Geen zeilverhalen
maar reisverslagen , we blijven nog even hier in Mexico.
Wat en katterig gevoel na het vertrek van de
familie. Even simpele dingen doen zoals
wasjes draaien, stofzuigen etc. dan gaat het snel over. We maken plannen om
samen nog wat meer van Mexico te zien.
We huren een auto voor de helft van de prijs van de vorige keer,
en vertrekken op woensdag 9 Jan. Tot die
tijd sloven we ons uit in de sportschool en daarna relaxen in de jacuzzi. Tja , luxe went toch wel snel.
Na geld gewisseld te hebben en een heerlijke koffie in
Puerto Moreles, nemen de tolweg van
Morelos naar Merida, een afstand van 300 km.
De autopista is verlaten (niet dat het ooit druk was op de andere weg),
maar belangrijker is dat er geen gaten
in de weg zitten. Ons hotelletje blijkt
erg leuk te zijn, en om 3 uur lopen we
al in de stad. 
Meridia is gesticht in 1542 door de Spanjaarden en is nu
de hoofdstad van Yucatan. De kathedraal van Merida werd gebouwd tussen 1561 en
1598 en is daarmee de oudste van Amerika.
Zoals de meeste koloniale steden is het centrum opgebouwd volgens een
schaakboordsysteem, Noord – Zuid straten met oneven nummers , Oost West
even. Het centrum, de Plaza Grande heeft
het gezellige park wat je in alle steden vindt.
Naast de kathedraal ligt Casa de
Montejo, het voormalige paleis van de stichter van Merida, waar tot voor kort
de laatste familieleden nog mochten wonen.
We boffen dat er een Art Festival in Merida gehouden
wordt deze week. De eerste avond zitten we in Theatro Peon naar een prachtige
dansvoorstelling te kijken. Na afloop
vinden we een erg leuk restaurant met live music (ook goed) .
De volgende dag een bezoek aan het Museum Moderne kunst
in het voormalige paleis van de bisschop.
Misschien was het gebouw wel meer de moeite waard dan de collectie. Verder heerlijk door de stad slenteren . ’s
Avonds een 2e culturele happening ……………
een concert van een heuse “Oma Band”, leadzanger was beslist een bejaarde Opera
Diva. De Mexicanen vonden het prachtig
maar wij zijn na een uurtje toch maar weggegaan.
De volgende bestemming is Campeche. Het is nu vrijdag 11 Januari. Het landschap is heuvelachtig , bebost en verschillende landbouwgebieden. Heel anders dan Yucatan.
Maar eerst stoppen we in Uxmal (Yucatan) een Maya ruïnestad 80 km ten zuiden van Merida. Uxmal werd rond het jaar 500 gesticht, op het hoogtepunt leefden er ongeveer 25.000 mensen, waarschijnlijk was de stad in de 16e eeuw nog bewoond. Uxmal staat ook op de lijst van Werelderfgoed van Unesco. In tegenstelling tot Chitzen Itza vonden we hier de details van teksten en beelden in de gebouwen goed herkenbaar. In Chitzen Itza is veel weggehaald en in musea terecht gekomen. Een prachtig bewijs daarvan zagen we in het Archeologisch museum Campeche
Campeche is gesticht in dezelfde periode als Merida. Pas
in de 16e eeuw verloor de stad haar zelfstandigheid en werd een
belangrijke doorvoerhaven uit het schiereiland Yucatan. Wegens haar rijkdom trok de stad ook veel
piraten aan. Na een verschrikkelijke piratenaanval in 1663 werd over gegaan tot
het bouwen van de stadsmuren van 3.5 meter dik. Belangrijke bronnen van
inkomsten zijn tegenwoordig visserij, aardolie-industrie en toerisme.
Ook hier blijven we 2 nachten, deze keer een ongezellig
hotel maar wel met supersnel internet zodat Harry weer even onze voorraad films
en series op peil kan brengen. We
brengen onder andere een bezoek aan het archeologisch museum in de stadsmuren, heel interessant.
Helaas krijg ik in een restaurant iets verkeerds te eten
en heb de komende 2 dagen last van een
voedselvergiftiging.
Zondagmorgen gaan we weer verder. Zonder einddoel. We gaan eerst naar Calakmul.
Een prachtige rit door steeds wisselend landschap. Hoewel de wegen goed zijn
kom je door veel dorpjes, hier geen rotondes maar flinke hobbels in de weg.
Effectief voor het dorp maar wij schieten natuurlijk niet op. Calakmul, met een oppervlakte van 70 km2,
was een van de grootste steden van de Maya’s ten tijde van de klassieke
periode. De stad ligt in een natuurpark,
60 km van de grote weg af. In het
totaal zijn er meer dan 6250 gebouwen gevonden in Calakmul. De waterreservoirs
waren de grootste uit die tijd, waardoor de stad een aanzienlijke bevolking kon
onderhouden. Schattingen lopen uiteen van enkele tien duizenden tot een miljoen. Pas in de jaren ’70 werd de stad voor het
eerst onderzocht, het grootste deel van de stad is nog steeds niet blootgelegd.
Het is de minst bezochte van alle grote
Maya nederzettingen, voor een deel vanwege haar geïsoleerde ligging. Het is er prachtig.
We vinden onderdak in simpel hotel in een dorpje verderop,
Xpujil en kijken op onze kamer lekker naar een filmpje. (live of Pi).
De volgende morgen weer verder, deze keer zijn we de klos
bij een politiecontrole. We hebben niet de juiste autopapieren (klopt) maar met
$20 zijn we van alles af. Harry vindt het maar niets zo’n bribe, ik vind het
eigenlijk een koopje.
Intussen dinsdag 14 Jan.
Laatste dag dat we de auto hebben. We gaan nog een keer naar Playa del
Carmen om gezellig een beetje te winkelen en te lunchen. Een leuke afsluiting van onze zeer geslaagde
rondreis. Na afloop slaan we eten en
drinken in bij de grote supermercado voor de komende zeiltocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten