Onderweg van IJsland naar Groenland

We zijn maandag 8 aug. om 6 uur vertrokken uit Reykjavik. Vol getankt met 700 liter water en 60 liter diesel. Bestemming is de Prins Christian Sund, de smalle doorgang van de oost- naar de westkust,in het uiterste zuiden van Groenland. De ijsberichten melden dat de ingang van de Sund nog steeds door ijs versperd wordt. Wij hopen dat daar snel verandering in komt. Die hoop hebben we nu al 2 weken, maar na 3 weken Reykjavik wilden we weer op weg, en de weers vooruitzichten waren (en zijn) goed.
Als alternatief voor een versperde Sund kunnen we om Kap Farvell heen. Daarbij moeten we minimaal 80 mijl uit de kust blijven. Het is een verradelijke kaap met veel rotsformatie ver in zee,stroming en vooral ijsbergen die vanaf de oostkust via de kaap naar de westkust weer omhoog gaan of oplossen.
Ik heb een pleister achter het oor geplakt en zoals gewoonlijk helpen ze uitstekend. Harry heeft nooit last van zeeziekte. Boffert. In theorie kunnen we op zuid-westelijke koers naar de overkant varen; afstand ongeveer 700 zeemijl tot ingang Christian Sund. De wind is voornamelijk NE, en varieert van matig tot zeer zwak. Draaien dan ook redelijk wat motor.(De motor gaat aan wanneer de snelheid onder de 3 knopen zakt).
We zijn nu overschakeld op een varend leven waarin de weersomstandigheden alles bepalend zijn. Het weer gedraagt zich tot nu toe als voorspeld, maar we zijn wel voorbereid op onverwachte storingen. De kotterfok ligt aangeslagen in de zak aan dek. Hopelijk hebben we hem niet nodig.
De routine komt er snel in. Het leven is beperkter maar niet saai en vaak gewoon hard werken. Er moeten regelmaig zeilen gewisseld worden. De eerste 3 dagen gebruiken we de gennaker. Voordat die goed staat ben je een half uur verder en heb je heel wat energie verbruikt. Grote schrik van iedere zeiler is een gennaker of spinnaker die zich om een stag gaat draaien. Je weet het en toch overkomt het ons dinsdag middag. Muurvast zat hij om de kotterstag. Har is snel de mast in gehesen (het was geen glad water!) en kon hem met de hand terugdraaien. Woensdag weer een probleempje, vergeten de slurf onderaan vast te zetten. Die schiet weer langs de genaker omhoog en het lijntje waait vrolijk buiten bereik. Door de gennaker achter het grootzeil te trekken en de val te laten zakken kunnen we de lijn pakken, en alles kwam weer goed.  Om het zwaaien en klapperen van het grootzeil tegen te gaan motoren wij met 2 riffen in het grootzeil. Bij voordewindse koersen zetten we een bulletalie. Er moet zo nu en dan toch een slag gemaakt worden wanneer de wind pal achter staat. Ook dat is een klus, gennaker voor alles langs, schoot wisselen etc.

Het is nu vrijdagavond, we varen al weer uren op de motor, heel jammer want in zo,n verlaten omgeving is het een hoop herrie. De Christian Sund is nog steeds niet ijsvrij. Om de kaap dus waar het nu nog lekker waait (25-35 knp). We zijn nog 63 mijl van ons waypoint af, dat lag ruim voor de kust.  Zaterdag in de loop van de ochtend neemt de storm om de kaap af en dat is precies goed , dan kunnen wij er mooi omheen. Het betekent wel 250 mijlen extra. Dit wordt onze eerste lange oversteek. We zullen zeker veel ijsbergen zien drijven, ook aan de westkust van Groenland. Dat wordt dus heel spannend om daar rustig doorheen te kunnen varen.
We varen op met een ander Nederlans jacht, de Trobriand, en hebben regelmatig mail contact, en de laatste dagen ook direct via de marifoon.
Het leef ritme aan boord gaat goed , we doen in princiepe 3 op -3 af.  Om 21.00 gaat Harry slapen en neem ik de wacht die ik vaak tot 1 uur door laat lopen omdat ik eerder nog niet slaperig ben. Om 01.00 Harry op wacht en Ans slapen. De volgende is weer voor mij en om 07.00 kan ik gaan slapen zolang ik wil. Inmiddels is het dan einde ochtend en hebben we beiden 7 uur slaap gehad. Ze zeggen dat je na een week moet wisselen. Dat gaan we bij een volgende oversteek maar uit proberen.
De nachten zijn weer net als bij jullie, De zon gaat momenteel onder(22.30 uur) Een prachtig schouwspel. Alsof de horizon in brand staat.
Dit bericht komt via onze radio SSB en hierbij veel groeten van Ans en Harry

verzonden van zo.n 40 zeemijl SE of Cape Farewell

1 opmerking:

  1. Alsof de horizon in brand staat - inderdaad. Ik heb zelden zulke bloedrode zonsondergangen gezien als op die breedtes. PG

    BeantwoordenVerwijderen