blogsite gesloten

Italie 2

van Sardinië naar Elba , Rome, Salerno, Pontini Islands en Aeolian Islands.

  Van 22 sept tot 17 oktober

Dinsdag 22 september Rond half 9 vertrekken we vanuit Olbia (Sardinië) richting onze volgende bestemming Elba.  Zoals bijna standaard, zou ik willen zeggen, is de koers niet bezeilbaar.

Corsica. Blusvliegtuigen oefenen

 We hebben alle tijd , gaan er een dagtocht van maken en bereiken in de namiddag Corsica, de baai van San Ciprianu. Een aardig plaatsje, heel rustig maar nog net genoeg winkeltjes om eten te kopen. Direct achter de kust liggen veel ondiepe meren,  ideale plaatsen voor vogels. We verkennen eerst het plaatsje en de directe omgeving. De volgende dag willen we langs de kust omhoog lopen, het ziet er allemaal mooi en zeer groen uit. Veel grote, heerlijk geurige dennenbomen die typisch voor het Middellandse zee klimaat zijn. We verdwalen hopeloos en eindigen bijna verstrikt in de bramenstruiken. Met flink wat krassen op armen en benen lukt het toch weer een weg te vinden die ons terug naar ons dorpje brengt. In het totaal 4 uur gelopen.

Portoferrario
 

Donderdag 24 september ‘s avond om 1800 uur halen we het anker op zetten koers naar Elba. Er staat een flinke deining  waardoor de boot erg slingert.  We letten niet goed op  bij het hijsen van het grootzeil en de  val schiet achter het motorlicht.   Er zit niets anders op ….… Har moet de mast in. We proberen de boot zo stil mogelijk te leggen en met enige moeite lukt het om alles weer op z’n plaats te krijgen.  Pfff.  De nacht verloopt verder rustig, zeilen en motoren wisselen elkaar af.  De zeegang / deining blijft stevig. Vrijdag  rond de middag lopen we in

Golfo Stella op Elba binnen.  Een mooie baai met strand en groene heuvels ,maar verder niets. Geen winkel en geen bus om naar het volgende plaatsje te gaan.  Jammer, dus gaan we zaterdagmorgen 2 baaien verder, naar Marina di Campo.  Al met al een betere keus. Een goede ankerplek, een gezellig plaatsje met winkels en busverbindingen.  Van hieruit verkennen we Elba , per bus naar Portoferrario en Porto Azurro en een mooie wandeling naar San Pietro, een klein dorpje in de bergen van Marina di Campo.

Dinsdag 29 september verlaten we Elba. Koers richting Rome. Net voor donker zeilen we langs  Porto Ercole. Veel ankerplekken zijn hier niet langs de kust, maar volgens de kaart mag je bij Ansedonia ankeren. Het is  donker als het anker valt en we liggen weer in 1x goed. Ook de volgende morgen begint met pech, de harp van de grootzeilval breekt. (ja, die was kort geleden vervangen maar de reserve sluiting was van een lichtere kwaliteit)  Gelukkig valt het zeil recht naar beneden in de sailbag.  Arme Har nu moet hij weer naar boven.  Er is geen wind en we varen eerst een uurtje verder op de motor. Wanneer we een rustige plek, achter een kaap vinden, gooien we anker uit …..… helaas het houdt niet  ……………. Dan maar zonder anker en rustig drijven.  Het is snel gefikst  en we kunnen weer verder. Tijdens al deze manoeuvres pikten we ook nog een visnet op (om de kiel)  ………….     gelukkig  kwam het vanzelf los.  Hierna zeilen we rustig verder !!!! en komen woensdag om 1600 uur aan in Porto Turistico di Roma.

Forum of Trajan
 

Het is een grote Marina aan de rand van Ostia, goed beschermd tegen alle windrichtingen en deining. Een boulevard met winkels en restaurants. Boodschappen in Ostia , ongeveer 20 min lopen. De Marina deed ons een aardig aanbod,  7 dagen liggen, 6 betalen. Voor onze boot komt dat op 180 € (later bleek dat het voor boten tot 15 meter was, maar het was ons per mail aangeboden en ze hielden zich eraan). Er is ook een goede bus/trein verbinding, Ostia/Rome (ongeveer 1 uur)

 In Italië moet je per Marina een prijs opvragen, in juli/augustus topprijzen daarna heel verschillend. Met slecht weer gaan de prijzen omhoog etc. Best lastig om niets op internet uit te kunnen zoeken, maar zo werkt het hier u eenmaal.

Vrijdag 2 oktober Susan en Aline komen een lang weekend aan boord, ze heeft een auto op het vliegveld gehuurd en zo kunnen we die dagen met de auto naar Rome. Het is heel gezellig. Ons oorspronkelijke plan om Rome per fiets te doen hebben we snel laten varen. Fietsen langs autowegen leek geen optie en Rome heeft nog niets aan fietspaden gedaan zoals veel andere grote steden. (Parijs, London en NY). 

Woensdag 7 oktober Na een heerlijke week Rome vertrekken we weer. Volgende bestemming  de Pontini Islands een groep van 5 vulkanische eilanden tussen Rome en de baai van Napels. Isola Ponza is het grootste eiland. In het hoogseizoen is het vreselijk druk ,( dat geldt voor alle eilanden in de Middellandse Zee ) maar in oktober is het rustig. Ponza (plaats en eiland hebben dezelfde naam) heeft een schitterende baai . Het plaatsje is tegen de berg aangebouwd en ziet er schilderachtig uit.  Al wandelend kunnen we het eiland van alle kanten bekijken. Helaas zullen we er niet met de boot omheen kunnen varen want er komt weer eens slecht weer aan.  We moeten een veilige haven gaan zoeken op het vaste land. In de baai van Napels zijn alleen maar dure Marina’s die bovendien geen plaats hebben.

 

Ponza
 

 

Positanio
 

 Na Napels begint de Amalfi kust (schitterend) en we varen door tot we Positano zien liggen. Weer een prachtig plaatsje tegen de berg aangebouwd. We besluiten hier een nacht voor anker te gaan voordat het donker wordt. We proberen met de dinghy aan wal te gaan. Er is slechts 1 piertje waar continue motorboten en ferry’s  aanleggen. Het strand blijkt een steile landing te hebben en met deze deining komen we er nooit meer weg. Helaas weer terug naar de boot. De deining wordt erger en de nacht behoorlijk oncomfortabel. Gelukkig houdt het anker goed. 

 

 Zaterdagmorgen vroeg verder richting Salerno waar we een plek in de Marina kunnen krijgen.  Het is een grote goed beschermde haven (ook commercieel) en hier kunnen we het slechte weer over ons heen laten komen.  We zien 1 keer 50kn wind op de teller maar komen er zonder kleerscheuren vanaf. Dat kunnen veel boten om ons heen niet zeggen. De schade bestaat veelal uit gescheurde fok, bimini, buiskap etc.  Salerno is een mooie plaats met een groot kasteel uit de middeleeuwen, een oude stad en goede treinverbindingen.  Zaterdag zijn we opgesloten in de boot, het regent verschrikkelijk. Zondag droog en we pakken de trein naar Napels .

 

 Uitgebreid dwalen we door het Archeologisch Museum , alvast een voorbereiding op ons bezoek aan Pompeï (maandag). Dinsdag een ochtend boot opruimen en alle natte spullen drogen en ’s middags naar Salerno Castle gelopen. In Salerno kijken we nog snel de mooi gerestaureerde kathedraal met een zeer bijzondere crypte. Woensdag bezoeken we Napels voor de 2^de keer, en als we ‘s avond thuis komen begint de 2^e regendag die duurt tot donderdagmiddag. Zodra het droog is vertrekken we.

de Pizza place in Napels ??!!

veel grafitty in Napels, de kunst van de straat

 

Donderdag 15 oktober   Natuurlijk weer veel deining na al deze stormen, de wind zit pal achter en van het stampen en rollen word ik behoorlijk katterig.

Koers richting  Aeolian Islands, opnieuw een groep vulkaan eilanden, 35 mijl  ten noorden van Sicilië. We varen de nacht door en Vrijdagmiddag zeilen we langs Stromboli . Net voor donker bereiken we een goede ankerbaai bij Isola Panarea.  Er liggen nog een aantal andere boten.  Ontspannen zeilen is er in deze Tyrrhenian Sea niet bij, tenminste niet in deze tijd van het jaar. We maken een boeren nacht en zien pas de volgende morgen hoe prachtig het hier is.

Deze archipel,  (7 eilanden) ook wel genoemd de Lipari eilanden bestaan uit allerlei vulkaan rotsen (pieken) Twee vulkanen zijn nog actief, Stromboli en Gran Cratere op het eiland Vulcano.

Zaterdag morgen ontbijten we heerlijk in het zonnetje met een rimpelloze zee om ons heen !!!! We motoren heel rustig langs Lipari richting Isola Vulcano het lijkt wel een sightseeing tripje , werkelijk  prachtig hier.  3 uurtjes later ankeren we in Porto di Levante een mooi beschutte baai aan de NO kant van het eiland.

Het is nu 19 oktober.  Onze eindbestemming voor dit seizoen wordt Sicilie. Voorlopig dus geen berichten meer op de blog.  Groeten aan alle lezers, Ans en Harry

van Spanje naar Italie

Begin Juli vertrekken we vanuit Valencia voor 2 maanden naar Nederland. We laten de boot achter in Marina Juan Carlos in Valencia. In Juli , Augustus zijn de tarieven per maand redelijk omdat veel motor en zeiljachten in die tijd op de Balearen of andere eilanden in de Middellandse Zee rondvaren.

Het is heerlijk om weer even een tijdje bij kinderen, familie en vrienden te zijn in een mooi zomers Nederland.

Begin september zijn we weer aan boord waar het leven begint  met het bekende schema ……… grote schoonmaakbeurt binnen en buiten, bevoorraden etc etc.  Onze bestemming is Italië, we willen vertrekken maar de wind komt niet uit de goede hoek en we zetten koers naar Zuid Mallorca. We ankeren op inmiddels bekende plekken en vervolgen onze koers richting Menorca. Mahon ligt aan de Zuidoost kant van het eiland en heeft een prachtige natuurlijke haven, helaas mag je er niet ankeren. Helemaal achterin ligt de  Marina Menorca waar we voor €80 een nacht kunnen liggen.  Het is feest op Menorca (festival de Graciozo) en alle winkels zijn dicht. We verkennen het stadje (erg leuk) en rusten lekker uit.  De volgende dag halen we vers groente en fruit en tanken we de boot vol met diesel want in Italië zal het wel duurder zijn. 

Het is nu donderdag 10 sept, ongeveer 3 uur en onze koerslijn staat op Sardinië.

De afstand tot begin van Straat Bonifacio is 200 mijl, maar weer niet bezeilbaar ……….  dan maar wat kruisen. Het wordt weer eens een zeer wisselende tocht  ………….. we gebruiken de  Code0,  meestal gevolgd door de genaker en  daarna moet de motor aan.  Maar ook te veel wind en moet er  een rif in het zeil. Op deze manier houdt het weer ons aardig bezig.  We besluiten net voor de straat Bonifacio te ankeren.  De laatste mijlen tegen wind en deining in kosten ons uren extra.  Wanneer we eindelijk het anker klaar gaan maken blijkt het losgeschoten te zijn uit het ankerbeslag. De pen is los t geschoten, zodat we het anker niet naar buiten kunt klappen.  Uiteindelijk binden we het anker vast  met een touw en niet met de pin en klappen het keurig naar buiten. Hierna geen woeste plannen meer om de kant op te gaan ………  liever van een drankje aan boord, lekker eten en  dan slapen we 12 uur aan1stuk.

De volgende morgen brengt ons een vlakke zee en we besluiten snel te vertrekken. Tot de kaap op de motor en daarna onder zeil. We varen rustig door de straat, het is prachtig weer en  de kust ziet er indrukwekkend uit. Nu nog een paar mijl zuidwaarts en we ankeren bij  porto Puzzo.

Maddalena, Budelli

We gaan niet echt Sardinië verkennen maar willen in de  Maddalena archipel rondvaren . Dat betekent  boodschappen doen en een permit kopen voor dit natuurgebied. Palau is de enige plaats in de buurt met wat winkels . Er liggen boeien voor bezoekers bij de ingang van de haven. . Tja ……  Palau heeft inderdaad winkels maar het is beperkt. We kopen eten voor een dag of 4 maar intussen is het havenkantoor gesloten voor de rest van de dag !!!  ……… dan maar zonder permit op stap.  Nog even een internet  café voor de krant, gribfile, appjes en mails en dan los.

Het is  5 uur wanneer we oversteken naar Isola san Stefano en we ankeren in een fraaie baai aan de zuidkant van het eiland. Wel wat smal voor ons schip ,maar zo idyllisch dat we het er toch op wagen.  Hmmm …..  de volgende morgen staat de kiel wel op het zand maar nog net niet vast.  Prachtig helder en warm water , heerlijk om te zwemmen. Er liggen nog 4 andere boten om ons heen, Belgen, Italianen , Fransen .

Zo zwerven we de komende 5 dagen door de archipel. Werkelijk een schitterend gebied. We ankeren bij Budelli, Santa Maria en Caprera . Isla Maddalena  zien we alleen vanaf het water want de ankerplek aan de ZW kant is afgesloten . Bij Budelli komt de parkwacht aan boord, omdat we geen visum hebben betalen we de volle prijs voor 1 dag. Vooraf betalen zou 40% korting geven. Ach ja, zo hebben we dan toch aan onze verplichtingen voldaan !!!!

Bij de Noordelijke groep eilanden is het erg druk , vooral  met toeristenboten vanuit Palau maar die blijven hooguit een uurtje op een plek en zijn natuurlijk  s avonds in de haven. Ankeren is niet altijd makkelijk, wij klagen niet want bijna altijd liggen we in 1 keer goed. Maar veel  boten moeten soms wel 3, 4 keer opnieuw ankeren.  Lang leven ons Rocna anker van 40kg en intussen natuurlijk ook onze enorme ervaring !!!!!

Het is prachtig weer, veel zon, soms veel wind , overdag warm , ’s nachts koel …... Heerlijk.  Veel zwemmen maar snorkelen is niet de moeite waard want er is niets te zien.  Har schraapt pokken van de schroef en boot , de aangroei  gaat hier veel sneller dan in de Carieb, en 2 maanden  stilliggen in Valencia was niet echt goed voor de zelf slijpende anti fouling.

een strand alleen voor honden

Vrijdag 18 sept. Er moet weer gefoerageerd worden, het eten is op, behalve  blikvoer maar dat blijft  noodrantsoen wat mij betreft.  Met een stevige wind achter schieten we met 9 tot 10 knopen door het water richting Olbia. Er is  storm voorspeld voor het weekend en we ankeren vrijdagavond  in de baai van Aranci. Prima plek voor de nacht en de volgende morgen motoren we naar Olbia.  Volgens de gids kun je afmeren aan de oude commerciële kade.  Dat blijkt een leuke plek te zijn, er is plaats voor minstens 15 boten. Zaterdagavond ligt de kade vol. De voorspelde storm blijkt nogal mee te vallen. Het ligt gezellig  zo langs die kade, praatjes met veel andere zeilers en midden in het centrum. Olbia is uitgegroeid tot een aardige toeristenstad, netjes en schoon en er is een grote supermarkt. 

We kopen een datakaart voor internet  maar de ontvangst aan boord is slecht. Ook de  café ‘s in de stad bieden slechte verbindingen. Pas in het 4^e café heeft Harry al zijn krantjes binnen, de Volkskrant moest eens weten hoeveel moeite sommige mensen ervoor doen !!!!

 de Mediterrane 2015

Na een laatste koffie bij Janny en Martien vertrekken we op dinsdag 31 maart uit Las Palmas, Gran Canaria richting Madeira.  Het wordt een mooie overtocht , wel starten we met een fikse deining .  Sinds november vorig jaar hebben we niet meer  (echt) gezeild …………..  dus absoluut geen zeebenen Ik ben flink zeeziek voor een dag en daarna gaat het wel weer.   Vrijdagmorgen lopen we Funchal op Madeira aan. Er is geen plaats in de Marina op dat moment, we moeten wachten totdat een grote catamaran vertrekt . Wij krijgen zijn plaats toegewezen,  naast een oude British Steel racer. Tot die tijd dobberen we in de buitenhaven en genieten van een rustig ontbijt.

