Donderdag 10 nov. Hampton (Norfolk)

Als we rond 4 uur in Hampton aankomen merken we al snel dat de schepen die meedoen aan de  1500 mijls tocht naar Bermuda nog niet vertrokken zijn.  Het is overvol . Inmiddels neemt de wind toe en is het manoeuvreren in een volle haven niet makkelijk.  En zonder boegschroef kunnen we ons niet in kleine gaatjes wringen !!  We zien een lege steiger bij de Yacht Club, normaal is een jachtclub hier alleen voor leden.  We bellen toch maar even ……………. Ze zijn heel vriendelijk en als de eigenaar van de ligplaats niet komt mogen we daar rustig liggen.  De beslissing is snel genomen, we nemen het risico, want  inmiddels is het al bijna donker.  Het blijkt dubbel boffen, de eigenaar kwam niet en het liggeld is goedkoper.  Men  betaalt hier gemiddeld  $2.50/2.75 per voet, maar bij de Yachtclub was het de helft !!

De volgende morgen vertrekken de Carieb gangers  en loopt de haven leeg. Wij bekijken Hampton maar veel  interessants is er niet.

 Om 2 uur vertrekken we.  Het waait stevig 20-25 knopen  schuin van achter, daarbij nog wat stroom van2-3 knopen mee en zo vliegen we met vol zeil en  een snelheid van 10-11 knopen  Hampton uit ; Langs Norfolk ; om Cape Henry heen en op een prachtige voor de windse koers naar beneden.  Har gaat vroeg slapen maar tegen 2300  maak ik hem wakker om  een rif te zetten.  De regel is dat we  ’s avonds en ’s nachts geen riffen alleen zetten.  Een stukje veiligheid waaraan we ons eigenlijk keurig  houden.  Met  het wisselen van de wacht gaat het rif er al weer uit. We kunnen tot 4 uur ’s ochtends zeilen, dan moet de motor aan.  De hele zaterdag blijft het mooi weer maar de wind wisselt veel van richting en sterkte. Har probeert het maximum eruit te halen. Het kost wat extra mijlen en gaat  niet meer zo snel.

 Uiteindelijk komen we om 5 uur zondagmorgen bij de inlet (ingangen in de kust)  van Beaufort aan.  Een deel  van het zijkanaal is niet verlicht. Het is volle maan en we hoopten dat de boeien  zichtbaar zouden zijn.  Helaas is het nu net bewolkt en we besluiten een uurtje rond te dobberen totdat de zon opkomt.  Beter safe than sorry want het kanaaltje is maar smal en buiten de vaargeul heel ondiep.

We worden beloond met een prachtige zonsopgang wanneer we Taylor Creek binnenvaren en  daar anker laten vallen.   Ik pak nog even een paar uurtjes slaap voordat we Beaufort gaan verkennen.

Het is prachtig weer en we willen lekker even de kant op. Aardig plaatsje en we lunchen op een terrasje. ’s Avonds een spectaculaire zonsondergang

Met het bijbootje proberen we rond en tussen Carrot eiland te varen. Een klein natuurgebied met wat duinvorming en waterpoelen . Er lopen wat  paarden en het is niet bewoond.  Helaas is het zelfs voor dit bootje te ondiep, we leggen ergens aan en lopen wat rond. 

Maandag brengen we de fietsen met de dinghy naar de kant, zetten ze in elkaar en gaan de omgeving  bekijken.  Helaas komen we niet ver want de trapper van Harry’s fiets begeeft het.

Fietsenmaker zoeken  …….. worden direct geholpen ……. Maar de dag is al ver gevorderd,  dus morgen maar opnieuw proberen.

Er liggen veel boten op anker en onze  ‘waterburen’ uit Québec komen een borreltje halen.

Dinsdag en woensdag zijn ook nog mooie dagen, lekker relaxen aan boord en fietsen. Het is allemaal niet zo groot en al snel hebben we alles gezien. 

Donderdag regent het , er passeert een koufront  met veel wind en de temperatuur daalt enorm.

We hebben nog een klus te klaren. Bij het aanlopen van de haven maakte de motor een vreemd geluid. Har heeft er naar gekeken maar vindt het beter iemand te halen.  Een nogal forse monteur wringt zich naast de motor ruimte en constateert dat een onderdeel van de flexibele koppeling los geraakt is. Me de juiste gereedschappen  en wat  ‘loctite’  zit alles nu weer goed vast. We krijgen nog het goede advies om de motor voortaan  iets rustiger in z’n achteruit zetten.

Morgenochtend (vrijdag  18) gaan we weer verder. We hopen op een goede wind uit N/NO en de tocht naar Charleston is op bezeilde koers 200 mijl.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten