Kerstgroeten

Colombia, Santa Marta

Santa Marta is de hoofdstad van de  provincie Magdalena, gesticht op 29 Juli 1525 door de Spaanse veroveraar Rodrigo de Bastidas. Het is de oudste stad in Colombia, gelegen tussen de Santa Marta Mountains  (Sierra Nevada)en de Caraibische Zee. Het was het gebied van de Amerindians van de Tairona cultuur.

Tijdens het koloniale tijdperk verloor de stad haar belang als havenstad ten gunste van Cartagena, die een veel beter beschermde haven heeft, Waardoor die stad ook goed te verdedigen was.

Midden 19e eeuw , met hulp van immigranten bloeide de stad weer op. In de 20^e eeuw werd Santa Marta een grote export haven voor kolen en bananen.

El Libertador, Simon Bolivar, overleed hier op het landhuis (Quinta)  van San Pedro Alejandrino op 17 dec. 1830

Helaas was Santa Marta ook een centrum van de drugs, productie van drugs in Colombia begon met marihuana uit de Sierra Nevada. 

De omgeving van Santa Marta is bergachtig. Het Tyrona National Natuur Park, 34 km ten noorden van SM is het belangrijkste ecologisch reservaat in Colombia

Sinds 2011 is er een fraaie Marina en hoopt Santa Marta ook een hurricane shelter in de Carieb te worden. 

Na onze rondreis door Colombia besloten we toch een nieuwe dinghy in Barranquilla te bestellen, rechtstreeks bij de AB fabriek. De levertijd was 3 weken. Helaas gaat  het ook ten koste van ons bezoek aan de San Blas eilanden want de planning is om uiterlijk 20 dec. in Cancun , Mexico te zijn.

Natuurlijk duurde de levering nog iets langer maar gisteren is de dinghy aangekomen en kunnen we  vanmiddag  7 december vertrekken richting Isla Mujeres. Nog even op de 'zarpe'wachten. (vergunning om te mogen vertrekken)

De wekelijkse ‘pot luck’ had op Thanksgiving Day een speciaal tintje. De Marina trakteerde ons op 3 heerlijke kalkoenen.

In de afgelopen weken ook Spaanse les genomen, om de dag en ieder 1.5 uur prive les. Was erg leuk, maar het blijft een moeilijke taal. We proberen het voort te zetten, door een beetje te lezen en te studeren. Een echt gesprek zit er nog niet in.

 

 

Nu 1000 mijl in bijna 1 rechte koers voor de boeg. De weersverwachtingen zijn goed. Heerlijk om weer eens te gaan varen.  Zonder ‘zarpe’ mag je de haven niet uitvaren, dus even een eindje zeilen was er niet bij. Een uitzondering werd gemaakt voor de eerste internationale Regatta die de Marina op 25 november organiseerde. We zeilden met extra bemanning, Wim en Mathilde en Jim.  Er stond een flinke wind , het parcours was niet meer dan 20 mijl  met wat kruisrakken erin , een goed stuk voor de wind . Er deden 20 boten mee, monohul en catamaran door elkaar.  Tot ons groot plezier werden we 1^e van de  monhul en 2^e overall.  Het was heel gezellig. De 1^e prijs was een tochtje met overnachting naar het Taironaka Eco Park zo’n 80 km hier vandaan.

 

Verder was het een rustige tijd. Regelmatig wandelen door Santa Marta, maar je blijft in de stad lopen en dus is het meer voor de beweging dan voor de fraaie omgeving.

 

 

 

 Lars, Marieke en de kinderen komen op 21 dec, in Cancun aan. Nog net even tijd om de omgeving te verkennen voor de dagelijkse boodschappen.

Wim maakte nog een leuk filmpje tijdens onze Regatta, hoop dat later nog op deze site te kunnen zetten. Een uitgebreide film staat op You Tube onder de naam International Regatta Santa Marta 2012.
veel groeten en tot in Mexico
ans en harry

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Colombia

We hebben net 2,5 week door Colombia getrokken met Mathilde en Wim van de ‘Lonely Planet”. Colombia is een mooi land, met heel vriendelijke mensen, ook in een stad als Bogota waar 14 miljoen mensen  wonen. En natuurlijk   …….  alles in het Spaans. 

Wat je niet ziet, maar wel af en toe hoort van Colombianen of van een Nederlander die hier werkt voor begeleiding van ontwikkelings projecten, is dat de sociale ongelijkheid enorm is. 24 Families beheersen de totale economie,  de bureaucratie is zo complex dat je alleen via 'vriendjes' en smeergeld dingen kunt regelen. Je recht krijgen om een contractafspraak af te dwingen is hopeloos langdurig en verzand uiteindelijk (zeker voor een buitenlandse partij), scholing systeem is van laag niveau.  Dankzij Amerika staat het land  qua drugsexport niet meer bovenaan maar toch nog op een mooie 2de plaats achter Peru. Coke geld zit dus ook bij de grote families die het weer wit wassen via het bouwen van resorts, flats en Marina’s.  De familie die hier de Marina bezit, bezit alle grond langs de kust, half Santa Marta, de haven, een scheepvaart onderneming, veel plantages, fabrieken, en een privé luchtvlootje met een jet, en 2 helikopters. Daarmee landen ze regelmatig bij de Marina, hun hoofdkantoor staat hier naast de Marina, en vliegen zo van en naar hun plantages. Dit zijn de grote ondernemers.  30 jaar geleden begonnen ze met marihuana uit de Siërra Nevada naar de US, en je moet  gewoon niet vragen wat ze nu op al hun plantages verbouwen.

Voorlopig heeft de bevolking geen mogelijkheden om de interne problemen  op te lossen.

Gevolg is dat er guerrilla bewegingen zijn. Er wordt veel  (vreedzaam) gedemonstreerd, vooral door jongeren die vragen om een beter recht-systeem, nivellering van inkomens verschillen, werk, betere sociale zorg  etc., etc..
We hebben dit zelf ervaren in Bogota, maar ook hier in Santa Marta.

 Ondanks deze wat zorgelijke intro was onze reis prachtig.  Het land wordt omringd door de Caribische zee in het Noorden, de Amazone jungle in het Zuiden, de Pacific Ocean in het westen , Venezuela en Brazilië, Ecuador en Peru. Het Andes Gebergte breekt hier in 3 bergketens en bepaald de topografie van het land.  Er zijn 1600 rivieren, woestijnen, besneeuwde bergtoppen en tropisch regenwoud.  Veel vogels, veel soorten fruit en een schat aan musea, en overal muziek. Er wonen meer dan 45 miljoen mensen en 98% is katholiek. Het heeft een jonge bevolking, 53% is tussen de 15-64  . Er zijn geen seizoenen, temperatuur verschillen ontstaan door hoogte verschillen. Heerlijk was het om in Bogota met 18’rond te lopen. In Santa Marta is het gewoon weer 30’’

 We hebben ons gedurende de hele trip veilig gevoeld , rekening houdend met normale regels voor toeristen in alle landen.  Geen afgelegen buurten in grote steden en niet ’s nachts op straat.  Taxi zijn goedkoop, zeker als je met 4en  reist. Geen afdingen op de prijs , het is een vaste zoneprijs of met de meter. Ook prijzen in winkels zijn vast ( je kunt natuurlijk altijd proberen af te dingen !!)  en in restaurants verwacht men 10% service charge soms staat het op de rekening of anders verwacht men het als tip.

Het bus-route-net in Colombia is erg goed, de wegen zijn redelijk maar soms heel slingerend. Er rijden minibussen, middel groot en grote bussen, alles met airconditioning op de langere afstand. Verschillende maatschappijen bedienen dezelfde plaatsen maar de prijzen zijn ongeveer gelijk. Wij vonden de middel en grote bussen prettiger dan de kleine.  Bijna alle steden kennen busstations en kaartjes kun je ter plekke kopen, maar een dag eerder is ook mogelijk.

Vliegen is ook niet duur en heel frequent. Uiteindelijk was het landschap zo mooi dat we maar 1x per vliegtuig gegaan zijn.  De langste afstand van San Gil naar Santa Marta was wel erg lang, vooral omdat de bus ook nog een aanrijding kreeg en we 2,5 uur stil stonden.  We vertrokken om 1900 uur uit San Gil en stapten om 1030 aan boord …………. Eindelijk thuis.

 Mocht je geïnteresseerd zijn in ons reisschema (hierna details) :  we hebben een rondrit gemaakt vertrek 20 oktober , Santa Marta , bus naar Cartagena, vlucht naar Medellín, bus naar Manizales, bezoek aan koffieplantage waar we overnachten, bus naar Bogota, bus naar zoutmijnen van Zipaquira, bus naar San Gil, uitstap naar Barranchira en   , bus naar Santa Marta thuis 06 november.

Voor foto’s kijk op

https://picasaweb.google.com/103940552177236197171/ColombiaWebsite?authkey=Gv1sRgCLTL_PKH1pTxbQ#

 

za 20 okt.  8.30 taxi naar busstation

09.15 klein busje naar Cartagena aankomst 1300
lokale bus naar centrum, duurt heel lang, erg druk. Als we uitstappen moeten we zelf de straat gaan zoeken. Lopen met bepakking, duurt even. Later ontdekken we dat het vlakbij was. Dus omgelopen.
B/B Lucy is fantastisch. Mooi oud huis met binnentuin. Alles met oud Spaanse architectuur. Mooie kamers met fan, koffie wordt bovengebracht door bediendes. Ontbijt volgende ochtend aan prachtig gedekte tafels met mooi Engels servies. Zeer uitgebreid ontbijt. Echt leuk
We lopen door Cartagena, borrelen en zoeken een restaurantje. Valt niet mee
Thuis nog koffie op balkon voor de kamer.   22.30 slapen

zo  21 okt  0800 ontbijt

lopen en lopen door de stad. Erg mooi veel oude architectuur. Koffie drink je op een bankje in het park. Koffie uit thermoskannen.  Bezoeken het goudmuseum. Lunch op een leuk terras.
Dan lopen we naar Club Nautico, buiten de stadsmuren. Harry wil naar dinghy zoeken. Kantoortje is dicht , Marina nogal shabby. We lopen terug naar hotel, s’ avonds eten we pizza.

ma 22 okt 0800 ontbijt

Har en ik lopen naar Club Nautico, nu kantoor open, Maar ze bemiddelen niet meer met aanschaf dinghy. Proberen nog de watersport winkel , maar dat is toch niet handig. Kopen vast vlaggen voor Panama. Ontmoeten WM in park met kopje koffie, bezoek Museo Historico en Palais d” Inquisition. , Torre del Reloj, en Museo Arte Moderne . Daarna terug naar hotel.
boekingen voor volgende bestemming regelen.  Flight tickets van Avianca naar Medellin hebben we al.  Hostel- hotel is wat moeilijker. We maken2 reserveringen en zien morgen wel.
Eten op terrasje vlakbij ons pleintje, leuk en lekker.  terug on 22.30 en slapen.
Cartagena was erg mooi, prachtig gerestaureerde stad. We ervaren dat het heel veilig is overal en Colombianen zijn aardige mensen.  Bij Lucy rekenen we 360.000 peso’s af voor 2 pers (155 euro)

 di 23 okt. 

Vliegtuig naar Medellín, helaas hebben we niet gezien dat we op Medellín international airport landen. ….  36 km buiten de stad.  Mooi ritje met de taxi naar ons hotel, kost ons 58.000 peso’s.  Hotel Aqua in de wijk Poblado, aeria roso, dit zijn de uitgaans wijken waar de leukste hotelletjes/restaurants liggen . Nemen taxi naar Plaza Botero in centrum, groots plein met 23 beelden van Botero .  In de zijstraten allemaal winkels met kraampjes en heel druk. slenteren er door en nemen aan eind taxi terug. WM gaan niet meer eten wij gaan naar de Indiër naast het hotel. erg lekker,

 wo 24 okt

simpel ontbijt. Regelen onze zaken voor Manizales de volgende bestemming. Kost veel tijd.
taxi naar beeldenpark op een heuvel. Koffie en terugwandelen door park. Matig interessant. Lopen naar Plaza Botero, lunch op terrasje naast museo Antioquia, prachtig. Terug naar hotel , even uitrusten. Gaan eten, leuke tapas. Maar Har wil ook nog gewoon eten, ik ga nog maar even mee !

  do 25 okt

8.30 taxi naar busstation, 9 uur mooie middenmaat bus naar Manizales. Schitterende tocht door bergen, 2 baans drukke wegen., ongeveer 6 uur rijden.
taxi naar hostel, via oude, beetje achterbuurt komen we hoog in de stad in de wijk  El Cable.  het hostel ziet er shabby uit maar binnen is het prima. Ik heb rugzak in de bus laten liggen, ga direct terug met taxi. Tas is bij boekings kantoortje. Keurig. Weer terug omhoog.  Om 1600 taxi naar het hoogste punt van de stad, het park Los Coloniazidores, mooi uitzichtpunt voor zonsondergang.  terug naar hostel, restaurant moeilijk te vinden en we eten in shopping centrum. Maar wel leuk tentje voor Irish koffie toe, maar de whisky is op!!

 vr 26 okt

met privé vervoer van hostel (Patrice) naar natuurpark Rio Blanco, we wandelen 3 uur met gids en tolk. erg leuk, veel vogels . Eindigen bij huisje waar we koffie drinken en hummingbirds kijken. Zo leuk. Patrice wacht al op ons. We lunchen heel lekker bij een frans broodjes restaurant.  Later per taxi naar hotspring en heerlijk uurtje in het water. .s avonds naar down Town Medellín, Tango Street maar dat is niet succesvol. We vinden geen restaurant, uiteindelijk een (uitstekende) chinees, die zoveel opdient dat we er wel 3dagen van kunnen eten. Tango dansers zien we nooit. 

za 27 okt.

Patrice brengt ons naar de koffie Hacienda Guayabal. Prachtige plantage waar we heel erg verwend worden, door personeel en land lady, prachtige tuin en heel veel vogels. We maken een tocht over de plantage van wel 3 uur. Plukken koffie en zien veel interessante vegetatie. Bv. Rode bananen, nog nooit gezien.  We hebben mooie kamer met waranda en de temperatuur is heerlijk.  Jammer dat we maar 1 nacht blijven. 

Zon 28 okt

om 6 uur op gestaan om nog vogeltjes te kijken, heerlijk zo vroeg buiten. Helaas moeten we snel ontbijten en dan per taxi naar Manizales busstation, volgende bestemming wordt Bogota.  Prachtige tocht, grote bus , erg bergachtig en ik wordt ziek. Na de lunch is het vlakker en geen last meer. Ander landschap meer Oostenrijk. om 17.30 komen we in Bogota aan.  Taxi naar B&B, hij kan het niet goed vinden, als we uitstappen nemen we nog een taxi maar achteraf blijkt het 1 straat verder te zijn. Dus toch goede taxi.  Hostel is in huis bij Swiss-Colombia echtpaar. Beide Prof aan de uni. De hele woon kamer is voor ons beschikbaar, slaap kamers zijn ook mooi. Intussen teistert Orkaan Sandy New York, we hebben tv en CNN op de kamer. We bestellen heerlijk eten bij een Italiaan, verrukkelijk

ma 29 okt.

 klein ontbijt. Opstap in Bogota old town. Blijkt een heel eind weg te zijn. We lopen de hele dag rond en nemen de cable car naar Montserrat. Prachtig restaurant, mooi uitzicht en matig eten. We lopen terug naar beneden, leuke afdaling. Eenmaal terug in stad is het spitsuur, Taxi nemen kost ons meer dan een uur, de rit uiteindelijk eindeloos lang. Verkeer in Bogota is rampzalig.  Bestellen weer eten bij Italiaan, deze keer heerlijke pizza

di 30 okt

taxi naar stad. Op Plaza Bolivar een grote demonstratie, heel veel mensen maar niet bedreigend. Demonstreren voor beter sociale voorziening en salaris nevellering. Daarna na Het Goud Museum waar we bijna de hele dag doorbrengen. Schitterend. Lunch in museum. Daarna diner in leuk restaurant en taxi terug, minder druk maar nog steeds ver.

wo 31 okt   0730 ontbijt

taxi naar bus, naar Zipaquira salt cathedral,45 min met de bus. Nemen een toer van 1.5 uur door de zoutmijn, interessant. In de oude mijn is een kerk gemaakt met kruisweg. Dan bus via Bocerna,  naar Tunja, daar weer overstappen en klein busje naar Villa de Leyva. Daar taxi naar hostel Colombian Highlands. Ligt heel mooi, leuke bouw en kamers ok.  Lopen wat rond, het is Halloween, biertje in kroegje en lekker eten.  vroeg slapen. Villa de Leyva is een oud koloniaal stadje uit 1572

 do 1 nov ontbijt is not inclusive  maar goed , niet zoveel keuze

vandaag wandeldag, vertrek 9 uur, bezoeken blue holes / Kronosaurus museum, een echte fossiele die daar gevonden is, /  Piano Huis etc. De temperatuur is hier heerlijk. We rusten even uit en gaan lekker eten, tenminste, we denken lam te bestellen maar krijgen beslist iets anders., ook de rekening lijkt niet helemaal goed.

vrij 2 nov. ontbijt in Town wordt een flop

we moeten de laatste nacht met 4 op een kamer, misverstand met boeking. Geen probleem. Eerst nieuwe accomodatie en reis voor volgende stop boeken. Kost wat tijd maar met hulp van de staf gaat het veel sneller. We wandelen vanuit hostel, berg op erg mooi en lekker wandelen.  We lunchen bij Allemagne (eindelijk lekker eten) en dan weer wandelen naar Terra Cotta house van Octavio Mendoza, grappig.  {s avonds weer eten bij allemagne. Nog even naar het feest op het grote plein maar dat stelt niet veel voor.

zat 3 nov

alle 4 goed geslapen in 1 kamer. We moeten 2 nachten in San Gil boeken ivm festival. 1 nacht accepteren ze niet. OK,     ’s morgens bezoeken we de markt en rond 1 uur nemen we de bus  naar Tunja dan overstappen op grote bus en we komen 4 uur later in San Gil aan. Lopen naar hostel, vinden leuk eettentje . er zijn veel mensen op de been maar verder is er niets. Het is lang weekend vanwege Allerheiligen op donderdag. In Colombia verschuiven ze die dag naar maandag. Slim heb je lang weekend.  Onze kamers hebben balkon aan plaza zijde, lekker veel herrie maar wel leuk. Slapen redelijk

 zondag4 nov

leuk ontbijt op balkon aan plein. bus naar Barichira, rondkijken en wandelen naar Guane. Eigenlijke makkelijke wandeling, lopen rustig behalve Har, die is veel eerder beneden dan de rest. Drinken onderweg nog wat en vinden Har op bankje op de plaza major,. Kijken nog wat rond, gaan met bus terug omhoog, ook rond kijken en met bus terug naar San Gil.  Even borrelen bij hostel, en alle 3 aan de smart Phone, arme ik ......  eten bij dezelfde tent.

