Curacao van 28 Juni tot 16 September 2012

Geen verhaal over mooie zeiltochten, fraaie baaien en adembenemende vissen.  De enige zeil manoeuvre in die tijd is het verhalen van de boot van het Spaanse water naar Curaçao Marine.

Verder 'verlof ' in Nederland en veel werken.

 

Tot 3 Juli hebben we  samen  met de auto Curacao een beetje verkend.  We hadden een heel oude Mitsubishi  4WD zonder airco maar wel geschikt om overal te rijden.  We bezochten Willemstad met zijn  prachtig Waterfront  en de wijken Punda en Otrabanda.  Punda voor de winkels en de terrasjes en Otrbanda met de fraai gerestaureerde huisjes.  Doet een beetje aan de Jordaan in Amsterdam denken .

Verder maken we een leuke tocht helemaal naar Westpoint,  slechts 45 km,  maar onderweg mooie baaien  met beachclubs of soms een ‘vrij’ strandje . Een stoer tochtje over de ‘dirt road’ met steile hellingen en diepe kuilen langs de olie opslagtanks.  Het N-W van Curaçao is weinig bewoond, erg heuvelachtig en een fraaie rotskust aan de Noordoost zijde van het eiland.

2x Per week organiseert een open bar/restaurantje  aan het eind van het Spaanse water ‘happy hour’ waar niet alleen zeilers komen maar ook Curaçaoërs.   Op dezelfde plek  komt iedere dag een busje van de supermarkt (Vreugdenhil alias Spar) om zeilklantjes op te halen, uurtje boodschappen doen en dan weer netjes terug.  Heel handig,  maar wij hadden deze keer onze eigen auto (nog handiger !)

Zo was het al snel 3 Juli en vloog ik ’s avonds met Air Berlin naar Düsseldorf.  Ruim op tijd om bij de geboorte van mijn liefste kleindochter Aline te zijn op 13 Juli.  De rest van de maand vooral heerlijk Oma geweest, flesjes en luiers maar vooral veel knuffelen met Aline, fietsen en spelen met  Sandertje , en op stap met  Myrthe en Bjorn, naar  Madurodam en  met z'n 3tjes een weekje kamperen op Texel.

Fijn om de kinderen weer te zien, mijn moeder en de vriendinnen.  Samen weer leuke dingen doen en vooral heel veel kletsen.

 

De Lion King lag nog steeds op het Spaanse water en Har heeft onder andere tijd besteed aan geplande maar vooral niet geplande klussen. Zo raakte het anker bv los van de ketting, er sprong al iemand aan boord voordat hij het zelf in de gaten had.  Met hulp snel een ander anker bevestigd en op een nieuw plekje laten vallen. Wel tegen een andere boot aangedreven, die verder geen schade had, terwijl bij ons de achter scepters toch behoorlijk verbogen zijn en tevens was de dinghy als een soort wig tussen de 2 boten gekomen en enigszins gekneusd.

Nu ons prachtige Rocna anker ???    Met hulp van onze vrienden van de sv Jakker, goede duikers . Hier is hun verhaal en nogmaals  veel dank Tony en Jaklien

Berging.
Als je op het Spaanse Water ligt, heb je erg veel buren. En die hebben wel eens hulp nodig. Tony gaf al raad bij het gebruik van winlink, bij het vervangen van een impeller en een riem. Nu staan we echter voor een grotere uitdaging.
Harry van Lion King (we ontmoetten hem voor het eerst in Cuba) vroeg ons te helpen bij het zoeken en bovenhalen van zijn anker. De bevestiging van ketting aan anker brak en met een rotvaart dreven ze richting achterliggend schip. Met wat hulp lukte het hen verderop opnieuw te ankeren. Maar hoe nu dat dure Rocna anker recupereren

Ok, we nemen de uitdaging aan. We gaan het proberen.
Langzaam zakken we naar de bodem...die we pas zien als we erop kunnen staan. Ongeveer 2 m zicht dus? Hand en hand zoeken we in stroken de bodem af. We vinden enkel ons eigen anker.
Na 40 minuten is onze lucht op.
Namiddag, tweede poging. Dit keer gaan we anders te werk. Harry heeft met gps de vorige ankerpositie van zijn boot opgezocht. Daar gaan we naar beneden. We zoeken nu gericht naar sporen van een ankerketting op de bodem (de ketting schraapt de bodem schoon in brede, zwaaiende bewegingen)...en vinden ze warempel. Het spoor wordt steeds smaller en daar ligt het anker, helemaal in het zand ingegraven. We bevestigen eerst een speciale markeringsboei die naar de oppervlakte stijgt, duiken dan nog eens om een zwaarder touw vast te maken.
Het 40 kg zware anker ophalen is nog een ander verhaal, maar uiteindelijk lukt het.
Harry blij en wij ook. Buddy team Tony - Jaklien : weer een ervaring rijker

Verder waren er natuurlijk ook de ‘normale’ onderhoudsklussen, zoals een verstopt toilet, een watermaker die weigert en weer gangbaar wordt gemaakt en geconserveerd voor de komende maanden, het pendulum roer van de windvaanstuurinrichting lamineren, sleepgenerator laten reviseren, nieuwe grootzeilhuik laten inmeten, buiskap laten modificeren (eindelijk het raampje met ritssluiting), en met UV bestendig draad laten verstevigen, etc. etc.

Eind Juli verhaalt Harry de boot naar Curaçao Marine waar hij uit het water gaat en op de kant blijft tot we in september terug komen.  Op de kant schuurt hij dan nog ‘even’ de onderkant.

We doen niets unieks want het terrein en de haven ligt vol met jachten van mensen die ‘op verlof’ gaan

Op  1 augustus vliegt Harry ook naar Düsseldorf aan en gaan we samen naar Almere . De hele maand augustus bleef het prachtig weer in Nederland .  Geen regen gezien, overdag heerlijk warm maar ’s avonds lekker koel.  Dat slaapt toch beter en gezelliger. 

Hoewel ons uitzicht niet zo heel veel anders is , een Marina met bootjes is het wel weer leuk om in een huis te zijn.  Gewoon de kraan laten lopen, afwas en was in de machines, auto’s voor de deur en zomaar bellen met wie je wilt.

Nu samen naar vrienden , familie bezoeken, en leuke feestjes en etentjes totdat  de dag van vertrek weer aanbreekt.  Fijn om weer terug naar de boot te gaan maar moeilijk om iedereen weer achter te laten.