Oostkust Amerika
In 2011 zeilden we hier van Noord naar Zuid en nu in
omgekeerde richting. Zaterdag 26 april
moeten we in New York zijn, het is nu 5 april en dus wel tijd om nog het een en
ander te doen. Tegen de avond vertrekken we uit
Palm Beach met bestemming
Cumberland Island. Ongeveer 250 mijl. We beginnen met een rustig windje
en een aantal mijlen stroom mee. Rustige
nacht met veel cruise schepen die ons links en rechts passeren. Zondag ook een
prima zeildag en maandag 7 april om 11.30 liggen we op anker voor Cumberland
Island. Om ons heen nog een aantal zeilboten en aan de pier van het eiland
komen de hele dag toerboten / ferry’s.
Woensdag varen we naar St Marys, het plaatsje aan de
Cunberland Inlet, een motor tochtje van 2,5 uur.
De ankerplek vlak
voor het dorp is uitstekend Positie
30’45.8N en 081’28.4W ter informatie voor degenen die hier naartoe willen gaan
want zowel C-map als Navionic kaarten
geven geen informatie meer. St.Marys is
een plaatsje wat een ieder kent uit enkele zoete Amerikaanse films , mooie oude
huizen met grote open tuinen, keurige straten en vreselijk aardige mensen. We
krijgen een lijst met telefoon nummers van leden van de zeilvereniging die aanbieden
om bezoekende zeilers een lift naar de supermarkt te geven. We maken er dankbaar gebruik van, bellen
iemand op en 20 min later staat hij voor onze neus. Wat een gastvrijheid ! Het toeristenbureau heeft uitstekend internet
en we brengen er een aantal uren door om weer eens orde op alle zaken te
stellen. Ons data verbinding aan boord werkt
maar is niet goed genoeg voor bankzaken en downloads, Het is aangenaam vertoeven in St Marýs.
Vrijdag 11 april vertrekken we . De volgende bestemming
wordt Savannah, 100 mijl tot aan de verkenningsboei
van de Savannah River . Weer een aangename tocht , heerlijk met de Code0
gevaren. Het is nacht als we bij de boei zijn, nu nog23 mijl de kronkelende rivier op . Savannah is een
grote containerhaven (nr. 4 in USA). De rivier
is goed bebakend met licht en de wind is vrijwel verdwenen. We
varen rustig in het donker naar binnen
is . Toch even schrikken wanneer een dergelijk groot containerschip ineens
achter een bocht vandaan komt. Niet onverwacht want hij had ons al netjes
opgeroepen, maar toch. Het is mijn wacht
maar wanneer we de stad naderen nemen de lichtjes op de kant toe en maak ik Har wakker. Het wordt tijd om met z’n 2en op te letten .
We kiezen voor citydock nr. 2 , aan River Street. De
informatie in de gids was rommelig maar met dit
rustige weer meren we af aan de
drijvende steiger. Wanneer alle trossen en springs vast liggen ( sterk stomende
rivier) gaan we lekker slapen. Het
uitzicht de volgende morgen is verrassend. We liggen echt midden in de stad aan
een gezellige boulevard. Op ons privé dekterras
bekijken we de flanerende mensen, maar we zijn ook zelf een
bezienswaardigheid. In het begin kletsen
we nog uitgebreid met mensen die
allemaal hetzelfde vragen : waar kom je
vandaan, waar ga je naartoe, wat een mooie boot etc. etc. Na een tijdje is de lol er een beetje af en houden het op
wat standaard antwoorden en geloven het wel.
Gigantische container schepen varen de hele dag voorbij
een indrukwekkend gezicht.
We zetten de fietsen in elkaar en gaan op verkenning.
Achter en boven deze River Street boulevard begint de echte stad. Heel mooi met
veel parken, oude statige huizen en leuke winkels. Dat wordt de volgende dag
even shoppen voor mij! Helaas komt na 2
dagen de douane aan boord en moeten we gaan inklaren. Een heel eind fietsen
maar zo zie je veel van de stad. We
amuseren ons goed maar worden wat nerveus omdat het weer heel slecht is en
blijft buiten en wij toch echt weg moeten. Intussen is het zondag 20 april (Susan is jarig !!). Nog 6 dagen om New York
te halen.
Op maandag 14
april zien we een kans om naar Beaufort te gaan. Wanneer we de motor starten,
trossen los en weg willen varen zit het roer vast en de schroef is niet te
bewegen. Har kan nog net op de kant springen om de lijnen weer vast te
maken. Oorzaak : een enorm dikke
scheepstros onder de boot, Waarschijnlijk om het roer en rond de
schroefas. Har gaat zelf in het water,
doet vele pogingen om de tros eruit te krijgen maar zonder succes. Uiteindelijk moeten we een duiker zoeken die
pas de volgende ochtend komt. 10 Minuten
en $300 armer. Conclusie : er moet een
duikset aan boord komen en Har gaat een verkorte padi cursus doen.
Nu is de het weather window voorbij. We moeten wachten
tot maandag 21 april en vertrekken we om 0500, met uitgaand tij brengt de
rivier ons snel naar buiten. Het is erg koud.
In het begin kunnen we zeilen, de zee is enorm ruig en ik wordt
zeeziek. Om 2 uur moet de motor aan en
die blijft draaien tot 05.30uur de volgende morgen. We vinden het beide heel
vervelend om lang te motoren, zeker met ruig water. Dinsdag mooi weer, de hele dag zeilen en de
zee is weer tot rust gekomen. Woensdag
morgen vroeg gaan we bij Beaufort naar binnen om te tanken en een storm over te
laten komen. Of die er ooit geweest ik
weet ik niet want in Beaufort was het heerlijk rustig weer. Maarja de gribfile
zegt dat het stormt buiten …………. Om 1700 uur gaan we weer verder en kunnen we zeilen tot middernacht. Dan weer 4 uur op de
motor en weer zeilen.
Donderdag om 1400 passeren we Cape Hatteras, de zee is
onrustig maar het gaat goed. Zo gaat het
door , zeilen, motoren, zeilen ………….. In de nacht van donderdag op vrijdag
trekt een koufront over ons heen. Van ene op andere moment verandert de wind
van ZO naar NW en maken we een fantastische klapgijp. Later komen we erachter
dat we waarschijnlijk hier al de schade hebben opgelopen aan de giek
neerhouder.
Wanner we zaterdag (26/4) bij Sandy Hook zijn (de ingang
van New York Harbour) is Lars al geland. Natuurlijk word ik wat onrustig en kribbig
omdat we volgens mij best harder kunnen motoren/varen. We overleggen regelmatig
met Lars. Uiteindelijk zijn we om 20.00 bij 79th West Street Boat Basin Marina
en staan Lars, Marieke en de kinderen (6 en 8) op de kade.
Dat was een pittige en lange tocht (veel tegenwind) voor ons en een flinke reis voor hun. Kindertjes duiken gelijk in bed en wij volgen
niet veel later. 
Zondagmorgen is iedereen fris en klaar om New York te
gaan verkennen. De familie blijft tot woensdagmiddag aan boord. We doen dingen gezamenlijk en apart. Zij
nemen de metro en wij de fiets. We
lunchen gezamenlijk, soms koffie in een parkje en dan voor hun de MMM winkel of
Toys&Rus en wij een museum of gewoon lekker fietsen. Iedereen geniet en ’s
avonds eten we vaak aan boord. In het
begin heerlijk weer maar vanaf dinsdag middag regent het. Als Larsxxx
vertrekken moeten ze in de stromende regen naar de taxi lopen. Maar met goede
vooruitzichten want ze vliegen naar Miami voor nog een paar warme, zonnige
dagen in Napels.
Wij vertrekken donderdag
1 Mei ‘smiddags met uitgaand tij. Het is koud maar wel weer droog. Eindbestemming Baltimore, deze keer geen haast. De tocht naar het zuiden is bijna een
omgekeerd verhaal. Nu steeds wind uit Z, ZW en ZO niet te geloven. Wel veel minder wind en soms sukkelen we uren
met 3 knopen langs de kust. Na vrijdag
regent het niet meer. We draaien onze wachten, lezen , veel computer spelletjes
en slapen uitstekend. De watertanks zijn vol en er is genoeg warm water. Ik begin maar eens met een
wasje. We varen helemaal door naar Annapolis, krijgen op het allerlaatst in de
Chesapeak Bay nog een akelige storm over ons heen. Zondag 4 mei om 20.30uur
pakken we een mooring in de baai van Annapolis. 
De volgende morgen ontdekken we dat de schade aan de giek neerhouder nog veel
erger is geworden er zijn stukken
afgebroken en verbogen. Ook het zeil
heeft weer scheuren en dunne plekken, al met al werk aan de winkel. We kennen Atlantic Spars nog van 3 jaar
geleden, zij gaan de neerhouder repareren. De zeilen zijn voor mijn
rekening. Helaas heeft de BBmotor nu
besloten het niet meer te doen en moet Har roeien, gelukkig een oude sport van
hem.
Donderdag 8 mei zeilen we met mooi warm weer naar Baltimore , daar blijft de boot voorlopig
liggen en wij vertrekken weer naar Nederland. Deze keer omdat er begin juni een
kleinkind verwacht wordt !.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten