Suriname

Op dinsdag 1 oktober vertrekken we samen met Spirited Lady van St Laurent de Maroni (Frans Guyana) naar Suriname.

Om 6 uur keert het tij in St Laurent, we halen het anker op en gaan met de stroom mee richting zee. We halen het niet in 1 getij. Rond 8 uur laten we het anker vallen op dezelfde plek als op de heenreis en genieten van een rustig dagje. 4 uur is het goede moment om weer verder te varen zodat we met hoog water over de drempel bij de monding van de rivier kunnen. BYE BYE Frans Guyana en Maroni River.

Het wordt een donkere nacht met veel vissers boten en weinig wind. Volgens plan zien we de zon opkomen bij de monding van de Suriname rivier. Ook het tij klopt en we varen de rivier op. Ze is breed, goed betond en overal diep. In alle opzichten is dit een ander rivier. Geen mangrove, oerwoud of kleine dorpjes. Gewoon keurige oevers met Hollandse bedijking en veel industrie langs de rivier.

Officieel mag je niet voor anker bij Paramaribo. De ankerplek ligt namelijk voor het huis van Bouterse. Toch zien we er de 2 Franse boten liggen die we kennen uit St Laurent. Misschien heeft hij geen problemen met Franse boten voor zijn villa ?? 

paleis, niet de villa van Bouterse

In ieder geval varen wij door naar Domburg. Huub is een Nederlander die een kleine Marina wil ontwikkelen in Domburg. Hij is begonnen met  nieuwe moorings  te plaatsen en een klein Marina  complex op de kant te bouwen. (wasmachines, toiletten etc. zijn nog niet klaar). We zijn er blij mee want de stroom op de rivier is hier heel sterk. Een goede mooring is beter en rustiger dan een anker. Woensdag middag rond 2 uur liggen we vast.

Om ons heen nog 8 andere boten, onder andere de Passat, die we uit Guyana kennen.

We hebben zin in een paar rustige dagen.



mooi gerestaureerde huizen in Paramaribo



Cathedraal, geheel van hout

We gaan 2 keer naar Paramaribo. Vrijdag 4 oktober om in te klaren en Jo (crew van Spirited Lady)  af te zetten bij een leuk B&B (Zus&Zo). Hij vliegt de volgende ochtend vanaf Zanderije.

Het vervoer tussen Domburg en Paramaribo is niet geweldig. We wachten bijna een uur op het busje. Inklaren doe je bij de Vreemdelingen. Suriname is nog niet zo op zeiljachten ingesteld ……..  de vreemdelingen politie zit ver buiten Paramaribo, je Toerist Card (een soort visum) moet je in de stad halen en de verbindingen zijn bar slecht.

De komende dagen blijven we veel op de boot, even genoeg van uitstapjes, busjes etc. We maken kennis met de andere cruisers en met de Nederlanders die hier wonen. Dat zijn er nog al wat, de wat jongeren werken een beetje, de wat ouderen rommelen wat. We hebben niet de indruk dat het leven hier gejaagd is. Lekker gezellig op z’n Surinaams. “kom even zitten dan kunnen we gezellig kletsen” zegt zomaar iemand tegen je die op een bankje aan de waterkant zit, of in zijn tuintje wanneer je langs de straat loopt.

Iedere week-avond wordt er geborreld op de kant, voorheen bij de friettent/snackbar (bitterballen, kibbeling, bamihap etc.) maar nu vaak bij de Marina in aanbouw van Huub. (achter de friettent !)  Wij zeilers zijn van harte welkom. De Engelstaligen voelen zich een beetje buitengesloten ……………. Ja, ja weten ze ook eens wat het is om niet je eigen taal te kunnen spreken.

Aan boord houdt Harry zich bezig met de winches, haalt ze helemaal uit elkaar, schoonmaken en opnieuw in het vet. Ik schrijf de Blog verhalen, zoek de foto’s uit, werk mails bij en Skype.

Eileen of Avoca en Kaisosi zijn ook aangekomen. Gezellig om elkaar weer te zien.

taxi naar Laarwijk

Woensdag 9 oktober

Tijd voor wat anders !  Met een klein taxi bootje gaan we naar LAARWIJK  een  dorpje  aan de andere kant van de rivier. Vroeger was hier een grote suiker plantage. Nu wonen er nog maar 100 mensen. Rambo, geboren en getogen in Laarwijk gaat met ons door het dorpje wandelen.  Er is een schooltje, 3 klassen, 3 leraren en totaal 12 kinderen.  Een klein winkeltje want veel hebben de mensen niet nodig. Iedereen verbouwt zijn eigen groente en fruit, houdt kippen of eenden. Wat over is verkopen ze op de markt in Domburg maar vooral Paramaribo.  Laarwijk  is vooral idyllisch .

’s Avonds eten we bij Garden of Eden, een exclusief Thai’s restaurant in Paramaribo. De afstand Domburg Paramaribo is misschien 25 km maar je doet er lang over want de weg is verschrikkelijk slecht.

Oei, vergeten te reserveren …………. We moeten een uurtje wachten op een tafel . Het restaurant ziet er prachtig uit , geen probleem om rustig van een aperitief te genieten. Het eten is voortreffelijk en de bediening meer dan aangenaam. Onze taxi’s staan geduldig voor het restaurant te wachten …….. hoezo extra ritjes maken ??  Rond 0100 uur zijn we weer aan boord.

Domburg stelt als plaats niets voor. Best uitgestrekt , soms aardige huizen en langs de rivier een paar kapitale villa’s (drugshandelaren zegt men). Het centrale pleintje waar wij onze dinghy’s aanleggen is de ontmoetings plek, maar de naam dorpsplein is wat veel gezegd.  Overdag zijn er groente/fruit stalletjes en tijdens het weekend nog 2 eettentjes. Een van de dames wil voor ons de was doen en die komt warempel gestreken terug ……….  gestreken lakens is me in geen jaren meer overkomen !

 Er is een internet kantoortje, 2 Chinese supermarkten, kapper, benzinestation en een soort polikliniek waar iedere morgen een arts aanwezig is.

 In het weekend is er wat meer leven in de brouwerij, mensen uit Paramaribo komen wat aan de waterkant zitten en de restaurantjes doen goede zaken. Vanuit de luxe villa’s komen waterscooters, kano’s en een zeilbootje.

En zo integreren wij in het Domburgse leven. We gaan ook een biertje op de kant drinken om 5 uur, kletsen met de Nederlanders , organiseren zondagavond Pot Luck en later nog een BBQ.  We halen de fietsen tevoorschijn en de laatste dagen huren we een auto om flink inkopen te doen want de boot voorraden raken op. We beginnen bij een luxe supermarkt, een soort Spar/ Vomar. Allemaal Nederlandse producten, ingevlogen dus veel te duur. We kopen toch maar een pakje stroopwafels , dropjes en kaas , de rest liever bij de Chinese winkel …….. veeeel goedkoper.

Slager Rossignol ,ook Nederlanders, Zij bezitten oude plantages waar ze nu koeien weiden. Mooi vlees en heel goedkoop. Dat gaat in de diepvries.

Dinsdag 1 oktober,  is een vrije dag. We gaan met Bas, Stella en Mosi (2,5 jaar)een dagje op stap. Bas kennen we uit Nederland. Hij is leraar op een Middelbare school in Paramaribo . Stella is Saramakese  (Maroon) en we gaan op bezoek in het dorp waar ze vandaan komt.   90 km naar het zuiden over een prima weg, aangelegd door de Chinezen, in ruil krijgen ze concessies om hout te kappen.  We passeren Suralco,  eens een grootse aluminium maatschappij.  Na 90 km slaan we af en komen bij de rivier. Stella’s vader wacht ons op met een bootje en we varen een stuk op de rivier. Hier is het wel mooi met oerwoud en mangrove. Er ligt een resort Berg en Dal. Het dorp ligt aan de overkant.  Er wonen 1000 mensen, de jongeren werken veelal in de goudmijnen of vertrekken naar Paramaribo. Er is een school, onderwijs is in het Nederlands, hoewel de mensen hun eigen dialect spreken. Er zijn medische voorzieningen etc. Hoewel er geen verharde straten zijn is er wel echt structuur in het dorp , de houten huizen staan in een rij en vormen een hoofdstraat. Families wonen dicht bij elkaar.  Heel anders dan bij de Amerindians , die veel individualistischer zijn en ruimte om zich heen willen.

Onderweg hebben we eten voor de lunch gekocht. We maken kennis met Stella’s moeder, broer en nog wat ander mensen.  De kinderen uit het dorp komen nieuwsgierig naar de witneuzen kijken. Helaas is er niet genoeg tijd om het Brocopondo meer te bezoeken. We rijden terug naar Paramaribo, nemen afscheid van Bas en Stella en zijn voor donker weer in Domburg.  Een leuke interessante dag .

Woensdag hebben we nodig om de boot zeilklaar te maken. Ook de Passat vertrekt morgen. Suzi kookt ons afscheidsmaal. Zij blijft als enig Rally lid achter, wachtend op nieuwe crew om weer verder te varen.

Donderdag vroeg vertrek ,  genoeg stroom mee om in 1 keer de rivier af te varen.  Onze volgende bestemming : Tobago