 Maandag 5 nov

 rustige dag in San Gil, we eten rond 5 uur en nemen dan de nachtbus van 1900 naar Santa Marta. De rit moet 13 uur duren maar door een aanrijding staat de bus zeker 2uur stil en moeten we van bus wisselen. Uiteindelijk een hele lange trip en rond 1000 uur op dinsdag 6 nov. Stappen we moe maar voldaan weer aan boord

 

 

Aruba , nieuw roer, vertrek

In de week van maandag 1 tot 7 okt. Gaan we nog een paar keer kijken hoe de opbouw van het roer vordert.  Victor spreekt beperkt Engels en dat veroorzaakt zo hier en daar wat misverstanden. We besluiten regelmatig te gaan om goed te weten wat er gebeurt. Verder is het een rustig weekje. We doen erg ons best om wat Spaans onder de knie te krijgen.  Omdat het rond de boot altijd druk is met snelle motorboten besluit ik vanaf de kant te gaan zwemmen. Het water is heerlijk warm en redelijk schoon. Har mag helaas niet met zijn duim in het water.  De wond geneest maar heel langzaam.

Donderdag begint het Carribean Sea Jazz festival dat klinkt toch wat logischer dan in Curaçao waar ze het Northsea Jazz festival hadden.  Café La Plaza, een echt Nederlands eetcafé , heeft de primeur. Om 8 uur speelt de band van ??? (sorry vergeten) , We vinden het erg gezellig en het eten is goed.

Vrijdag wil Harry voor en check up van zijn duim langs een dokter. We bussen naar het General Hospital ten Noorden van Oranjestad.  De 1^e hulp arts  adviseert om naar het medisch centrum in San Nicolas te gaan . In het GH is het basistarief $350 ongeacht e verdere handelingen. Wel wat veel om een paar hechtingen eruit te halen.  En aangezien we toch niets te doen hebben pakken we ’s middags de bus en tuffen naar San Nicolas. De arts haalt de hechtingen er nog niet uit maar geeft een 2^e antibiotica. Zondag terugkomen (dan heeft hij dienst) en gaan ze er wel uit.  De wond is allesbehalve dicht maar de ontsteking stopt zodra de hechtingen eruit zijn.

opbouw van het roer

Week 8 – 14 okt.

Maandag vroeg een laatste check van het roer. Helaas , hier gaat het fout. Het roer is maar aan 1 kant afgerond en stomp aan de andere zijde.  Weer een misverstand.  Niemand is blij maar het moet wel hersteld worden.

Intussen is het weer gaan waaien en de verwachting is pas donderdag zonder wind.  Niets aan te doen. We gaan nog maar een keertje lekker uit eten ergens in de Hoofdstraat.

Donderdag komt het roer, ziet er nu goed uit, Victor heeft Joydell,  een duiker van het Dive Center meegenomen.  We slepen alles met de dinghy weer naar de boot.  Het terugplaatsen van het roer gaat verrassend snel en makkelijk. We gebruiken de grootzeilval , die we met een dwarslijn boven het gat van de roerkoning kunnen houden, om het laatste stuk van de roerkoning  omhoog te hijsen.  Zelfs het monteren van de borgschroefjes op de juiste plek gaat snel.

Beide mannen willen graag mee om een proefvaart te maken.  Wat ben ik daar achteraf blij om want het binnenhalen van het 2^e anker (plus 60 meter ketting) moest met de hand gebeuren. Omdat Harry nog steeds een  “one arm bandit” is , hadden we er samen een heel zware dobber aan gehad.  We varen een 1.5 uur rond, op de motor maar ook onder zeil.  Het roer gedraagt zich prima ………  we hebben weer een bruikbaar schip !!!  Pff dit heeft ons bijna 4 weken gekost.  Als alles afgehandeld is (centjes!!) ruimen we op en maken de boot klaar. Ik kook voor 2 dagen en dan vertrekken we om 23.00 uur.  Er is weinig wind de komende dagen en de afstand naar Santa Marta is 275 mijl.

Vrijdagmorgen valt de wind weg en motoren we 6 uur. Daarna wisselt zeilen en motoren elkaar af.  We kunnen veel de Code 0 gebruiken maar wanneer we meer dan een uur met een snelheid van 3 knopen gedobberd hebben zetten we weer even de motor bij. ’s Avonds en ’s nachts is het heerlijk varen maar tussen 12 en 3 overdag is het bloedheet.  Het raam wat in de buiskap gemaakt is, is wel heerlijk maar midden op de dag kun je beter binnen blijven.

 We zien een walvis op redelijke afstand. Hij spuit een paar keer en verrast ons ook met een mooie zwaai van zijn staart voordat hij naar beneden duikt.  Later in de middag zwemmen er dolfijnen rond het schip. We gaan voorop staan, kennelijk zien ze ons want ze blijven een hele tijd rond de boeg spelen.  Dan zwemmen ze naar de sleepgenerator die natuurlijk mooi blinkt in het water, en hangen er nieuwsgierig boven. Het vislijntje hangt ook achter de boot, maar gelukkig bijten ze nergens in. Wat zijn het toch een leuke beesten. Al met al was het  heerlijk om weer eens op het water te zijn.

Zaterdag middernacht komen we in Santa Marta aan. Wim had gezegd “ roep me maar op …….. van dat aanbod hebben we graag gebruik gemaakt en zo leggen we heel snel en makkelijk aan in een prachtige Marina.  Even een biertje en bijkletsen. Zij zijn net terug van hun 6 daagse wandel tocht naar de Ciudad Perdida, het klonk fantastisch, wij hopen dat later ook nog te doen.

Groeten voor nu uit COLOMBIA , SANTA MARTA

 

 

 

Aruba 2

Excuses voor de ongemakken met de website. De foto’s bleken niet te zijn opgeladen terwijl dat op mijn computer niet zo was. Een probleem op de blogsite met het opslaan van de foto’s.

Intussen is Victor begonnen met de opbouw van het roer. We zijn er zaterdag geweest, ziet er goed uit maar Harry houdt de vinger aan de pols want er zijn nog vele aandachtspunten.

Vrijdag is er een eerste poging ondernomen om ons Marina Varadero in te slepen. Tot onze grote ergernis stond er dus geen 8ft water, zoals de havenmeester beweerde, maar hooguit 7.5ft.   ……………. Dat is gewoon niet goed genoeg en we gaan niet aan de mast hangen en allerlei andere trucs verzinnen want straks moeten we er ook weer uit.  Dus weer terug op onze plek.

 

’s Middags eens langsgelopen bij de SAR (KNRM) want we hadden gezien dat de Siegfried weer kon varen. Afgesproken dat ze de volgende ochtend aan boord zouden komen met Sander. Sander is DE yachting specialist op het eiland, op alle gebied, dus ook de trainer van de SAR mensen. We bespraken verschillende  opties en besluiten om iets verder bij  SurfsideBeach  Marina te gaan liggen. Net voorbij het begin van de landingsbaan.

Opnieuw was het een hele klus. Iedereen onderschat het effect van een zeilboot met  zo’n hoog vrijboord. Het plan was ons langszij te slepen maar de Siegfried kon ons niet in positie houden. Dus maar weer gewoon de sleeptros voorop …………………. En Ja , enorme uitzwaai, en zo breed is het water hier niet.  Wanneer wij flink achteruit slaan in de uitzwaai gaat het beter.

1^e ankerpoging mislukt, 2^e gaat beter en we liggen vast. Al die tijd waait het 20-25 kn.  Intussen heeft Harry met z’n duim tussen anker en ketting gezeten en kon hij even zijn eigen botjes  aanschouwen.

Vlug iets eromheen, behalve een flinke wond zag het er verder ok uit.  Harry dus uitgeschakeld en ik help Sander verder. We zetten ook gelijk een 2^e anker, dat gaat makkelijker met de Siegfried nog naast ons.  De windverwachting  voor het weekend is heftig.

Harry gaat mee met de reddingsboot, EHBO op hun kantoor en daarna het ziekenhuis in San Nicolas. 7 Hechtingen en tetanus injectie.  Hij voelt zich goed genoeg om de huurauto op te halen en naar SurfsideBeach te rijden.

Ik heb intussen de boot weer op orde gebracht, dinghy eruit en de buitenboord motor erop.  Ik vind dat echt een zware klus met veel golfslag, maar het lukt.  Haal Har op en dan rijden we naar Victor om de vorderingen te bekijken.   Hoewel het al ver in de middag is gaan we toch een beetje sightseeing-en. We rijden naar California Lighthouse.  Op de terugweg langs alle hotels en resorts ten noorden van Oranjestad.  Het zijn gewoon vakantiedorpen op zichzelf.  Daarna de supermarkt , een hele grote met alles wat je maar nodig hebt.  Als we de auto op het strand bij de dinghy parkeren is het al donker.

 

Zondag waait het weer fors en gaan we pas ’s middags van boord. Nu de andere kant van het eiland tot voorbij de raffinaderij. Even wat gedronken bij de Zeerover, erg leuk op zondag wanneer het bomvol zit met Arubanen die hun mandje vis en chips eten.  De plaatsjes stellen niet veel voor maar de uitzichten over de kust zijn fraai. 

’s Avonds zijn we meestal aan boord. Intussen helemaal verslingerd aan de serie the Killing, dus minstens 1 aflevering per avond.  Maandag halen we nog even verse vis bij De Zeerover en dan leveren we de auto weer in.  Nu we wat dichter bij de stad liggen hebben we geen bus meer nodig.  Nadeel is dat we geen internet aan boord hebben en nog steeds nat worden in de dinghy ride naar het strand. Zo is het nu eenmaal. We hopen dat eind deze week het roer klaar zal zijn.  Het terugzetten van het roer op de boot zal nog wel wat voeten in de aarde hebben. We liggen nu op 12 m diepte !!!

California Lighthouse

Groeten Ans en Harry

 

Aruba, het roer

Donderdag 27 september

Na een onzekere week begint onze situatie duidelijk te worden. We hebben de schade goed in kaart gebracht waarna de zoektocht naar de juiste persoon en locatie om een nieuw roer te maken kon beginnen. We vermoeden dat er wat speling tussen het schuim en frame respectievelijk de epoxy fiber schaaldelen gekomen is, en het geheel is gaan ‘delamineren’.  Waarschijnlijk was dat al een hele tijd bezig. Het kleine scheurtje wat Harry in Curaçao repareerde was misschien het eerste alarm teken. Maar wie denkt nu aan zoiets ???            

Hoe nu verder ? Vele opties, Hanse in Duitsland, Jacco in Lelystad, Pierre in Curaçao maar de voorkeur is hier in Aruba repareren.

De eerste lokale 'fiberglas' man zagen we pas donderdag, maar die vond de klus wel wat ingewikkeld. 

Vrijdag op zoek naar de volgende, die we pas op zaterdag spraken, maar wel leek te weten waar hij het over had. Helaas had hij geen enkele interesse meer om deze “ínteressante” klus te doen. Hij kende wel iemand die het wel kon doen.

Intussen besluiten we om de kern van het roer uit hechthout op te bouwen (wat zwaarder, maar veel sterker dan foam en de epoxy fiber laag erover heen maakt het sterker en waterdicht).

Zondag kwam Victor kijken, maandag offerte binnen. Victor blijkt ook duiker te zijn dus dinsdag morgen de roerkoning  met frame eruit gehaald .  Hij onder het schip met duikfles, wij boven timmeren met hout en hamer om het uit de lagers te laten zakken.

hier laten we de roerkoning langzaam zakken

Daarna het roer naar de kant gesleep achter onze super dinghy!!  Het roer hing aan 4 stootwillen achter het bootje, Harry ,Victor plus duikuitrusting en gereedschap in het bootje . Zo heel voorzichtig naar de kant.
Hij denkt er 1,5 wk over te doen (dus eind volgende week)

Harry zit nog wel en beetje met het feit dat de enige tekening die we hebben van het roer,  een pdf-file afgedrukt op A4 formaat is.

In die tekening is wel met lijnen aangegeven waar het profiel 10-20-30-40-50-60 mm dik is, maar verder alleen de roer diepte is aangegeven in mm (voor de standaard en de ondiepe uitvoering).

Daarnaast is aangegeven dat de roeras loodrecht uit het schip komt en een beetje scheef door het roer heen steekt.

Op basis van die ene afmeting en de afbeelding daarvan in de tekening moet de schaal van de tekening afgeleid worden, en daarna verder gaan meten in de tekening en proberen te bepalen hoe groot het roer op de verschillende plaatsen is.

Victor, een Venezolaan die de klus doet spreekt gebrekkig Engels, kan maken wat zijn ogen zien, maar de slag van tekening naar werkelijkheid zal toch wel wat begeleiding vergen. Dus dat wordt nog interessant :).

O ja, we hebben wel opdracht gegeven om het roer 140 mm in te korten t.o.v. de standaard versie, waarbij dan de roeras zo'n 6 mm naar voren moet schuiven ivm de balans. Dat uitleggen in het Engels was ook wel een hele klus, vandaar dat we gedurende de opbouw van het roer wel wat vaker zullen gaan kijken.

Na het transport had Victor overigens wel de tekeningen goed uitgewerkt en dat gaf weer wat vertrouwen.




onze super dinghy

roerkoning en frame



 

Intussen liggen we hier 12”27.7N en 070”0.2W  midden op een water, tussen de wal en een rif met mangrove. Op de wal 1 weg en een rij huizen en dan de landingsbaan van het vliegveld.    Niet helemaal open water dus maar wel een tochtgat. Er staat constant een behoorlijke wind en stroom. Naar de kant gaan (10 min met de dinghy) kan alleen in zwemgoed, want je bent altijd nat. Vorig weekend  gierden er windstoten over ons van 38 knopen  (wk 8) .  Wel houdt de kustwacht ons goed in de gaten , toen we vergaten ons ankerlicht aan te doen lagen ze al weer direct met de grote rib en schijnwerpers naast ons !!!   Maar helemaal veilig voelen we ons niet zonder roer. Als er iets gebeurt, kunnen we niets en drijven we in een mum van tijd de mangroves in. Voor alle zekerheid een 2e anker aan dek klaargelegd.

 

Nu we het roer kwijt zijn gaan we organiseren dat we wat dichter bij de wal komen. We liggen voor Marina Varadero, nog voor de aanloopgeul.

Hopelijk kan de havenmeester een krachtige motorboot regelen om ons eerst een tijdje in de Marina te leggen, en als dat niet meer kan ivm een vistoernooi ons op een ankerplek te leggen dicht onder de kust.



 

De varadero Marina had wel voorzieningen om ons uit het water te halen, maar uiteindelijk bleek dat niet nodig. Verder is er niets (wel een bar/restaurant), ook niets in de buurt, en de bus naar Oranjestad doet er 50 minuten over omdat hij eerst naar een dorpje in het het zuidoosten rijdt en dan pas om het vliegveld naar het noordwesten naar Oranjestad.

We worden van de nattedinghy-ritjes en het hele gedoe niet altijd even vrolijk. Hadden we net de autopilot gehad, liep de boot weer als een trein over de golven, krijg je een roer voor je kiezen. We doen maar weer allerlei klussen. Ik heb mooie windvangers gemaakt voor de luiken van de voorhut en voor de toegang naar hoofdkajuit (slaapt een stuk lekkerder, zelfs frisjes later in de nacht).

De NL gasflessen zijn hier gevuld (voor weinig geld zelfs).

De opbouw gaat nu ook in de was, en we zijn bezig om iemand te vinden die tralie-hekwerken kan maken voor het toegangsluik en de 2 grote luiken in de voorhut (kunnen de luiken open blijven en toch niemand binnen komen) De volgende bestemmingen zijn misschien iets minder veilig.

Ook bijspijkeren Spaans staat op de to-do lijst, Har is vandaag begonnen :((.

bushalte onder de boom

einde weg =begin startbaan vliegveld

 

Curacao deel 2

4 september 2012

We landen  weer op Curaçao, met  maximaal gewicht aan bagage en als  special Luggage  de nieuwe zeillatten voor de fok.  Niets voor ons om zo zwaar bepakt te reizen.  De dame met het autootje staat weer op de airport. Deze keer een Hyundai maar wel met airco.  Het is al vrij laat wanneer we bij de boot aankomen. Maar zomaar opstappen, luikjes open en een drankje is er deze keer niet bij.  Nee de Lion King staat hoog op pootjes (stutten) .  
Eerst klimt Har 4 meter omhoog met de ladder en opent de achterklep zodat de klimhoogte nu slechts 3 meter is en een fatsoenlijk plateau om op te stappen . Daarna  de spullen aan boord sjouwen.  De eerste dag is het altijd griezelig op zo’n wiebelende ladder, maar  daarna loop je net zo makkelijk naar boven als op een gewone trap.

Wat was de boot vies, een dikke lag zand/stof op en in de boot. Eerst maar schoon beddengoed voordat we gaan slapen. De volgende dag in ieder geval de slaaphut schoongemaakt. De rest had weinig zin. Iedereen schuurt hier boten, buiten wordt een berg afgegraven . Het is hier gewoon vies  en vreselijk warm.

De anti fouling zat er nog niet op !!!  miscommunicatie, zei de Marina  maar het zou snel in orde gebracht worden.  Dat gebeurde ook maar tegelijkertijd hadden we zelf ook nog genoeg te doen.

Har doet de klussen onder de waterlijn ; Een  roterend mes voor de schroef monteren  ,tegen de visnetten en drijvende wiervelden op zee; hij repareert het roer waar een scheurtje in zat.
Ik zet de boot in de was, unieke kans nu hij op het droge staat !! Maar ja je hebt toch wel een (gammele) werkplateau om erbij te kunnen.   
De nieuwe huik werd gebracht , maar we moesten hem er zelf opzetten, weer een dagtaak. Gelukkig paste alles goed en ziet het er mooi uit.
Al met al heel hard werken in hitte en stoffige omgeving.  Ik had me niet goed voorbereid, ging uit van een paar dagen klussen en dan vertrekken en was zo nu en dan behoorlijk aan het mopperen.

Toch was het wel gezellig in de Marina. Wim en Mathilde van de “Lonely Planet” waren een paar dagen voor ons terug gekomen. Iedereen om je heen, van alle nationaliteiten met allemaal verschillende boten,  is aan het werk en dat schept de gebruikelijke band.

Maandag nemen we een dag vrij en gaan we  met de auto op stap, naar  Christoffel Park, een mooi natuurpark met de Cristoffelberg die we natuurlijk  beklimmen.  Nog steeds warm warm warm, dus op de terugweg even lekker naar de Beach club.  Het mooie blauwe water voelt als een heerlijk bad.  Dinsdag leveren  we de auto in omdat we hem haast niet gebruikte. Nog wel even bevoorraden met de zware dingen.

Woensdag 12 september gaan we in het water, met een trailer/wagen duurt dat echt uren, het is wel een spectaculair gebeuren. 

 Dan moet de verse spullen aan boord, groente fruit en joghurt.  Ook van hieruit een busje naar de supermarkt. Zaterdagavond gaan we gezellig uit eten met z’n 4en, voor mij de eerste keer om Willemstad bij night te zien.

Maar eindelijk komt de dag dat de plannen gemaakt zijn  om verder te trekken. Samen met de Lonely Planet gaan we richting Colombia. Het is maandag 24 september. De LP vaart rond 2 uur weg, wij moeten nog naar Douane en immigratie om uit te klaren en varen om 1700 weg. 

We roepen Fort Nassau op en als we bij het pondjesbruggetje komen kunnen we zo naar buiten varen.  Willemstad uitvaren is leuk, even ben je het vermaak van de mensen op de terrasjes en sta je op foto’s bij wildvreemde mensen.

 Het is mooi weer,  we kunnen een koers van  285”  varen en met een wind van 20/25 kn, zetten 1 rif in het grootzeil en rollen de fok iets in. Zo maken we toch nog 8 tot 10 kn door het water (9-11 over de grond dankzij de stroom mee) en dat is meer dan genoeg.  De zeegang is behoorlijk.  Het  voelt heerlijk weer op het water te zijn, eindelijk ruimte om je heen en geen stof meer. De zon zakt snel en het wordt heerlijk koel,  jammer genoeg geen maan vannacht.

 De LP bericht dat ze zo’n 30 mijl voor ons liggen. We houden contact met sms via de satelliet telefoon. Harry gaat vroeg slapen en ik geniet van de verfrissende avond.  In het begin nog wat schepen om ons heen , allemaal keurig te peilen op de AIS, maar opeens wijkt een behoorlijk vrachtschip niet meer voor ons uit en vaart recht op ons af.  Ik maak Har snel wakker, we gaan over stag (geen gijp met zulke golven) en draaien een rondje.  Was daar niemand op de uitkijk ???? .  Har gaat snel weer verder slapen.

Helaas niet voor lang, rond 2300 hoor ik iets …. een klap, bonk, gekraak ….. het is onduidelijk.  Merk direct daarna dat ik geen controle meer over het roer heb.  Har had het ook gehoord en komt al naar buiten. We checken van alles en komen tot de conclusie dat het roer wel gebroken moet zijn.   De boot is onbestuurbaar !!!

 Het is donker en er staat een behoorlijke zeegang. Even onder de boot kijken lijkt ons niet veilig !!

Nog maar een 2^e rif bijzetten  en de fok weghalen . We liggen praktisch stil. Er zijn geen schepen meer in de buurt dat geeft een veilig gevoel. De Lion King (zonder roer) gaat  mooi rustig bijliggen.  Maar wat nu ….  We roepen de Coastguard op via de marifoon via normale procedure.  Ze reageren direct maar moesten wel even uitzoeken wie ons nu moest ‘redden’ want we zitten dichterbij Aruba dan bij Curaçao. Wij willen natuurlijk terug naar de werf in Curaçao.   Helaas dat lukte niet het wordt  SAR Aruba, (search and rescue)  het  bootje heet Siegfried.  Het duurt een paar uur voordat ze ons bereiken. We gaan met de stroom richting Aruba. 

Om je dat te visualiseren (alleen vrouw hebben daar moeite mee zegt Har) heb je enige tijd nodig.  De heading (kompaskoers) is 70-90’, met de neus dus naar Curaçao maar de Course-Over-Ground (waar we echt heen gaan) was 285, met de kont naar Aruba. Als ik het opschrijf is het heel logisch maar daar in het donker duurde het even !!!

Na enige uren heeft de Siegfried  ons bereikt en nemen  ons op sleeptouw.  Wij zijn ongeveer 3x zo groot als het sleepbootje  dus dat is niet zo simpel.  We zwaaien  nogal  breed achter hun uit en de tros breekt 3x . Harder dan 4 knopen moeten we niet varen.   Net als het licht wordt  begeeft de motor van  Siegfried het …….  Nu zijn we  allebei  stuurloos !!! Dat was eigenlijk wel lachen.

We zien  Aruba al goed liggen.  Een loodsbootje komt de Siegfried ophalen en voor ons nadert met grote snelheid een enorme rib van de kustwacht met 6 man aan boord.   2 Stevige mannen stapten aan boord en nadat ze eerst al onze documenten bekeken hebben nemen ze ons op sleeptouw.  Je weet tenslotte maar nooit wat je naar binnen sleept !!

Zo gaan we nog enkele uren verder , er blijkt een Marina te zijn die de capaciteit heeft ons uit het water te halen.  De kustwacht wil ons niet in de Marina brengen, te veel risico zeggen ze en dat is begrijpen we wel.

We gooien het anker uit op en gaan direct het water in. De roerkoning (met het hele geraamte van het roer) hangt er nog maar het laminaat, schuim en alles waar je een roer van maakt is verdwenen !!!   Naar een oorzaak kunnen we alleen maar gissen, maar waarschijnlijk is het iets wat langzaam vergaan is om wat voor reden dan ook.

Dan komt het grote probleem, hoe gaan we dit oplossen. 

Als het goed is zijn Wim en Mathilde intussen in Santa Marta, maar of we nog samen Colombia zullen doen is zeer de vraag.

Het is nu vrijdag, we liggen nog steeds op dezelfde ankerplek.  De mensen in de Marina zijn zeer behulpzaam.  De eerst ‘polyesterman’  gaat de klus niet doen. Hij weet veel van polyester reparaties, maar alleen van alles boven de waterlijn .
We nemen contact op met Hanse in Duitsland, per omgaande sturen ze de tekeningen met specificaties.
We nemen contact op met Pierre van Curaçao Marine, hij zegt een roer te kunnen maken.  Dan moet het transport bekeken worden.
Zo dadelijk gaan we praten met een volgende man op Aruba, maar de kansen hier lijken ons gering.  
Maandag gaan we even uit het water om de roerkoning eraf te halen. 
Al met al zijn we nog wel even bezig om het te organiseren.  De komende maand zijn we hier waarschijnlijk wel. 
Ans

Curacao van 28 Juni tot 16 September 2012

Geen verhaal over mooie zeiltochten, fraaie baaien en adembenemende vissen.  De enige zeil manoeuvre in die tijd is het verhalen van de boot van het Spaanse water naar Curaçao Marine.