Madeira is mooi. Het is nog wat vroeg voor de bloemenpracht waar het eiland om bekend staat, maar het is Pasen en  gezellig druk. De terrasjes lonken met dit mooie weer en we slenteren wat door deze mooie stad.  Met onze  ochtendwandeling (in hoog tempo) leren we al snel de hele stad verkennen.  Zondag pakken we de bus van 07.40 naar Ribeiro Frio. De busrit  op zichzelf   is een schitterende tocht.  In de middle of no-where beginnen we onze wandeling naar Camacha. Schitterende smalle paadje langs steile wanden en door bossen. Het oude kanalen systeem, Lavadas genaamd, is nog aardig in takt over het eiland.  Bij vertrek is het echt koud , handschoenen waren welkom geweest, maar verder dalend wordt het al snel warmer. En uiteindelijk is het korte broek en T-shirt.  De wandeling was 26 km. !!!

Maandag 6 april is er een mogelijkheid om te vertrekken richting Gibraltar. Voor deze tocht plak ik weer eens een pleister achter de oren . Het helpt fantastisch en ik heb geen last van zeeziekte.

 De zee is weer onstuimig en de wind draait in het begin van achter naar half naar hoog aan de wind en uiteindelijk kunnen we met halve wind de zeilen trimmen.  Na enige tijd gaat het 1e rif erin, daarna het 2e en ook de fok reven we.  Totdat het hele verhaal zich weer in omgekeerde volgorde afspeelt en uiteindelijk de Code0 uit het voorluik komt, gevolgd door de Genaker ,  die  niet  lang op blijft  want  er is niets meer over van de wind en de motor gaat aan.

Vrijdag  nacht naderen we de straat van Gibraltar, de zeilen staan weer bij en de wind neemt enorm toe. In de loop van de ochtend  blaast  hij met  windkracht 8 de straat uit.  We willen aan de noordzijde naar binnen varen, maar na enige tijd besluiten we dat het te ruig is en voor ons onbekend water. We vallen we af en varen richting Cadiz, de boot spuit met bijna 11 knopen vooruit. Tijd om weer een nieuwe gribfile binnen te halen die ons vertelt dat de wind zeer spoedig gaat afnemen.  Met Cadiz in zicht keren we om en  lopen uiteindelijk heel rustig de haven van La Linea binnen , net naast Gibraltar. Het was een fraaie zeiltocht met veel werk aan de winkel !

Naast ons ligt de Simmertime waar we gisteren al marifoon contact mee hadden. Zij zijn motor-zeilend naar door de straat naar binnen gevaren.

Het is 11 april.  Gibraltar blijft een raar verschijnsel. De hele dag staan er files van mensen die het ‘staatje’ in willen, gelukkig is douane een peulenschilletje anders was het leed niet te overzien. De toeristen komen voor de ROTS en de Spanaarden voor de goedkope boodschappen.  Wij komen voor beide.  La Linea zelf heeft een aardig oud centrum  en verder is het goed fietsen in de omgeving. We ‘beklimmen’ de ROTS wat vele malen mooier is dan met het busje omhoog gaan, de apen bekijken en weer naar beneden.

Op 18 april gaan we weer verder. Almerimar is de bestemming  waar we een tijdje zullen blijven liggen.  Het is er niet duur, de haven ligt goed beschut en alle voorzieningen zijn in de buurt.  Later komen we er achter dat Almerimar wel een ontzettende uithoek is, gelegen tussen de Spaanse  kassen-cultuur .  De havenmeester vertelde ons trots dat je vanuit de ruimte als eerste  herkenning op aarde het Amazone gebied en de Spaanse kassen ziet !!  Ik geloof dat ik het eerste gebied prefereer.  (al ben ik er nooit geweest) . De Simmertime ligt ook een tijdje in de Marina, wat veel gezelligheid geeft.

