We blijven van 26 tot 29 november in St Augustine. Juan Ponce de Leon landde hier in 1513 maar pas in 1565 stichtten de Spanjaarden hier een nederzetting. Historische aspecten zijn hier mooi in ere gehouden en de toeristen komen om door de mooie oude straatjes te slenteren waar veel huisjes en winkels in oude stijl gebleven of herbouwd zijn. Vanwege het Thanksgiving weekend is het erg druk in de stad. Heerlijk om een biertje op het terras te nemen en naar de mensen te kijken.De volgende dag (zondag) pakken we de fietsen en rijden kris kras door de stad en ontdekken veel prachtige gebouwen. Bijvoorbeeld het Flagler College (art-university) is in veel historische gebouwen gevestigd, waaronder het vroegere prachtige hotel Ponce de Leon. Nu is het absoluut het mooiste meisjes dorm van de States. Ook in Newport zagen we al dat Universiteiten vaak in historische gebouwen gevestigd zijn. Een goede manier om de vaak veel te grote gebouwen in stand te houden ; zolang er genoeg studenten zijn die dure Colleges kunnen betalen.
Al met al was St Augustine een mooie stad, en ’s avonds prachtige verlicht in Kerstversiering.
Maandag blijven we lang aan boord, het is heerlijk weer maar de wind steekt behoorlijk op. De schepen op de moorings gaan weer alle kanten op. Iedereen zit op stand-by aan boord en deze keer is het voor ons maar goed ook. Plotseling breekt de mooring lijn (door geschavield blijkt later) Snel de motor aan, rondje varen en opnieuw de mooring lijn oppakken en vastmaken. Binnen een kwartier zitten we weer achter de koffie, heel tevreden met onszelf omdat het zo efficiënt en rustig ging !! Later horen we dat de havenmeester het druk heeft gehad met een andere boot waar dat ook gebeurde, maar dan zonder dat er iemand aan boord was.
‘sMiddags gaat de wind liggen en pakken we de dinghy, er moeten boodschappen gedaan worden.
Dinsdagmorgen wachten we op het pump-out bootje (om de vuiwater tank leeg te pompen). Alle jachthavens hebben op ieder steiger meerdere pump-out punten. Heel goed geregeld, zo zal het over enkele jaren in Nederland ook wel zijn. Wanneer je op anker of aan de mooring ligt kun je het pump-out bootje bestellen (gratis) .
Helaas kwam het bootje niet op de afgesproken tijd . We moeten echt nog even de kant op om te internetten. Daarna nemen we de fietsen weer aan boord en maken alles klaar voor vertrek.
Om 12.30 zijn we los met uitgaand tij. We hebben 200 mijl voor de boeg naar Fort Pierce. Het is prachtig zeilweer, knik in de schoot en al snel zonder riffen. Om de invloed van de Golfstroom te ontlopen varen we dicht onder de kust . Erg fraai ziet het er niet uit. Veel hoogbouw , liefst wit , en het land is vlak.
We lopen netjes ons wachtschema en de middag en de nacht glijden rustig voorbij. Wanner we in de buurt van Fort Pierce komen en contact leggen met de jachthaven, horen we dat ze ons niet kunnen hebben met 8 feet diepgang !! Dat stond niet in de cruising guide.
Dat betekent nog 40 mijl doorvaren naar de Lake Worth Inlet . St, Lucie Inlet slaan we over, ook te ondiep. We komen nu natuurlijk in het donker aan bij Lake Worth. De inlet is goed bebakend , beetje lastig soms met alle lichten van de wal. Wanneer we binnen zijn en wat zeilboten op anker zien , leggen we de Lion King er mooi tussen in.
De volgende ochtend om 11.00 uur met inkomend tij halen we het anker weer op. We willen naar West Palm Beach , 4 mijl verder naar het Zuiden via de ICW (intercoastal waterway) We moeten door 2 bruggen waarvan de openingstijden keurig in de gids staan. We passen onze snelheid aan en en wachten braaf voor de brug. Helaas zo werkt dat niet hier, je moet altijd om een opening vragen !! ’s Lands wijs ’s lands eer, we moeten er wel om lachen en het kost maar een kwartiertje extra.
Palm Beach Town Docks geeft ons een prima plaatsje aan de buitensteiger. Het is even slikken want we zien geen zeilboten in de haven , alleen enorme motorjachten. 200 Feet (60 meter) en meer noemen ze hier groot, alles daaronder is normaal of klein. Wij zijn inmiddels met onze 53 feet een klein bootje geworden !!
Het is even acclimatiseren om in Palm Beach te zijn, we hadden het niet uitgekozen en waren dus niet voorbereid. Natuurlijk kun je boodschappen doen, alleen niet voor melk, boter en kaas.
Wel bij Chanel, Gucci, Versace en anderen. Fietsers zie je ook niet veel, wel Ferrari, Porsche, Lexus en anderen. Geen appartementen, rijtjeshuizen of flats maar wel schitterende huizen. Veel huizen in Mediterrane stijl maar dan dubbel zo groot en veel ruimte er omheen. Het is werkelijk prachtig en dan zijn er ook nog fraaie stranden.
Gewone winkels en supermarkten vind je aan de overkant in West Palm Beach. Maar ook daar een mooie boulevard, chique kantoorpanden en leuke pleinen met restaurants, cafés en een uitgebreid uitgaansleven. Inmiddels is het vrijdag 2 december. Het eeuwige poetsen op die motorjachten inspireert ons ook tot een huishoudelijke dag. Har neemt de buitenkant van de boot voor zijn rekening en ik binnen , met nog een wasje tussendoor. De winterkleren worden nu definitief opgeborgen en de zomerkleren kunnen in de kasten. Best veel werk allemaal en een goed excuus om ’s avonds gezellig uit eten te gaan.
Intussen hebben we de Publix (de AH van Zuid Florida) gevonden en zaterdag laden we onze fietstassen en rugzakken vol met lekkere en nuttige dingen.
Zondag en maandag nog een paar lekkere dagen, we wandelen wat, fietsen heel het eiland rond en luieren aan boord.Maandagmiddag vertrekken we uit de jachthaven en gaan terug naar ons ankerplekje bij Lake Worth Inlet. Zo kunnen we dinsdag vroeg vertrekken richting Fort Lauderdale. Opnieuw een heerlijke zeiltocht, mooi weer, lekker halve wind, gewoon een luie tocht. 6 Uur later zijn we bij Port Everglades Inlet, de toegang tot Ft Lauderdale. We hoopten op een mooring bij Las Olas Marina maar die zijn helaas allemaal bezet dus leggen we de Lion King in de Marina. Ge-sandwich-t tussen de motorboten, aan de ene kant 185 feet aan de andere kant slechts 100 feet.
Groeten Ans en Harry
Geen opmerkingen:
Een reactie posten