenkant van de steiger.  Daarna lekker slapen terwijl orkaan  Maria met  55 kn (buiten het fjord) over ons heen raast, we worden niet  eens meer wakker  van al die orkanen !

Zaterdagmorgen  ontbijten we  bij Clyde, eggs sunny side up, beans  and bacon, sausages and toast. Het kan niet op.  Een lekkere wandeling  na afloop doet ons goed en we bereiden ons voor op vertrekken.  Eerst nog een reparatie aan het grootzeil. Een gebroken zeillat en een  scheur vanaf de top tot aan de eerste zeillat.  Hoe ??? waarom ??? het is niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk bij het weghalen  van een rif terwijl we voor de wind zeilden.  Ons naaimachientje  wordt aan dek gebracht en het lukt redelijk goed.  Verder de gebruikelijke voorbereidingen, nog een laatste glas wijn (voor mij thee) bij Clyde, die ter afscheid een gedicht voor ons geschreven had.  Wat een eer !!

We gooien los om 01.00 uur (ja toen was er weer NW wind )  , de zeegang  is wat afgenomen maar  er staan  nog  22kn buiten en met een dubbele deining  duurt het  toch 1.5 uur voordat we het fjord uit en voorbij zijn. De motor  kan uit en er gaan 2 riffen in het grootzeil en 1 in de fok . Om 04.20 uur  gaat  Har als eerste slapen.

De nacht is prachtig met veel sterren en een mooie maan en niet al te koud buiten. De wind neemt steeds meer af en als ik Har na 3 uur wek kunnen de riffen eruit.  Wanneer ik  na de volgende  3 uur wakker word  motoren we alweer.  Het hele circus herhaalt zich tijdens de rest van de tocht nogmaals en na 160 mijl in 25 uur , waarvan 13 uur motoren, komen we in het stik donker in Port aux Basque aan.  Gelukkig met een glad zeetje want zo makkelijk is de aanloop daar niet.

 Het duurt  even voordat alle lijnen  gesteld zijn (vaste kade) en de zeilen in de huik zitten maar daarna duiken we het bed in en slapen een gat in de dag.

Nu is het  dinsdag 20 sep. Een regenachtige dag.  We hebben de omgeving verkend , boodschappen gedaan en lekker aan boord gebleven. 

Dit is onze laatste stop in Newfoundland en we realiseren ons dat we weinig tot niets van het land gezien hebben. Heel jammer maar in verband met het weer is het  toch beter uit dit gebied te verlaten .   Ons volgende bericht  kun je vanuit Novo Scotia verwachten.  Groeten van Ans en Harry


canada

Zoals al in  tussenberichten vermeld vonden we uiteindelijk het juiste moment om naar Canada over te kunnen steken.  Helaas ging de Trobriand niet met ons mee, zij hebben een dag langer nodig voor de oversteek en dat zat er met  de weersvoorspellingen  niet in. We zullen ze missen maar ontvangen net bericht  dat ze vertrokken zijn. Hoop dat ze een goede tocht zullen hebben en ben benieuwd waar we elkaar weer zullen zien.

Om op tijd aan de overkant te zijn moeten we een  gemiddelde van  7 knopen varen,   150 mijl per dag.  We hebben het  goed kunnen volhouden . De verwachting was een rustig begin (dus pillen)  en de  zware dagen op  woensdag  en donderdag  (pleister). Maar het ging anders . Door de vele stormen van de afgelopen weken was de zeegang voor de Groenlandse kust heel heftig geworden.  Er dreven ook nog aardig wat ijsbergen en natuurlijk de daarbij horende mist . De Lion King  stampt, rolt en slingert alle kanten op, de radar moet bij , gelijk riffen zetten en we worden allebei  hartstikke zeeziek.  Bij Har komt dat eigenlijk nooit voor en duurde het niet lang. Voor mij het tegenovergestelde !  Na 2x pillen ga ik over  op de Scopoderm pleister en dat helpt, de rest van de trip voel ik me goed.

 Deze trip konden we genieten van de vele (enorm grote) dolfijnen die overal  zwemmen. Iedere middag een hele school achter ons schip, soms wel een half uur lang.  Verder is de trip ruig en vooral in het donker is zo’n woeste zee best dreigend.   Soms is het ook wel rustig en zonnig maar veel buiten zitten we niet, het is gewoon te koud.  Op de hele trip geen schip tegen gekomen.

Groenland heeft een fraai ships control system. Bij binnenkomst in Groenlandse wateren  meld  je je aan en bij  ieder positie verandering  meld je vertrek , en aankomst.  Tijdens de oversteek  naar Canada  moeten we iedere 6 uur onze positie doorgeven. Op zich een veilig idee.  Maar helaas deed onze radio het heel slecht.  En zo’n 60 mijl uit de kust  heb je geen VHF bereik  meer.    En ja hoor na 8 uur hing er een vliegtuig  van de kustwacht boven ons. Gelukkig konden we per  VHF met hun communiceren en de situatie uitleggen. 

En dan het nieuwe continent, we zijn overgestoken !!!!!  Best een beetje trots en stoer gevoel.  De eerste haven is dus Lewisport ofwel Fox Harbor. We blijven er precies 24 uur . Vertrekken met mooi weer maar veel zeegang  op een voordewindse koers.  Een enorm deining achterop wat altijd een indrukwekkend gezicht is. We zien de dolfijnen in de golven zwemmen !!  De temperatuur is hier aanzienlijk hoger, we zitten lekker in het zonnetje en zien grote  ijsbergen langs de kust. Prachtig.  Opeens  komt er  een walvis vlak voor ons schip omhoog, hij zwemt een meter of 3 voor ons langs !!!!  Echt fantastisch maar ook een beetje griezelig zo dichtbij , je kunt niet veel doen met  8-kn sog (speed over ground) , vol zeil  voor de wind en een deining van 2 tot 3 meter achterop.  Het gaat allemaal goed en de rest van die dag zien we ook veel dolfijnen.  We naderen Belle Isle Strait een passage aan de westkant van Newfoundland.  We moeten voor deze route kieze omdat het aan de oostkant veel te ruig is. Daar komt orkaan Katina langs. Maar Belle Isle blijkt ook geen slootje, de hele nacht zwaar weer en zeer onrustig water. Har blijft de hele nacht wakker en het lukt om op 1 koers door de straat te gaan.  We zijn op tijd binnen in Port aux Choix, waar we verwelkomt worden door 3 kleine walvissen die hier al een paar dagen in de haven ‘logeren’.   We blijven  hier een dagje schuilen voor de storm die momenteel met 40 knopen over ons heen blaast.  Is het nog leuk ? Ja hoor het is nog steeds leuk.

Groetjes van Ans en Har




zaterdag 10 sep

New Found Land
Vertrokken Maandag 20110905 0920 UTC uit Qaqortoq,

aangekomen in Snt Lewis Labrador vrijdag 20110909 1300 UTC

bijna 100 uur varen, waarvan eerste stuk op maandag motorzeilend om op tijd bij de wind te zijn, en die was er ook, inclusief een zeer vervelende zeegang. Vannacht ook weer stukje motor bij ivm gebrek aan wind, maar daarna weer lekker gezeild (wind was wel tegen, tegen de voorspelling in).

Gehele tocht op Labrador zee geen hond gezien, contacten Groenland en Canada zijn letterlijk nul (geen ferry of vlieg verbingen)

Nu in haven aan steiger van de Crab-plant (gesloten want geen seizoen), kijken straks op gribfile of we morgen goede wind hebben on de Strait of Belle Ile te passeren. (morgenochtend trekt er weer een hurricane onder New Foundland door die ook boven NFLD voor wind zorgt)

Net begonnen met regenen, maar komen de tijd wel door nu we een niet beveiligde wifi verbinding hebben gevonden (eindelijk na Groenland waar internet toegang zeer moeizaam was).

Telefoon is een ander verhaal, want in Labrador hebben ze niet de moeite genomen om naast de Amerikaanse netwerk technologie ook GSM netwerken te installeren.
Nu (zaterdag) gaan we al weer verder. We moeten door Belle Isle Street om aan de westkant van New Found Land verder te kunnen varen. De Atlantische (oost) kust is te gevoelig voor  de vele stormen die momenteel langs komen. We gaan nu nog 1 tochtje maken van 24 uur en daarna worden het dagtochten. Net hoe de wind het ons toelaat. Tot de volgende  haven. groeten Ans en Harry


Aangekomen in een nieuw werelddeel

Even een kort berichtje dat we vanochend (vrijdag 09.09.2011) zijn aangekomen in een nieuw werelddeel. We zijn aangekomen in Fox HArbor, Cape St. Lewis. We gaan nu spoedig Belle Isle Strait door en dan weer rustig kust hoppen. Later meer ...

Veel groetjes Ans en Harry

Qaqortoq




Zondag 4 september 2011

Waarschijnlijk zijn er niet veel zeiljachten  die 2 weken  Qaqortoq in hun routeplanning opnemen. Wij ook niet vrijwillig, maar soms heb je het niet in de hand.  Stormen  op  zee tussen Groenland en Newfoundland en/ of langs de kusten van beide landen houden ons vastgeplakt aan ons veilige plekje hier. Ook orkaan Irene kwam  deze kant uit, maar was inmiddels afgezwakt tot een flinke storm en hier in ons beschermde haventje hebben  we er niet veel van gemerkt. Maar op onze route voor de overtocht blijft het vrolijk al bijna 2 weken lang, steeds weer  35 knopen waaien. Na Irene kwam weer de volgende depressie en zo gaat het maar door.  Robbert en Harry laten al hun route-planning software erop los maar een weather window is tot nu toe niet gevonden.

