NL naar Orkneys naar Faroe eilanden

 (het hele verhaal)
Op 29 mei om 2100 uur kunnen we eindelijk weg uit nederland. Nog steeds een stevige wind. Het kost heel wat tijd en moeite om het zeegat uit te komen. Tot mijn verbazing werken mijn Scopoderm 's (pleisters tegen zeeziekte) deze keer slecht. Misschien omdat het nogal een onrustig vertrek was, ik weet het niet maar in ieder geval voel ik me de hele oversteek niet lekker. Na enige tijd neemt de wind wat af en wordt het rustiger op zee , ook geen regen meer. De motor moet zo nu en dan bij. De wachten verdelen we 3 uur op en 3 uur af. Ik slaap al direct prima, een van de weinige voordelen wanneer je spul inneemt tegen zeeziekte ! Har moet nog een beetje wennen aan het wachtloop ritme.
We besluiten om Newcastle aan te lopen. Dinsdag rond een uur or 4 gaan we door het sluisje van de jachthaven. We zijn hier in 2008 ook geweest met de 1000 Miles race. Ook toen was het een heel pittige oversteek. Woensdag wordt een verwaai-dag , het is prachtig weer maar veel te veel wind. Mooi moment om bij te slapen, een beetje te wandelen en alles weer in orde te maken voor het volgende traject. Geheel volgens voorspelling neemt de wind 's avonds af . We vertrekken om 20.30 uur. Toch maar weer een pleister achter het oor en deze keer helpt het prima. Het is 2 Juni, Mama is jarig vandaag ze wordt 91. We varen langs de Engelse kust omhoog en ik kan gewoon even bellen en feliciteren. Heel leuk. Het is mooi weer, zonnig en variabele wind. Dus, rif erin, rif eruit, genaker bij, genaker weg, motor aan, motor uit ??. Heel vermoeiend !!! Harry neemt de 1e wacht en ik val om 21.30 als een blok in slaap.
Volgende stop is Kirkwall op de Orkneys. We gaan een paar uurtjes langszij om een gunstig tij af te wachten. Hier begint de Atlantische Oceaan en dat laat zich voelen met veel stroom en lange zware deining. We gaan het ervaren. Na 5 minuten komt een uiterst vriendelijke havenmeester ons inschrijven ?.. we maken het niet makkelijk voor hem, Wat moet hij berekenen aan mensen die over een paar uurtjes al weer vertrekken !!! We zijn al het 6e Nederlandse schip dit jaar, een hele invasie !
De oplossing is simpel, hij komt om 6 uur kijken of we er nog zijn, zoja dan betalen we zo niet dan verscheurt hij zijn briefje. Uiteindelijk gebeurd het eerste, maar dat was niet de bedoeling.
Om 2 uur vertrekken we met hoog water, richting Faroe eilanden. Prachtig weer ,mooi windje en tij mee. De Orkneys bestaan uit veel eilanden, geen boom te zien en een glooiend landschap. Na 2 uur varen zien we dat er iets met de neerhouder aan de hand is. (voor de niet zeilers, de neerhouder houdt de giek naar beneden) . De bevestiging in de rail van de giek is gebroken ??? snel een beslissing nemen. Kans op repareren is beter op de Orkneys dan de Faroes denken we, dus omkeren !!!! Dat hadden we nu juist willen voorkomen, de wind is flink toegenomen en nu moeten we hoog aan de wind tegen de stroom in terug varen. Het duurt uren en uiteindelijk laten we ons in de haven aan lager wal tegen de steiger aandrukken. Even later komt de havenmeester zijn centjes halen !!!!


Inmiddels zaterdag 4 juni.
We slapen heerlijk uit , maar dan weer aan de slag. Zeil van de giek halen om het beschadigde stuk van de neerhouder eruit te kunnen schuiven. Het moet gelast worden. Onze vriend havenmeester had al iemand gevonden, hij haalt het op en brengt het een uur later terug, keurig in orde. Wat een service op zaterdagmorgen. De rest van het werk is voor ons, zo langzamerhand weten we niet beter. Het is geen straf , het zonnetje schijnt en de boot is weer in orde. 's Avonds nog even naar de kroeg met WIFI om mailtjes binnen te halen. Skype kunnen we wel vergeten, het is een enorme herrie. We gaan veel te laat slapen. Het wordt hier niet donkerder dan een uur of 9 bij jullie. Je vergeet gewoon te gaan slapend. De volgende morgen, inmiddels zondag 5 Juni, vertrekken we iets te laat, maar het is nog hoog water. Het wordt een zeer rustig tochtje. Hollen of stilstaan hier, voor ons vertaald in zeilen of motoren. Motoren dus en uiteindelijk de hele tocht. Heel saai en lawaaierig. We komen op maandag om 12.30 in Tvoroyri op Suderoy aan, het eerste eiland van de Faroes. Natuurlijk hebben we toch weer wat te repareren. De giek was verschoven. We halen het zeil er weer eens af, dat gaat inmiddels heel snel. Dan repareren we de huik nog even en vallen als een blok in slaap. Spannend is het hier niet, het dorp heeft 1800 inwoners en ligt aan een fjord. Wel een zeer veilige plek, ook 's winters. Het fjord wordt aan beide kanten door flinke heuvels beschermd. Er is een supermarkt, een paar banken, een bakker, benzinestation, 2 kerken en niet veel meer. Veel mensen komen even naar de boot kijken en een klein praatje maken. Natuurlijk gaat het altijd over Ajax en Gullit en van Basten. Vandaag een regenachtige dag, het was vanmorgen 10" in de kajuit. Heerlijk ons kacheltje aan. Buiten het fjord schijnt het ook te stormen, we blijven lekker een dagje liggen.
Groeten van Ans en Harry