  Het Marinadorp is uitgestorven, de helft van het appartementen complex is permanent gesloten.  Er zijn nog maar weinig toeristen.  Wel een golfbaan op loopafstand, waar we een paar keer spelen. De stad El Ejido ligt op 7,8 km en daar fietsen we net gemak naar toe (of met de bus).

Ik vlieg vanuit Malaga naar Brazilië om met Lars en familie 2 weken rond te trekken. (zij hadden al geboekt om ons daar op te zoeken). Het wordt een prachtige trip , maar ook erg veel genieten van kinderen en kleinkinderen.

Har bezoekt in die tijd Granada , Cordoba , verkent de Sierra Nevada en haalt mij op 18 mei weer op in Malaga.  We blijven nog een tijdje in Almerimar hangen en vertrekken op  donderdag 28 mei richting Balearen.  Slechts een route van 130 mijl, maar we leggen  op de een of andere manier heel veel extra mijlen af (het was wel opkruisen, maar toch ?)  .  Vrijdagavond valt  het anker vallen voor de haven van Salinas op Formentera.

We bekijken het plaatsje , gaan met de bus een eind richting vuurtoren en maken daar een leuke wandeling.  Zondag ankeren we  opnieuw  aan de NW kant van het eiland en verbazen ons over het weekend leven van de rijke Spanjaarden (of misschien wel buitenlanders). Het ene megajacht na het andere laat zijn anker vallen.  Natuurlijk zijn we wel wat gewend uit de Carieb maar een helikopter op het achterdek hebben we nog niet meegemaakt.  Petje af voor de piloot, het blijft toch een wiebelend  draaiend schip.



Juni 2015

We steken over naar Ibiza, slechts 7 mijl naar Ses Salinas  (op de Balearen wordt Catalaans gesproken vandaar het ses) . Met de bus rijden we naar Ibiza stad, eigenlijk gebruiken ze hier de oude naam Eivizza. Even wat inkopen doen bij de Lidl.

In de komende dagen ‘cruisen’  we langs het eiland.  De zuid en westkust zijn erg mooi. Geel, bruine rotsen , steile bergwanden en groene heuvels erachter.  Onderbroken door vele kleine zandstrandjes waar het goed ankeren is.   De bebouwing (privé huizen en hotels, appartementen) aan de zuid en west kust zijn goed geïntegreerd in het landschap. De rotspartijen vanaf  en voor Punta del Embarcador zijn indrukwekkend.  Helaas is San Antonio Abad een voorbeeld van hoe het niet moet, hoge flats etc.

We gebruiken  (tot nu toe )de volgende ankerplekken  Ses Salinas , Cala d’Hort, Cala Moli (Vedella is mooier maar was vol) San Antonio.

Internet aan boord is moeizaam of gewoon niet mogelijk, zelfs op de kant is het beperkt. Deze keer dan ook geen foto’s.

Andere plannen

Las Palmas 

De vele tegenslagen die we met de boot gehad hebben blijven niet zonder gevolgen. Het heeft heel veel tijd en geld gekost om de boot in de optimale conditie te brengen waarin ze nu is. Na lang aarzelen heeft Harry besloten  dat hij niet weer in een dergelijke situtatie wil belanden  en zeker niet in verre onbekende landen.  De overtocht naar Brazilie zou lang en hoogstwaarschijnlijk zwaar geweest zijn. Met als mogelijk gevolg opnieuw schade.  Daarom is de beslissing  gevallen dat we niet naar Zuid Amerika gaan.   Een moeilijk besluit wat vraagt om nieuwe plannen, die intussen vorm beginnen aan te nemen. We gaan vanuit Gran Canaria naar Madeira en vandaar naar de Middellanse Zee.

Voorlopig niet veel nieuws voor de blogsite. Veel groeten Ans en Harry