Het leven in Qaqortoq is apart en zeker niet bruisend. We hebben een veilig plaatsje aan de grote  kade van een scheepvaart bedrijf.  De Lion King ligt tegen de kant en de Trobriand tegen ons aan, inmiddels een vertrouwde opstelling.  Door de ligging  tussen bergen en omringd door andere eilanden merken we niets van de stormen  die buiten waaien.

We krijgen stroom en water  van de steamship company  zodat  we wat gemakkelijk leven .  Helaas is Internetvrij  hier slecht van kwaliteit en erg duur, even als bellen en sms-en.  Heel soms vangen we een gratis wifi verbinding op en kunnen we vlug  wat binnenhalen en versturen. Verder kopen we internet per minuten in.  Natuurlijk  hebben we nog onze  SBB (radio) aan boord en gebruiken die om weersinfo binnen te halen en mails te versturen.  Ook die ontvangst is vrij slecht en tot overmaat van ramp werkte  de soft-  en hardware niet naar behoren. Gelukkig heeft  Robbert  heel  veel kennis op dit gebied en samen hebben ze alles weer aan de praat gekregen.

Met uitzondering van een  super regenachtig en mistig weekend is het weer  redelijk goed geweest.  De temperatuur varieert overdag tussen 12 en 15 en ’s nachts komt het wel regelmatig onder de 10. Maar de laatste dagen kon je zelfs in de zon uit de wind heerlijk in de kuip zitten.

 We maken het  een beetje gezelliger  door met z’n allen te eten, even buurten, koffie of een wijntje en wat spelletjes met de meisjes.  Christy kwam zelfs  al 2 keer bij ons logeren.  We kunnen zomaar een dag gezellig doorbrengen met nietsdoen !!  Hoogtepunten van het dorp worden dan een bootje wat brandend de haven in komt. De brandweer rukte in vol ornaat uit (zeer profi ) en het dorp ook natuurlijk.  Zaterdag liefdadigheids markt van de Lion’s , wouw !! recht voor onze boten.  Het is dus heel  spannend in Qaqortoq.   Ik heb al heel wat heerlijke  wandelingen  gemaakt, soms met soms zonder Har. De heuvels zijn niet zo hoog en je kunt eigenlijk overal lopen.

Het is een vreemde stad. Deels leuk om te zien met al die kleurige huizen, deels veel troep.  Er is een beetje industrie en verder visserij maar heel kleinschalig. Een  coaster (kustvaarder) komt om de dag opeens vlak achter ons liggen , de ene keer  laden de volgende keer lading lossen. Soms midden in de nacht en vaak is hij na 2 uur weer weg.  Hij vaart een beetje langs de Westkust op en neer. Ook  Cruiseschepen doen de haven aan maar blijven op anker liggen en zijn meestal na een paar uur weer vertrokken.  Verder varen er  kleine ferry bootjes af en aan,  en is er 3 tot 4 keer per dag een  helikopter die hier landt.

Qaqortoq heeft veel scholen met beroeps opleidingen (handelsschool,  agrarische opleidingen etc) en sinds maandag zijn er opeens vel studenten in het dorp.   De mensen zijn heel vriendelijk maar contact krijg je niet. De ouderen spreken vaak geen  Engels en men is gewoon niet zo nieuwsgierig. Heel anders dan de IJslanders. Net als in Nanortalik kun je ook van hier uit  nergens  met de auto naar toe, het is wel een schiereiland maar uiteindelijk loop je dood op de ijskap.  Wegen gaan tot net buiten het dorp, maar er rijden veel grote , dure auto’s , een stadsbusje en veel taxi’s.  Er zijn weinig winkels van dezelfde soort,  maar alles is te koop. Supermarkten zijn  van een AH kwaliteit  maar verse spullen zijn heel beperkt en erg duur. Verse melk bv.  is er  niet.  Vis kopen we op een klein marktje en het aanbod hangt van de dagvangst af. Wel echt vers dus.

Tot zover een indruk uit Qaqortoq en nu wachten op het weather window. 

Veel groeten Ans en Harry.


Foto's van Groenland

Klik op de volgende Link en je komt op een Picasa webalbum met vele mooie foto's van ons op en om Groenland:

https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=103940552177236197171&target=ALBUM&id=5645133380662629729&authkey=Gv1sRgCJWlnfKnwMfaEA&feat=email

Groetjes Harry en Ans