Verder 'verlof ' in Nederland en veel werken.

 

Tot 3 Juli hebben we  samen  met de auto Curacao een beetje verkend.  We hadden een heel oude Mitsubishi  4WD zonder airco maar wel geschikt om overal te rijden.  We bezochten Willemstad met zijn  prachtig Waterfront  en de wijken Punda en Otrabanda.  Punda voor de winkels en de terrasjes en Otrbanda met de fraai gerestaureerde huisjes.  Doet een beetje aan de Jordaan in Amsterdam denken .

Verder maken we een leuke tocht helemaal naar Westpoint,  slechts 45 km,  maar onderweg mooie baaien  met beachclubs of soms een ‘vrij’ strandje . Een stoer tochtje over de ‘dirt road’ met steile hellingen en diepe kuilen langs de olie opslagtanks.  Het N-W van Curaçao is weinig bewoond, erg heuvelachtig en een fraaie rotskust aan de Noordoost zijde van het eiland.

2x Per week organiseert een open bar/restaurantje  aan het eind van het Spaanse water ‘happy hour’ waar niet alleen zeilers komen maar ook Curaçaoërs.   Op dezelfde plek  komt iedere dag een busje van de supermarkt (Vreugdenhil alias Spar) om zeilklantjes op te halen, uurtje boodschappen doen en dan weer netjes terug.  Heel handig,  maar wij hadden deze keer onze eigen auto (nog handiger !)

Zo was het al snel 3 Juli en vloog ik ’s avonds met Air Berlin naar Düsseldorf.  Ruim op tijd om bij de geboorte van mijn liefste kleindochter Aline te zijn op 13 Juli.  De rest van de maand vooral heerlijk Oma geweest, flesjes en luiers maar vooral veel knuffelen met Aline, fietsen en spelen met  Sandertje , en op stap met  Myrthe en Bjorn, naar  Madurodam en  met z'n 3tjes een weekje kamperen op Texel.

Fijn om de kinderen weer te zien, mijn moeder en de vriendinnen.  Samen weer leuke dingen doen en vooral heel veel kletsen.

 

De Lion King lag nog steeds op het Spaanse water en Har heeft onder andere tijd besteed aan geplande maar vooral niet geplande klussen. Zo raakte het anker bv los van de ketting, er sprong al iemand aan boord voordat hij het zelf in de gaten had.  Met hulp snel een ander anker bevestigd en op een nieuw plekje laten vallen. Wel tegen een andere boot aangedreven, die verder geen schade had, terwijl bij ons de achter scepters toch behoorlijk verbogen zijn en tevens was de dinghy als een soort wig tussen de 2 boten gekomen en enigszins gekneusd.

Nu ons prachtige Rocna anker ???    Met hulp van onze vrienden van de sv Jakker, goede duikers . Hier is hun verhaal en nogmaals  veel dank Tony en Jaklien

Berging.
Als je op het Spaanse Water ligt, heb je erg veel buren. En die hebben wel eens hulp nodig. Tony gaf al raad bij het gebruik van winlink, bij het vervangen van een impeller en een riem. Nu staan we echter voor een grotere uitdaging.
Harry van Lion King (we ontmoetten hem voor het eerst in Cuba) vroeg ons te helpen bij het zoeken en bovenhalen van zijn anker. De bevestiging van ketting aan anker brak en met een rotvaart dreven ze richting achterliggend schip. Met wat hulp lukte het hen verderop opnieuw te ankeren. Maar hoe nu dat dure Rocna anker recupereren

Ok, we nemen de uitdaging aan. We gaan het proberen.
Langzaam zakken we naar de bodem...die we pas zien als we erop kunnen staan. Ongeveer 2 m zicht dus? Hand en hand zoeken we in stroken de bodem af. We vinden enkel ons eigen anker.
Na 40 minuten is onze lucht op.
Namiddag, tweede poging. Dit keer gaan we anders te werk. Harry heeft met gps de vorige ankerpositie van zijn boot opgezocht. Daar gaan we naar beneden. We zoeken nu gericht naar sporen van een ankerketting op de bodem (de ketting schraapt de bodem schoon in brede, zwaaiende bewegingen)...en vinden ze warempel. Het spoor wordt steeds smaller en daar ligt het anker, helemaal in het zand ingegraven. We bevestigen eerst een speciale markeringsboei die naar de oppervlakte stijgt, duiken dan nog eens om een zwaarder touw vast te maken.
Het 40 kg zware anker ophalen is nog een ander verhaal, maar uiteindelijk lukt het.
Harry blij en wij ook. Buddy team Tony - Jaklien : weer een ervaring rijker

Verder waren er natuurlijk ook de ‘normale’ onderhoudsklussen, zoals een verstopt toilet, een watermaker die weigert en weer gangbaar wordt gemaakt en geconserveerd voor de komende maanden, het pendulum roer van de windvaanstuurinrichting lamineren, sleepgenerator laten reviseren, nieuwe grootzeilhuik laten inmeten, buiskap laten modificeren (eindelijk het raampje met ritssluiting), en met UV bestendig draad laten verstevigen, etc. etc.

Eind Juli verhaalt Harry de boot naar Curaçao Marine waar hij uit het water gaat en op de kant blijft tot we in september terug komen.  Op de kant schuurt hij dan nog ‘even’ de onderkant.

We doen niets unieks want het terrein en de haven ligt vol met jachten van mensen die ‘op verlof’ gaan

Op  1 augustus vliegt Harry ook naar Düsseldorf aan en gaan we samen naar Almere . De hele maand augustus bleef het prachtig weer in Nederland .  Geen regen gezien, overdag heerlijk warm maar ’s avonds lekker koel.  Dat slaapt toch beter en gezelliger. 

Hoewel ons uitzicht niet zo heel veel anders is , een Marina met bootjes is het wel weer leuk om in een huis te zijn.  Gewoon de kraan laten lopen, afwas en was in de machines, auto’s voor de deur en zomaar bellen met wie je wilt.

Nu samen naar vrienden , familie bezoeken, en leuke feestjes en etentjes totdat  de dag van vertrek weer aanbreekt.  Fijn om weer terug naar de boot te gaan maar moeilijk om iedereen weer achter te laten.