vaarwel Canada


Lunenburg is heel gezellig en wanneer het weer mooi is wandelen we om het stadje te verkennen

Vrijdag 30 september maken we met Howard en Donna een toeristische  tocht naar Halifax. Novo Scotia heeft een prachtige natuur, lage struikachtige bebossing  en een grote variëteit  aan bomen en struiken. De kust is ruig en rotsachtig. We zien veel van de omgeving . In de namiddag nemen ze ons mee naar een borrel in de loods van een schaapsbouwer. We ontmoeten veel zeilers ontmoeten. Onder andere  Don en zijn vrouw. Don is 12 jaar lang schipper geweest op de Bluenose ll. De originele Bluenose was een heel bekende snelle Schoener  uit de hoogtijdagen van de kabeljauw visserij op de Grand Banks.  Nu heeft hij zelf een  prachtige Schoener gebouwd  die  in Charleston  ligt Ze zijn vaak met de boot  in Cuba geweest zijn.  We krijgen veel informatie en spreken af elkaar zeker in Charleston te ontmoeten.

Zaterdag regent het zo hard dat ik de zeilbroeken gewoon in de regen kan hangen om het zout eruit te krijgen.  Daarna duurt het natuurlijk wel erg lang voordat ze droog zijn!!

De rest van het weekend gebruiken we voor allerlei klusjes, we skypen en werken correspondentie af. Zondagavond gaan we nog even bij Howard en Donna eten.

Dinsdag 4 oktober vertrekken we om 00.45 uur. We gaan naar Shelburne, een tocht van 78 mijl. Het begint met een flink aantal motoruren, voordeel is dat je dan lekker voorin kunt slapen. Om 06.00 kunnen de zeilen bij en om 12.00 uur liggen we langszij  in Shelburne Yachtclub. We worden zeer gastvrij ontvangen en het dorpje ziet er leuk uit.  Shelburne is een prima uitgangspunt om over te steken naar Cape Cod Bay of de kust van Maine. Nadat  de boot weer op orde is begint het te regenen en blijven we de rest van de dag binnen.  Samen met 2 andere boten wachten we de storm voor de komende dagen af.  Het clubhuis is gezellig, goed voor een wasje en een douche en Happy Hour in de bar. Daar ontmoeten we Carroll van de s.v. Eagle en gaan we gezellig uit eten in een uitstekend restaurantje.
 De wind blaast flink door maar we hebben weinig golfslag en kunnen heerlijk slapen. De volgende dag is het droog, we wandelen uitgebreid door dorp en omgeving.   Carroll komt nog een keertje eten en we maken ons weer klaar voor vertrek.

Vrijdag 7 oktober om 03.00 uur vertrekken we. De Eagle volgt een paar uur later met een extra bemanningslid aan boord.  De Québec boot wacht nog even op een rustige zee.

We varen Shelburne Bay uit op de motor. Wanneer de wind doorzet kunnen we 2 uur later de zeilen hijsen met 1 rif. Harry gaat als eerste slapen, omdat het overdag is neem ik een wacht van 4 uur. Er is veel zeegang, korte steile golven,  en ondanks een Scopoderm word ik toch een beetje zeeziek.  

Na mijn slaapuren is het gelukkig over.  Zaterdag middag kunnen we het grootzeil helemaal uitrollen en met een knik in de schoot  maken we een mooi gemiddelde van 7 knopen. Als ’s nachts de wind weg valt moet de motor weer 3 uur bij. Wanneer de wind weer toeneemt, is die recht tegen, en moet er gekruist worden.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten